Captivated by her, Demonica.

Kabanata 14

"Bakit ka ba nandito? Pwede bang umalis ka nalang?" Giit ko bago binato ng unan si Sydd na mukhang walang pakielam sa sinasabi ko at nakatingin pa rin sa T.V at serysong nanood ng anime. Kumunot ang noo ko bago kinuha ang plastic bottle ng softdrinks bago binato ito muli sakanya na nakapagpatingin na sa direksyon ko.

"Wala ba kayong T.V? Wala ka bang mama? Ba't dito ka pa nakikinood ha?" Inis na tanong ko sakanya. "Wala na ako sa ospital, pwede ka nang umalis. Tutal hindi mo responsibilidad na bantayan ako buong araw."

"Wala naman akong pake, basta dito lang ako at 'di ako aalis sa tabi mo."

Lalo akong nainis sa sinabi nya. This why I hate him being around. Ayoko nang marinig ng paulit-ulit ang mga parehong salita na sinabi nya sa akin noon. Okay na ko sa dalawang beses na pagsisinungaling nya, pero kung tatanggapin ko pa rin 'yung pangatlo, kabobohan na tawag do'n. Like—Teka nga, talaga bang hindi pa rin ako get over sakanya? I mean, yeah wala na kong nararamdamang kakaiba tuwing nasa paligid sya, pero 'di ko lang talaga siguro maiwasan na mag-react kapag may naririnig ako mula sa kanya na narinig ko na rin noon.

"You know, Sydd. I really hate you." I said, out of nowhere. Pero hindi ko pinagsisisihang sinabi ko 'yon.

"I know," sagot nya. His eyes is like telling me that he is sad and I need to comfort him but why the hell I'll do that?

"That's why bumabawi ako. I want your forgiveness."

Napatigil ako ng bahagya dahil sa sinabi nya. Tinignan ko ng seryoso ang mga mata nya, at nakatingin ito sa akin ng seryoso and I feel that he's really damn serious about that na ikinatawa ko ng bahagya na kinabigla nya. This is really ridiculous.

I looked straight to his eyes. "I don't know if you're serious or what pero you're really funny, Sydd."

Kumunot ang noo nya dahil sa sinabi ko kaya pinagpatuloy ko 'to.

"Alam mo ba kung ilang 'sorry' 'yung sinabi mo noong tayo pa?" Giit ko. "Kasi ako hindi ko na mabilang."

"Gusto mo ng kapatawaran ko? Kung gusto mo no'n, sabihin mo muna kung bakit hindi ka natuto sa lahat ng kalokohan mo noon at nagawa mo pa rin akong lokohin." As I said that, ngumiti ako ng matamis sakanya. Hindi sya nakasagot kaya natawa muli ako. "See? Ngayon mo ko tanungin kung bakit ayaw kitang patawarin. Kasi ayaw mo pa rin aminin sa sarili mo na you cheated on me."

Hindi sya umimik kaya nagpatuloy ako sa pagsasalita.

"Baliw ako, oo. Pero hindi ako dinala ng nanay ko ng 9 months sa t'yan nya para lang marinig lahat ng 'sorry' mo. Sabihin mo nga, ano bang pinagkaiba ng mga sorry mo noon, sa sorry mo ngayon?" Now, I can feel my heavy breathing. Fuck. I really hate confronting him, pero wala na'tong takasan.

"You see, hindi ko talaga gustong patawarin ka." Straightforward na kung straightforward, minahal ko 'tong gagong 'to pero sinayang ako e.

"I will do anything just for you, Demonica. Just please..."

Napabuga ako ng malalim na hininga bago tumingin sa kisame dahil na rin sa inis.

"Hindi ko tatanggapin lahat ng 'yan hanggat hindi mo pa rin natututunan kung ano ba talaga at para saan ba ang salitang 'sorry'." Giit ko bago tumayo. "Magpapahinga na ko. Kapag umalis ka na, patayin mo nalang 'yang T.V."

As I walked out, nararamdaman ko ang bigat ng pakiramdam ko. Sa mga panahong ganito, lagi kong nakikita ang ngiti at naririnig ang pang-aasar nya. But this time, I really wish I would see his ugly face again. I want to hear his teasing voice and see his smug look everytime he would tease me.

He's my happy pill, but he's not around at hindi ko mapigilang malungkot.

Pagkapasok ko sa kwarto ko ay agad akong nahiga sa kama. It's been a month pagkatapos ng pangyayaring pagdukot sa akin, na-ospital na ko't lahat-lahat, hindi ko pa rin sya nakikita. Gano'n ba talaga sya ka-busy? I really want to thank him for saving me that day. Ni hindi ko na nga inintindi lahat ng weird na nangyari noong araw na 'yon. Like kung paano naging isang malupit na assasin si Dainna at kung bakit dinukot ako dahil lang kay Cloud.