Ο γιός του Stefan και της Lusia μεγάλωσε. Αφέντης πια των δυο οίκων,χαράζει το δικό του μονοπάτι για να κατακτήσει την ζωή και τον έρωτα.
Στον δρόμο του θα βρεθεί η Annabel μια πανέμορφη μυστηριώδης κοπέλα που προσπαθεί να ξεφύγει από μια μοίρα που...
Ένιωθα την κοφτερή λεπίδα του μαχαιριού να πιέζει επικίνδυνα τον λαιμό μου,ενώ με τραβούσε ανάμεσα στο πλήθος. Το βλέμμα μου είχε εστιάσει πάνω στον Edward,εκλιπαρώντας τον να κάνει κάτι. Να βρεί έναν τρόπο να με σώσει. Η σκέψη πως θα μας χώριζαν ξανά μου προκαλούσε έναν τεράστιο πόνο στο στήθος. Τα συναισθήματα μου ανάμεικτα, λύπη και θυμός είχαν κατακλήσει την ψυχή μου. Με ποιό δικαίωμα είχαν καταστρέψει την ομορφότερη μέρα της ζωής μου; Ποιά αρρωστημένη φαντασίωση είχε ωθήσει τον τιποτένιο, τον δούκα,να με χωρίσει απ' τον άνθρωπο που αγαπώ;
Είχαμε βγεί ήδη έξω απ' τα τείχη του κάστρου. Οι άντρες του δούκα είχαν ανέβει στ' άλογα και ετοιμάζονταν ν' ανεβάσουν κι εμένα. Σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα για άλλη μια φορά τον Edward. Μας είχε ακολουθήσει, δίπλα του στεκόταν ο Andrew και πίσω του αρκετοί στρατιώτες. Το ένιωθα στην έκφραση του προσώπου του πως αν δεν φοβόταν για την ζωή μου και την ζωή του παιδιού μας,θα είχε ήδη ορμήσει πάνω σ' αυτούς τους άντρες που μπήκαν με περισσό θράσος ακάλεστοι μες στο κάστρο του.
Στ' αυτιά μου έφτασε η δυνατή φωνή του,γεμάτη οργή και θυμό.
"Ο αφέντης σας δεν είναι τίποτα παραπάνω απ' ένα σιχαμερό σκουλήκι. Αν ήταν άντρας θα ' ερχόταν να τα βάλει μαζί μου. Όμως αυτό δεν θα τ' αφήσω να περάσει έτσι. Πολύ σύντομα θα λογαριαστούμε εμείς οι δύο."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ήξερα οτι εννοούσε την κάθε λέξη που έλεγε. Ξαφνικά ακούστηκαν ποδοβολητά αλόγων να έρχονται προς το μέρος μας. Σταμάτησαν σε μικρή απόσταση από εμάς. Ανάμεσα τους ξεχώρισα την μορφή του πατέρα μου. Ώστε όλο αυτό ήταν δικό του σχέδιο. Σίγουρα είχε συμμαχήσει με τον δούκα για την απαγωγή μου. Ο πόνος μου μεγάλωσε μ' αυτήν την διαπίστωση. Τι σόι πατέρας ήταν! Πως μπορούσε να μου κάνει κάτι τέτοιο;
Τον κοιτούσα με απαξίωση την ώρα που ξεπέζευε από τ' άλογο του και κατευθυνόταν κοντά μου. Τα επόμενα λόγια του έπεσαν σαν κεραυνός πάνω μου.
"Αφήστε την κόρη μου αμέσως" η φωνή του ήταν επιβλητική καθώς διέταζε εκείνους τους άντρες... "ο αφέντης σας είναι νεκρός και οι διαταγές του άχρηστες πια,αν θέλετε να σώσετε τις ελεεινές ζωές σας,αφήστε την κόρη μου και εξαφανιστείτε από εδώ."
Δεν πίστευα στ' αυτιά μου. Όλες οι προηγούμενες σκέψεις μου ηταν λανθασμένες. Μια κρυφή χαρά φώλιασε στην ψυχή μου. Δεν θ' άντεχα να με είχε προδώσει και δεύτερη φορά.
