𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

30

Κάπως έτσι...

"Έχεις; Ναι ή ου;". "Ωωω μαϊμουδάκι!!" είπε κοροϊδευτικά. Τον χτύπησα παιχνιδιάρικα στο μπράτσο και σηκώθηκα όρθιος. "Μην με κάνεις να θυμώσω, μικρέ!" του ψιθύρισα. "Καλά καλά" είπε και άνοιξε το συρτάρι και έβγαλε από μέσα μία θήκη όπου μέσα υπήρχε μία κάμερα. 

"Είναι ακριβή, να την προσέχεις" μου είπε. Την πήρα στα χέρια μου και την έβγαλα από την θήκη της. Φαινόταν στα αλήθεια πολύ ακριβή. Άρα θα είχε καλή ποιότητα η εικόνα στο σκοτάδι, σωστά; Αν και αυτό που ήθελα εγώ ήταν περισσότερο ο ήχος παρά η εικόνα. 

Ο Jungkook έβγαλε το επάνω μέρος της πιτζάμας του και φόρεσε το πουκάμισο της στολής του σχολείου, ενώ εγώ ήμουν χαμένος στις σκέψεις μου. Μετά από λίγο κούνησε το χέρι του μπροστά στο πρόσωπο μου και με τράβηξε να σηκωθώ. "Δεν θα έρθεις σχολείο;" με ρώτησε. 

"Φυσικά και θα έρθω!" φώναξα και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου. Με κοίταξε μπερδεμένος. Έφτιαξα λίγο τα μαλλιά μου και τον περίμενα να ντυθεί για να φύγουμε. Πήραμε μαζί το λεωφορείο και μόλις φτάσαμε στο σχολείο, έτρεξα στο γραφείο καθηγητών για να βρω τον Namjoon. 

Καθόταν στο γραφείο και διάβαζε κάτι. Δεν είχε παρατηρήσει πως μπήκα μέχρι που έκλεισα την πόρτα με δύναμη και την κλείδωσα. Σήκωσε το βλέμμα του και με είδε. Ένα πλατύ χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του. Σηκώθηκε όρθιος και ήρθε προς το μέρος μου. 

Έσκυψε και έφερε τα χείλη μας σε απόσταση αναπνοής. Κοιτούσε μία τα χείλη μου μία εμένα, πήγε να μηδενίσει την απόσταση, όμως τον έσπρωξα. Με κοπάνησε στον τοίχο. "Πως τολμάς; Από εδώ και στο εξής θα κάνεις ότι λέω εγώ". 

Μου έσφιξε τους καρπούς, είχε βρει το κουμπί μου. Δεν μπορώ να κουνηθώ όταν μου σφίγγει κάποιος τους καρπούς, ούτε καλά καλά να αναπνεύσω δεν μπορώ, αν και δεν ξέρω πως σκατά σχετίζονται οι καρποί με την αναπνοή. Τέλος πάντων. 

"Το βράδυ θα το περάσεις μαζί μου". "Μα... Έχω σχολείο αύριο, κύριε" είπα παιχνιδιάρικα. Λες και με ένοιαζε το σχολείο...

Το σχέδιο όμως πήγαινε κατ' ευχήν... Αυτό με ένοιαζε. 

Ο Namjoon έβαλε τα χέρια μου επάνω του. "Ξέρω πως δεν σε νοιάζει το σχολείο. Λοιπόν, για να τελειώνουμε. Το βράδυ θα συναντηθούμε στο σιντριβάνι. Κι αν είσαι καλό αγόρι, ο κύριος θα σου κάνει δώρο, σύμφωνοι;". Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου, προσπαθώντας να μην γελάσω.