Κεφάλαιο 33

96 13 0
                                    

«Βαγγέλη; Μπορώ να μπω;»

«Πρώτη φορά θα με δεις γυμνό και ντρέπεσαι;» Λέει γελώντας σκουπίζοντας τα μαλλιά του.

Δυστυχώς δεν μπορώ να τον κάνω να γελάσει, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή.

Κλείνω την πόρτα και κολλάω πάνω της.

Εκείνος αφήνει την πετσέτα να πέσει στο πάτωμα, τώρα είναι γυμνός μπροστά μου.

Παναγία μου, θα πεθάνω.

Καταπίνω αργά ενώ σφίγγω τις γροθιές μου, πρέπει να κρατηθώ.

«Καρφώνεσαι, μωρό μου.» Λέει με ένα πονηρό χαμόγελο.

«Βαγγέλη, πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά.» Λέω παίρνοντας σοβαρό ύφος.

«Να ανησυχήσω;» Λέει γελώντας βάζοντας την μπλούζα του.

«Ρε Βαγγέλη, δεν είναι όλα αστεία.» Λέω ενοχλημένη, «σου είπα ότι πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά.»

«okay, συγνώμη.» Λέει σηκώνοντας ψηλά τα χέρια του ως ηττημένος.

«Λοιπόν..» λέω παίρνοντας βαθιά ανάσα.

«Ναι;»

«Θέλω να χωρίσουμε. Και αυτή τη φορά οριστικά!» Λέω και με κοιτάει απορημένος.

«Εε;»

«Αυτό που άκουσες. Και το εννοώ, και μην προσπαθήσεις να μου αλλάξεις γνώμη.»

Πάω να ανοίξω την πόρτα αλλά εκείνος την κλείνει κολλώντας με σε αυτή. Είμαστε σε απόσταση αναπνοής.

«Δεν σε αφήνω, παρ'το χαμπάρι!» Σχεδόν φωνάζει στο πρόσωπο μου.

«Βαγγέλη, κόφ'το!» Λέω και τον σπρώχνω μακριά μου, «ας σεβαστείς μία φορά αυτό που σου λέω χωρίς να μου πηγαίνεις κόντρα!»

«Εσύ να χωνέψεις ότι δεν θα σε αφήσω.» Λέει κάνοντας πάνω κάτω στο δωμάτιο και το βλέμμα μου τον ακολουθεί, «νεφέλη, δεν μπορώ μακριά σου. Εντάξει; Δεν μπορώ ρε πούστη μου!» Φωνάζει ενώ διακρίνω τα μάτια του να είναι έτοιμα να εκραγούν.

«Βαγγέλη, δεν καταλαβαίνεις.» Λέω σκύβοντας το κεφάλι μου ενώ προσπαθώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.

«Εσύ δεν καταλαβαίνεις! Δεν καταλαβαίνεις πως όταν είμαι μακριά σου νιώθω ότι θα πεθάνω, όταν ξέρω ότι θα σε δω σπρώχνω το χρόνο για να είσαι στην αγκαλιά μου. Που όταν χαϊδεύω το κορμί σου νιώθω πως θα πεθάνω, σ'αγαπάω. Σ'αγαπάω με όλο μου το είναι. Και μου ζητάς να σε αφήσω;» Λέει ενώ δάκρυα κυλούν από τα μάτια του, «πες μου τον λόγο.»

"Know Who You Are" |VK| •Book 2•Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα