A dance of destiny Book 2 Edward's path

Αναπόφευκτη μάχη

Annabel

Ξύπνησα το πρωί έχοντας το κορμί μου εγκλωβισμένο μες στο δικό του.
Σήκωσα το κεφάλι μου και χαζευα  το ήρεμο βλέμμα του.
Πρέπει να έβλεπε κάποιο όνειρο, γιατί ένα αμυδρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του.
Με απαλές κινήσεις για να μην τον ξυπνήσω,σηκώθηκα απ' το κρεββάτι.
Γύρισα και το βλέμμα μου έπεσε πάλι πάνω του.
Θεέ μου,πόσο ευτυχισμένη είμαι, σκέφτηκα.
Στάθηκα μπροστά απ' το παράθυρο και κοιτούσα την ανατολή του ήλιου που φώτιζε με το χρυσό φως του το υγρό χορτάρι και το 'κάνε να γυαλιζει σαν  μικρά διαμαντακια.
Ήταν ακόμα πολύ πρωί.

Την προσοχή μου τράβηξε ενα σύννεφο σκόνης που πλησίαζε από μακριά.
Έμεινα να το παρατηρώ ώσπου διέκρινα κάτι φιγούρες.
Στρατός... ερχόταν καλπάζοντας με μεγάλη ταχύτητα προς τα 'δω.
Με την προσοχή μου στραμμένη στο λάβαρο τους,προσπαθούσα να διακρινω το οικόσημο.
Ώσπου το είδα, δύο τίγρεις που μάχονταν με τα μπροστινά πόδια τους στον αέρα.

"Ο πατέρας μου" ψέλλισα.

Έτρεξα στο κρεββάτι και ξύπνησα τον Edward.

"Ο πατέρας μου έρχεται με στρατό" του είπα πανικόβλητη.

Το αγουροξυπνημενο βλέμμα του με κοιτούσε με γαλήνιο τρόπο.

"Καταλαβες τι σου είπα;Ο πατέρας μου έρχεται με στρατό, έμαθε που είμαι" του φώναξα πιο δυνατά με ένταση.

Τα χέρια του τυλίχθηκαν γύρω απ' τα δικά μου.

"Ηρέμησε... τώρα δεν θα χρειαστεί να φύγεις" μου είπε μ' ενα χαμόγελο.

Τον κοιτούσα με απορία.
Πως μπορούσε να είναι τόσο σίγουρος για τον εαυτό του,για τις προθέσεις του πατέρα μου.

"Μην με κοιτάς έτσι" τον άκουσα να μου λέει "μόλις του πω πως θέλω να γίνεις γυναίκα μου θα δεχτεί αμέσως" μου είπε με περίσσια αυτοπεποίθηση στην φωνή του.

Τα μάτια μου συναντήθηκαν με τα δικά του.

"Μακάρι" ψέλλισα αργά.

Σηκώθηκε, ντύθηκε και με πλησίασε με σταθερό τρόπο.
Μου έπιασε το χέρι και με κοίταξε με θέρμη.

"Πάμε;"

Πήρα μια βαθιά ανάσα προσπαθώντας να ηρεμησω το τρέμουλο που μ' είχε πιάσει.

"Ναι" του απάντησα με όσο πιο σταθερά μπορούσα.

Βγήκαμε έξω απ' το κάστρο,την ώρα που ο πατέρας μου περνούσε την βαριά καγκελόπορτα.

Ο Edward στάθηκε με αγέρωχο ύφος και τον περίμενε.
Το χέρι του εσφιγγε ασυναίσθητα το δικό μου.
Ήταν ταραγμένος, μπορούσα να το καταλάβω.
Το βλέμμα του δεν το μαρτυρούσε,αλλά εγώ το ένιωθα.
Γύρισα το κεφάλι μου και είδα τον Andew που ήρθε και στάθηκε ακριβώς δίπλα του.
Τα βλέμματα τους ενώθηκαν.
Ο Andew τον κοιτούσε σαν να του λέει είμαι δίπλα σου μην ανησυχείς.
Ένας μικρός στρατός σχηματίστηκε πίσω μας μονομιάς.

Το βλέμμα του Edward είχε καρφωθει στον άντρα που στεκόταν δίπλα στον πατέρα μου.

"Paul"ψέλλισε και κοίταζε με απορία τον Andew που είχε την ίδια έκφραση στο πρόσωπο του.

Όταν ο πατέρας μου έφτασε κοντά μας,διέκρινα την οργή στο βλέμμα του και η καρδιά μου σφίχτηκε αμέσως.

"Edward Separd,ήρθα να πάρω πίσω την κόρη μου...όσο για σένα θα πεθάνεις για την προσβολή που μου έκανες."

Τα μάτια του πετούσαν φωτιές, ενώ η φωνή του ακούστηκε βραχνή, γεμάτη ένταση.

Είδα τον Edward να θυμώνει στιγμιαία,τραβώντας το ξίφος του,αλλά η φωνή του βγήκε ήρεμη.

"Άρχοντα Norton,δέχομαι οτι φιλοξένησα την κόρη σου κρυφά, χωρίς την άδεια σου αλλά..."

"Σκασε κάθαρμα, εκμεταλλεύτηκες την κόρη μου και θα πεθάνεις γι' αυτό"το ύφος του ήταν σκληρό, τα μάτια του θολωμένα απ' το μίσος.

Καθώς μιλούσε,τράβηξε το ξίφος απ' την θήκη του και το κράτησε στον αέρα.
Ήταν το έναυσμα για επίθεση.
Δεκάδες στρατιώτες ξεχύθηκαν μπροστά ξιφομαχοντας με τους άντρες του Edward που είχαν κάνει το ίδιο.

" Πατέρα "φώναξα με δύναμη, αλλά ο εκκωφαντικός θόρυβος απ' τα σπαθιά που συγκρούονταν δεν άφησε την φωνή μου να φτάσει στ' αυτιά του.
Έκανα να τρεξω προς το μέρος του αλλά ο Edward έσφιξε το χέρι του με δύναμη γύρω απ' το δικό μου και με τράβηξε πίσω.
Τα μάτια του με κοιτούσαν ανήσυχα.

" Μπες στο κάστρο "με διέταξε μ' ένταση στην φωνή του.

Έκανα μερικά βήματα πίσω αλλά δεν μπήκα στο κάστρο.
Στεκομουν με κομμένη την ανάσα και κοιτούσα την μάχη που εξελισσόταν μπροστά μου.
Το μυαλό μου συγχυσμένο, αδυνατούσε να συλλάβει όλο αυτό το κακό.
Όχι, δεν έπρεπε να γίνει έτσι, σκεφτόμουν,ενώ δάκρυα άρχισαν να τρέχουν απ' τα μάτια μου.