A dance of destiny Book 2 Edward's path

Νέες σχέσεις

Andrew

Πόσα μπορεί ν' αντέξει η ψυχή ενός ανθρώπου;
Πόσο πόνο, πόση οργή, πόση απογοήτευση;
Όλα αυτά τα συναισθήματα υπήρχαν μέσα στην καρδιά μου και μ' έπνιγαν.

Μόλις είδα τον Norton να μαχαιρώνει τον Edward η καρδιά μου γέμισε θυμό γι' αυτόν τον τιποτένιο άνθρωπο που θέλησε με τόσο ύπουλο τρόπο να βάλει τέλος στην ζωή του αδερφού μου.
Θόλωσα,το μυαλό μου σταμάτησε να σκέφτεται και όρμησα πάνω του.
Θα τον είχα σκοτώσει!
Μα το Θεό, θα βύθιζα ευχαρίστως το ξίφος μου μέσα στην συναισθηματικά άδεια καρδιά του.
Ώσπου είδα την Annabel,να μπαίνει ξαφνικά μπροστά μου.
Μα καλά τι σκεφτόταν;
Δυο δευτερόλεπτα πιο αργά αν συνέβαινε αυτό,το σπαθί μου αντί για την σάρκα του Norton θα τρυπούσε το δικό της κορμί.
Δεν υπολόγιζε την δική της ζωή, αλλά δεν σκέφτηκε ούτε αυτό το μωρό που υπάρχει μέσα της;

Σ' αυτή την σκέψη η καρδιά μου σφίχτηκε.
Είναι έγκυος απ' τον Edward κι εγώ ο ανόητος ακόμα δεν μπορώ να την βγάλω απ' το μυαλό και την καρδιά μου.
Υποφέρω και βασανίζομαι.
Οι τύψεις κάνουν επίθεση στην συνείδηση μου και μου φωνάζουν ένα και μόνο πράγμα,
πως μπορείς να ποθείς την γυναίκα του αδερφού σου;
Πόσο σκάρτο χαρακτήρα έχεις για να μην μπορείς να ξεριζώσεις αυτό το λάθος συναίσθημα και να το πετάξεις στα σκουπίδια;

Κτύπησα με δύναμη την γροθιά μου στον τοίχο,προκαλώντας έντονο πόνο.

"Με αυτόν τον τρόπο δεν λύνεις κανένα πρόβλημα" άκουσα ξαφνικά μια γυναικεία φωνή πίσω μου.

Γύρισα και είδα την Irene.

Το βλέμμα μου περιπλανήθηκε πάνω της.

"Μερικά προβλήματα δεν λύνονται, παραμένουν εκεί για να σε παιδεύουν" της είπα πέρνοντας μια αδιάφορη έκφραση.

Άπλωσε το χέρι της και έπιασε το κτυπημένο δικό μού, ενώ με τ' άλλο έβγαλε ένα μαντίλι που ήταν τυλιγμένο γύρω απ' τον λαιμό της.
Την παρακολουθούσα που έδενε με προσοχή την πληγή μου.
Το βλέμμα μου συναντήθηκε με το δικό της.

"Όλα τα προβλήματα λύνονται, αρκεί να υπάρχει θέληση" μου είπε σοβαρά, κοιτώντας με με νόημα στα μάτια.

Δεν της μίλησα,δεν γνώριζε το πρόβλημα μου κι εγώ ντρεπόμουν να της πω τι ακριβώς μου συνέβαινε.

"Πάω να δω αν συνήλθε ο Edward"της είπα προσπαθώντας να την αποφύγω" σ' ευχαριστώ που περιποιήθηκες το χέρι μου."

Την ώρα που της γύριζα την πλάτη ένιωσα τα δάκτυλα της να τυλίγονται γύρω απ' το μπράτσο μου.

Τα μάτια της με κοιτούσαν μ' έναν διαπεραστικό τρόπο, ήταν σαν να προσπαθούσε να ξεγυμνώσει την ψυχή μου.

Το βλέμμα μου μαγνήτισαν τα μισάνοιχτα χείλη της,ήταν σαν να με καλούσαν.
Τόσο σαρκώδη, τόσο ζουμερά.
Χωρίς να το σκεφτώ καθόλου,
την πλησίασα και ένωσα τα χείλη μου με τα δικά της.
Στην αρχή διστακτικά, αλλά μόλις κατάλαβα πως ανταποκρίνεται,
βαθύνα πιο πολύ το φιλί μας.

Ένιωσα το κορμί μου να φλέγεται.
Μα τι έκανα;
Την ώρα που απομάκρυνα το στόμα μου,άκουγα την ανάσα της να βγαίνει κοφτή απ' τα κατακόκκινα χείλη της.
Μείναμε και οι δυο σιωπηλοί,
κοιτάζοντας έντονα ο ένας τον άλλο.
Έκανα ένα ασταθές βήμα πίσω,
ήξερα πως αυτό το φιλί ήταν παράτολμο.
Μέσα μου ένιωθα μια περίεργη αναστάτωση.
Ένιωθα σαν ξαφνικά τα κομμάτια απ' την ραγισμένη μου καρδιά να ξαναμπαίναν στην θέση τους.
Εκείνη με κοιτούσε σαστισμένη.
Σίγουρα δεν περίμενε κάτι τέτοιο από εμένα.
Καλά καλά δεν γνωριζόμασταν.
Το πρόσωπο μου χαμήλωσε σε ένδειξη ντροπής.

"Συγνώμη αν σε πρόσβαλα μ' αυτή την απρεπή μου κίνηση" της είπα,δίχως όμως να έχω μετανιώσει ούτε λίγο για αυτό που είχε γίνει πριν λίγο.

"Δεν με πρόσβαλλες,μονάχα με εξέπληξες" μου είπε με ήρεμη, σταθερή φωνή.

Τα λόγια της μου έδωσαν θάρρος.

"Δηλαδή... μπορώ να το επαναλάβω;" την ρώτησα αργά,σέρνοντας τις λέξεις.

Η ματιά της καρφώθηκε πάνω στο πρόσωπο μου

"Μόνο αν είσαι σίγουρος γι' αυτό που πας να ξεκινήσεις μαζί μου"
την άκουσα να μου λέει με βαθιά, λάγνα φωνή.

Η αλήθεια ήταν πως δεν ξέρω αν είμαι σίγουρος αλλά είμαι παραπάνω από αποφασισμένος να το τολμήσω.

"Πιστεύω πως αξίζει να δοκιμάσουμε" της είπα καθώς έκλεινα τα χέρια μου γύρω της.

Τα χείλη μου αναζήτησαν πάλι τα δικά της και τα γεύτηκαν αχόρταγα.
Ίσως τελικά μου είχε δωθεί μια ευκαιρία ν' αρχίσει η καρδιά μου να κτυπά ελεύθερα.