-αν τον εγκαταλείψεις, θα σε εγκαταλείψει!
Αυτή η πρόταση ακούγεται όλη την ώρα μέσα στο μυαλό μου. όλη την ώρα.
«Μωρό μου;» Λέει ο Βαγγέλης χτυπώντας την πόρτα.
«Πέρασε.» Του λέω και προσπαθώ να σηκωθώ.
«Δεν χρειάζεται να σηκωθείς.» Λέει και έρχεται τρέχοντας κοντά μου, και με βοηθάει να βολευτώ καλύτερα.
«Είσαι καλύτερα τώρα;»
«Επειδή κοιμήθηκα 2 ώρες δεν πάει να πει ότι είμαι και καλά.» Λέω γελώντας ειρωνικά.
«Ρε νεφέλη, γιατί με αποπαίρνεις από πριν;» Λέει παραπονεμένος και αγανακτισμένος ταυτόχρονα.
«Γιατί μου είναι δύσκολο δεν το καταλαβαίνεις;»
«Τι θέλεις να μου πεις; Ότι στεναχωρήθηκες που είδες έτσι τον Αχιλλέα;» Λέει και κοιτάει στην άλλη πλευρά του δωματίου και όχι εμένα.
Κάθε φορά έτσι κάνει.
Όταν είναι νευριασμένος με κάτι, κοιτάει την άλλη πλευρά και μιλάει στραβά και απόμακρα προφανώς.
«Ρε Βαγγέλη αυτό νομίζεις είναι το μόνο πρόβλημα μου;» Φωνάζω και σηκώνομαι.
«Κοίτα με όταν σου μιλάω!» Λέω και με τον χέρι μου του γυρνάω απότομα το κεφάλι για να με κοιτάει.
«Τι πιστεύεις; Ότι στεναχωριέμαι για τον Αχιλλέα; Γι'αυτόν που πήγε να με σκοτώσει; Ή ακόμα χειρότερα να με βιάσει;» Του λέω αλλά δεν απαντάει.
«Πες μου! Σου μιλάω!»
«Ρε νεφέλη, δεν μπορείς να με καταλάβεις;» Φωνάζει κοιτώντας με στα μάτια.
«Μπορείς να καταλάβεις πως νιώθω από την στιγμή που άκουσα ότι αυτό το καθίκι θα βγει έξω; Ότι μπορεί να κερδίσει χρόνο;»
«Βαγγέλη, δεν μπορεί..» Με διακόπτει.
«Μπορεί νεφέλη. Μπορεί. Κι οι δυο μας ξέρουμε ότι μπορεί. Τώρα θα φοβάμαι παραπάνω για εσένα. Παραλίγο να σε σκότωνε.» Λέει ενώ με πλησιάζει.
«Παραλίγο να σε έχανα..» Ψυθηρίζει και μου κρατάει τα μάγουλα κοιτώντας με στα μάτια.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
"Know Who You Are" |VK| •Book 2•
Fanfiction«Σκάσε!» Φωνάζει και σηκώνει το χέρι του για να με χτυπήσει. «Κάνε το. Σε προκαλώ.» Λέω και στέκομαι στο ύψος μου. «Όχι. Δεν μπορώ. Η αγάπη μου για εσένα με εμποδίζει.» Ψελλίζει. Το δεύτερο μπαμ, επέστρεψε! Η παρακάτω ιστορία είναι το δεύτερο βιβ...
