#Naomi
Mario me ne fund ma haoqi shamin e zez nga syt dhe ajo qe pash ishte vertet dicka shum e bukur.
Vendi ishte i zbukuruar me petale trendafili te kuq, kishte gjithandej qirinj te ndezur.
Ne qender te ketij vendi ishte nje tavolin e rumbullaket me nje mbules te bardh dhe ishte e zbukuruar me qirinj dhe petale.
Ishte kaq bukur saqe syt filluan te me mbusheshu pak me lot.
Mario ishte pas meje dhe nuk po e degjoja dhe as ndjeja fare prezencen e tij.
-Mario cfar esht....
U ktheva pas per te mar nje pergjigje per gjith kete qe sapo pash po u shtanga akoma me shum kur....
Rreklma...😂😂😂😂😂😂😂
......kur pash Marion ulur ne gjunj dhe ne dor kishte nje kuti te vogel ngjyr blu te erret.
Shpresoj te jen veth.
-Naomi....
Hezitoi te fliste per 1 moment por syt e tij ndriconin dhe kishin nje skelqim, nje drrit shum te bukur.
-Naomi deshiron te martohesh me mua?
Kjo pyetje me ra si bomb.
Nuk po arrij te mendoj dot thelbin e kesaj.
Nuk e di ne dua apo nuk dua te martohem me te.
-Mario un...
-Me degjo nuk je e detyruar te pergjigjesh tani. Un do te te pres. Cilado qoft pergjigjia jote, dua ta mendosh mir.
U ngrit dhe me perqafoi. Po qendroja e ngrir ne ato momente. Nuk po arrija te mendoja asgje.
-Mario kam nevoj per koh.
-Ke sa te duash. Dua qe vetem ta mendosh mir pastaj te me kthesh pergjigje.
Gjeja e vetme qe po mendoja tani ishte se kisha nevoj te shkoja tek vellezerit e mi. Ne fakt mendoj se kete gje duhet ta diskutoj dhe me ata .
-Mario un mendoj se duhet te shkoj disa dit tek vellezerit e mi.
-Sigurisht, sigurisht mjnd te shkosh dhe te rrish sa te duash. Mendohu mir te lutem. Cdo pergjigje tenden do ta mirpres.
Me perqafoi perseri dhe u largova.
Tani nuk po arrija ta mbaja me shum veten dhe po qaja.
Me vinin ne kok shum mendime. Me ne fund dhe disa dit kan mbetur deri sa te lirohem nga ajo kontrat qe mezi e kam prituritur. Nga ana tjeter Mario qe me propozoi per martes.
1 an e imja me shtyn te pranoj qe tani. Ana e ndjenjave qe kam kaq koh qe po perpiqem ti ndrydh brenda meje e te mos i lejoj te dalin jasht dhe te zhduken 1 her e mir.
Ndersa ana tjeter ana e urrejtjes qe kam per te gjith kete drram qe me ka filluar prej kohesh dhe mezi pres ti kthehem jetes time te meparshme.
Me ne fund arrita ne shtepi. Jam ende ne dyshim a duhet te iki apo jo.
Ora shenon 3 e mengjesit. Ende nuk di cfar te bej.
Pse jam kaq konfuze vall?
-Naomi nuk paske ikur?
Ishte Mario qe me ktheu ne realitet dhe erdhi te me perqafonte.
-Mario un e mora vendimin tim.
Ai u cudit dhe me kishte kapur nga faqet. Ishte kaq j gezuar dhe ne ankth ne te njejten koh.
-Kaq shpejt?!
