Ο γιός του Stefan και της Lusia μεγάλωσε. Αφέντης πια των δυο οίκων,χαράζει το δικό του μονοπάτι για να κατακτήσει την ζωή και τον έρωτα.
Στον δρόμο του θα βρεθεί η Annabel μια πανέμορφη μυστηριώδης κοπέλα που προσπαθεί να ξεφύγει από μια μοίρα που...
Έχω τόσες μέρες που περιφέρομαι σαν το φάντασμα μες στο κάστρο. Ο Andrew ήταν σαν ζωντανός νεκρός, είχε πέσει σ' ένα βαθύ ύπνο. Ο γιατρός του έδινε ελάχιστες πιθανότητες να ζήσει, όμως εγώ το ήξερα... ο αδερφός μου ήταν μαχητής, δεν θα εγκατέλειπε έτσι εύκολα την μάχη. Και είχα δίκιο!
Περπατούσα νευρικά πάνω κάτω στην μεγάλη κεντρική αίθουσα του κάστρου. Δεν με χωρούσε ο τόπος, ένιωθα σαν θηρίο στο κλουβί. Περίμενα νέα απ' τον άνθρωπο που είχα στείλει να παρακολουθεί το κάστρο του Norton. Ξαφνικά ακούω χτυπήματα στην βαριά ξύλινη πόρτα. Πρίν προλάβω ν' απαντήσω, τον βλέπω να μπαίνει μέσα αλαφιασμενος.
"Αφέντη Edward,ο άρχοντας Norton παντρεύει μεθαύριο την κόρη του με τον αφέντη Burnstein"μου λέει δίχως να πάρει ανάσα.
Τα λόγια του με γέμισαν θυμό. Πώς τολμούσε να δώσει την δική μου γυναίκα σε άλλον! Χτύπησα με δύναμη την γροθιά μου στο τραπέζι. Αίμα πλημμύρισε το χέρι μου, όμως δεν μ' ένοιαζε, δεν ένιωθα πόνο αυτή την στιγμή. Δεν ένιωθα τίποτα, το αίμα μου είχε παγώσει.
Βγήκα με φόρα απ' το δωμάτιο,κατευθυνόμενος πρός τους σταύλους. Το είχα πάρει απόφαση, αυτή την φορά θα μ' άκουγε ο Norton. Αυτή η γυναίκα είναι δική μου,δεν υπάρχει περίπτωση να την αφήσω, ούτε νεκρός. Στην θύμηση μου ήρθε η ιστορία των γονιών μου. Έτσι με το ίδιο πάθος είχε διεκδικήσει τότε και ο πατέρας μου την μητέρα μου. Θυμήθηκα τα λόγια του καθώς μου διηγούνταν την ζωή τους. Όταν αγαπάς κάτι πολύ πάλεψε γι' αυτό, τίποτα δεν μας χαρίζεται,μου είχε πει. Τότε ήμουν μικρός και δεν καταλάβαινα το νόημα των λόγων του,τώρα ξέρω! Μου λείπουν πολύ, έχουν περάσει πέντε χρόνια απ' τον θάνατο τους αλλά η απουσία τους είναι ακόμα αισθητή. Στο μυαλό μου κυριαρχεί η μορφή τους.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Τα βήματα μου αποφασιστικά και γρήγορα πάνω στον φαρδύ διάδρομο που οδηγεί στην έξοδο απ' το κάστρο. Ξαφνικά ακούω πίσω μου την φωνή του Andrew. Γυρίζω το κεφάλι,τα μάτια μου συναντιούνται με τα δικά του. Αμέσως το πρόσωπο του αλλάζει όψη και με πλησιάζει γρήγορα, ανήσυχος.
