#Naomi
Uh.
Jam aq e lodhur.......Nuk mundem me.
Nuk jam e lodhur fizikisht, thjesht truri im nuk arrin me te perballoj keto gjera idjote qe po ndodhin.
Nuk kam me fuqi te shtirem.
Nderkoh qe isha duke grushtuar thesin e boksit, ndjeva edhe nje lodhje fizike te me kaplonte.
U ula ne tok dhe vura koken fillimisht mes pellembeve te duarve, e me pas ngrita gjunjet dhe e mbeshteta koken tek to.
Lotet filluan te me dilnin. Esht nje moment vetem me veten time. Mund te nxjerr inatin, lodhjen, hidherimin qe kam brenda. Por gjithsesi dua te me degjoj dikush. Dua tia shpreh keto dikujt qe me kupton dhe......
Dhe cfar? Dhe cfar?? E cfar rendesi do te kishte nese mundohem te flas me dike? Nese mundohem ti tregoj dikujt brengat qe mbaj ne shpirt?
Hahahah jo jo jooo zemer e ke shum gabim do vij nje dit kur edhe personi qe do me shum, qe ke me shum besim do te perdori cdo fjal qe do te thuash kunder teje.
Epo kjo esht jeta. Te ha ne bes gjithmon. Nga kushdo.
A nuk te vjen per te qar nga kjo gje qe te behet nga personi qe nuk e pret kurr?
Nga ai person per te cilin ti flet me gjith zemer kur e permend?
Nga ai person qe do ishe i gatshem te jepje cdo pjes te shpirti?
Nga ai person qe do vije doren ne zjar pa u menduar dy her?
Nga ai person qe do jepje edhe frymen e fundit vetem qe ai te jetonte edhe 5 minuta me shum?
Ehhhh.....
Nuk mundem as ti mendoj se me mbushen syt me lot dhe nuk duroj dot, e qaj sepse nuk ishin 1...por me shum persona.
Dhe tani nuk mundem te besoj tek asnje.
Haha. Cfar flas dhe un.
Lind pyetja:
A pihet uj me nje god te thyer?
Sigurisht qe joooo. Sepse copezat e vogla te qelqit qe do shkeputen nga ajo god do te kaloj ne fyt e ne stomak dhe do fillojn te te shkaktojn dhimbje shum te forta...ndoshta deri ne vdekje.
Dhe mos provo kurrsesi ta ngjisesh kete god sepse do te behet gjithnje e me keq.
Edhe mese arrin deri ne nje pik qe ate goden e thyer ta ngjisesh nuk mundet te jet me normale......
Si ne jeten time.... asgje nuk esht me normale.
Ta haj drreqi. E urrej.
-Naomi!
Degjova nje ze qe me therriste tek hyrja. Dhe instiktet e mia te pagabueshme e dalluan qe ishte zeri i Marios.
-Qenke ketu.
-Po ketu jam.
Iu pergjigja pa levizur asnje muskul.
-Cfar ke?
Me pyeti i shqetesuar, dhe u ul ne te njejtin nivel me mua.
Ngrita koken dhe po shihja syt e tij.
E cfar fai ka ky? Esht e kot qe mundohem tia hedh ketij fain. Ky esht po aq i flijuar sa un.
-Pse ke qar?
-Nuk kam qar.
Po me shihte me dyshim.
-Naomi cfar ke?
