~2 muaj me pas~
#Naomi
Sot do ti bej zotit Mario nje vizit ne zyren e tij.
Sapo hyra ne kompani te gjith ata qe punonin aty me njohen qe isha gruaja e shefit te madh dhe me respektuan ne maksimum.
Por gjejeni pak se ke pash un aty?
Njeriun me te neveritshem ne bot, qe po ecte para meje. Ivana.
Llek. Kur e them kete emer me vijn zorret tek fyti.
Ajo ecte para e un mbrapa.
Por gjeje cfar drreqin pash?
Hyri tek zyra e Marios! E cfar kerkon ajo ketu?
-Zoteri dosjet.....
-Mario!
Hyra brenda ne zyr kur askush nuk me priste.
Ajo ishte perkulur pran Marios per ti treguar ato dosjet qe mbante ne dor. Sikur e kishte hallin te dosjet ajo. Nejse.
Kur me pa mua u habiten te dy, por ishin dy habitje te ndryshme:
Mario u habit sepse nuk priste te me shihte aty. Dhe me pas buzeqeshi.
Ndersa
Ivana u habit sepse edhe kjo nuk me priste te isha aty por me pas ngrysi vetullat.
Ouuuu ca ka zemra vogel? Eee?
-Zemer? Nuk te prisja!
Mu pergjigj Mario duke buzeqeshur.
Ouuuu wtf! Zemer? Hahaha sa mu be qefi.
Ndersa ajo drejtoi trupin dhe po qendronte pa levizur.
-Mund te ikesh tani!
I thash Ivanes dhe asaj iu ngrysen akoma me shum vetullat.
Ajo erdhi dhe me qendroi pak para dhe iku.
-Dhe, mos u duk shum ketej verdall.
I thash dhe ajo u kthye menjeher nga un.
-Ti nuk me thua dot se cfar te bej.
-Te them qe cke me te.
-Ti nuk je shefja ketu.
Me tha ajo idjotja dhe sapo do shkoja ti shkulja floket krahet e Marios me rrethuan nga beli dhe ai me puthi leht ne qaf.
O Zot o Zot. Ivan u terbua fare.
-Ajo esht shefja ketu.
I tha Mario dhe me mbeshteti mbas kraharorit te tij.
Sa e dua kur me ben fitimtare keshu.
Ajo u zhduk nga zyra dhe ne te dy u thyem ne normalitet.
U ulem u rehatuam dhe Mario vazhdoi te merej me dosjet.