Είδα τους άντρες του δούκα να κοιτάζονται σαστισμένοι μεταξύ τους. Δεν πίστευαν αυτό που μόλις είχαν ακούσει. Ο πατέρας μου όμως δεν τους άφησε περιθώριο αμφισβήτησης. Μ' ένα νεύμα του χεριού του,το άψυχο σώμα του δούκα προσγειώθηκε ακριβώς μπροστά τους. Δεν χρειάστηκε να τους πεί τίποτα άλλο. Το θέαμα ήταν αρκετό για να τους πείσει και να τους τρέψει όλους σε φυγή.
Ελεύθερη πια έτρεξα στην αγκαλιά του Edward,ο οποίος με κοιτούσε λες και ήμουν το πιο πολύτιμο πράγμα του κόσμου. Τα χέρια του είχαν τυλιχθεί γύρω μου σαν να φοβόταν πως θα χανόμουν ξαφνικά. Μείναμε αγκαλιασμένοι αρκετή ώρα,μη μπορώντας να χωρίσουμε τα σώματα μας.
Ξαφνικά είδα τον πατέρα μου να ετοιμάζεται ν' ανέβει στ' άλογο του. Άφησα τον Edward και έτρεξα κοντά του. Σήκωσα το βλέμμα μου και οι ματιές μας συναντήθηκαν.
"Σήμερα παντρεύεται η κόρη σου,δεν θες να την συνοδεύσεις;" τον ρώτησα με δάκρυα σαν μικρές σταγόνες βροχής,να εχουν αρχίσει να τρέχουν απ' τα μάτια μου.
Είδα το πρόσωπο του να πέρνει μια έκφραση θλίψης.
"Δεν ξέρω μετά απ' όσα έκανα αν είμαι ευπρόσδεκτος σ' αυτόν τον γάμο."
Ετοιμαζόμουν να του απαντήσω πως παρά τα όσα έκανε,δεν είχα πάψει ποτέ να τον αγαπώ. Όμως πρίν προλάβω ν' αθρώσω λέξη, άκουσα την φωνή του Edward να του απαντάει.
"Το παρελθόν είναι παρελθόν, είσαι ο πατέρας της γυναίκας μου και είσαι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτος στον γάμο μας. Μ' αυτό που έκανες σήμερα απέδειξες οτι νοιάζεσαι γι' αυτήν και γι' αυτόν τον λόγο έχεις κερδίσει και τον δικό μου σεβασμό."
Ήμουν τόσο τυχερή που είχα έναν τέτοιο γενναιόδωρο άντρα στο πλάι μου. Ο πατέρας μου δεν είχε κάνει και λίγα, κι όμως αυτός ο γεμάτος αγάπη άντρας τα είχε ξεχάσει όλα.
Ο γάμος μας ήταν πιο τέλειος ακόμα κι απ' οτι μπορούσα να φανταστώ. Οι όρκοι αγάπης που ανταλλάξαμε δεν ήταν τίποτα λιγότερο απ' οτι υπήρχε μες στην καρδιά μας. Κάθε λέξη που έβγαινε απ' το στόμα μας ήταν ποτισμένη απ' τον έρωτα που υπήρχε ως τα πιο βαθιά μέρη της ψυχής μας. Οσα κι αν περάσαμε δεν μείωσαν ούτε στο ελάχιστο τον πόθο που νιώθαμε ο ένας για τον άλλο. Και το αποκορύφωμα αυτού του έρωτα ήταν αυτός ο ονειρεμένος γάμος και η προσμονή για την γέννηση του παιδιού μας. Ειλικρινά,αν η ευτυχία μπορούσε να τυπωθεί σε χαρτί θα είχε σίγουρα την υπεροχή όψη του Edward.
ΤΕΛΟΣ
Υ.Γ:Αυτή η ιστορία άργησε πολύ να τελειώσει και θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που με στηρίξατε και συνεχίσατε να την διαβάζετε μέχρι και το τελευταίο κεφάλαιο! Μέσα απ' την καρδιά μου χίλια ευχαριστώ!!!
