Creepy verhalen nederlands

Docent Engels

Bara had een stiekem vermoeden dat er iets heel vreemds aan de hand was.

Die avond, na het einde van de school, besloot ze om haar leraar te volgen en te ontdekken waar ze woonde. Ze ontgrendelde haar fiets en fietste een paar keer rond het blok, totdat ze de auto van haar leraar zag wegrijden op de parkeerplaats van de school. Bara volgde de auto en zorgde ervoor dat ze op veilige afstand bleef tot ze bij een klein appartementencomplex in de buitenwijken aankwamen.

De leraar parkeerde buiten het vervallen gebouw, liep een trap op en verdween door de voordeur. Bara sloot haar fiets op een lantaarnpaal en wilde net de trap oplopen toen ze zag dat de leraar weer naar buiten kwam, met een grote zwarte plastic zak in haar hand. Het jonge meisje verstopte zich snel onder de trap en keek toe hoe de leraar naar beneden kwam en ging toen achter het appartement de vuilnis weg.

"Dit is mijn kans", dacht Bara.

Ze verzamelde haar moed en rende de trap op en glipte door de openstaande deur voordat de leraar terugkwam.

Ze merkte dat ze in de keuken van een klein appartement stond. Ze keek om zich heen en schrok toen ze zag dat een vrouw aan de keukentafel zat met haar naar haar toe. Van achteren zag de vrouw er precies zo uit als haar leraar.

Plots hoorde ze het geluid van de knop op de voordeur draaien. Ze keek over haar schouder en besefte dat het haar lerares was die terugkwam van het weggooien van de rotzooi. Bara had net tijd om in een van de keukenkastjes te klimmen en zich te verstoppen voordat de vrouw haar zag.

Zittend in de kast, bang om een ​​geluid te maken, kon het jonge meisje de twee vrouwen horen fluisteren met elkaar. Toen hoorde ze voetstappen naderen en het geluid van de stem van een andere vrouw toen ze de keuken binnenkwam.

Terwijl hij door de latten in de kastdeur gluurde, kon Bara alles duidelijk zien. Er waren drie vrouwen aan de keukentafel. Bara kon haar ogen nauwelijks geloven. Het was te schokkend om te geloven. Ze waren allemaal identiek.

'Drielingen!' Dacht ze bij zichzelf. "Natuurlijk! Het is nu allemaal duidelijk. Daarom veranderde het uiterlijk van de leraar. De drie moeten op afwisselende dagen op school werken, allemaal doen ze alsof ze één vrouw zijn. Dat is gestoord!"

Op dat moment zag Bara een man de keuken inlopen. Het was de conciërge van de school. Een voor een stonden de vrouwen op, omhelsden hem stevig en kusten hem op de lippen.

"Oh mijn God," dacht Bara. 'Ze zijn allemaal met één man getrouwd. Het zijn bigamisten! "

"Wat wil je vanavond eten, lieverd?" Vroeg een van de leraren.

"Hetzelfde als vorige nacht," antwoordde de conciërge.

'Borst of dij?' Vroeg ze.

"Een mooie, sappige dij," zei de griezelige oude man, likte zijn lippen.

Een van de vrouwen opende de deur van de koelkast en Bara's ogen sprongen bijna uit hun kassen. Ze moest haar mond bedekken om een ​​gil te onderdrukken.

In de vriezer hing het lijk van haar vermiste klasgenoot, Verunka. Haar haar was bevroren en haar wenkbrauwen en wimpers waren bevroren. Er hing een lange, dunne ijspegel aan haar neus. Haar beide armen en een van haar benen waren afgehakt aan het gewricht.

Toen, uit haar ooghoeken, zag Bara dat de conciërge plotseling kaarsrecht in zijn stoel zat. Zijn hoofd was scheef in een vreemde hoek toen hij zijn neus ophief en begon te snuiven als een hond.

"Ik ruik iets!" Riep hij. "Ik weet die stank! Het is de geur van een jong meisje! "

Ze stonden alle vier op en begonnen de keuken te doorzoeken, tuurde onder de tafels en gooide open kasten. Bara kromp ineen in haar schuilplaats, trillend van angst terwijl ze luisterde naar hen snuivend en snuivend als dieren, proberend haar geur te vangen.

Plots werden de kastdeuren opengeschud en ze zag de schoolportier daar staan, omringd door zijn drie vrouwen. Hij kwijlde aan de mond en staarde naar haar blote benen.

"Vers vlees!" Riep hij terwijl hij met zijn vuisten op zijn borst sloeg en huilde als een wolf.

"Vers vlees! Vers vlees! "Echode de vrouwen. Ze begonnen te grommen als varkens en begonnen op handen en voeten als dolge apen rond de keuken te springen.

De conciërge van de school greep Bara bij het haar, trok haar uit de kast en wurmde haar op de grond. Ze probeerde tegen hem te vechten, maar hij klom bovenop haar en speldde haar schouders op de vloer met zijn knieën. Zijn gerimpelde mond ging wijd open en onthulde kromme en misvormde tanden. Speeksel dribbelde van zijn lippen en spatte tegen Bara's gezicht.

Ze gilde van afschuw en sloot haar ogen.

De volgende maandag merkten Bara's klasgenoten op school dat ze vermist was. Toen ze de volgende dag of de dag erna niet naar de klas kwam, vroegen ze rond, maar niemand had enig idee wat er met haar was gebeurd. Geen van haar klasgenoten had dat kunnen vermoeden, terwijl ze luisterend naar hun lerares Engels dronken aan het praten waren over werkwoorden, zelfstandige naamwoorden en voornaamwoorden, het bevroren lijk van Bara in een vleeskast bij de lerarenkamer hing en haar afgehakte ledematen in een pot zaten, langzaam sudderend op het fornuis.