(Είναι απαραίτητο ενώ διαβάζετε να ακούτε το τραγούδι ταυτόχρονα.)
«Νεφέλη μου..» λέει και μου πιάνει το χέρι. «Υπάρχει μία ελάχιστη πιθανότητα να χάσεις το δεξί σου νεφρό.» Λέει δειλά.
Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου.
Έχω γουρλώσει τα μάτια μου και νιώθω τα δάκρυα να καίνε τα μάτια μου.
«Μην ανησυχείς γι'αυτό..»
«Με δουλεύετε; Θα χάσω το νεφρό μου!» Ωρύομαι.
«Δεν είναι σίγουρο ότι θα το χάσεις.» Προσπαθεί να με καθυσηχάσει. «Εξάλλου, όλοι ζουν με ένα νεφρό. Θα γίνει μεταμόσχευση.»
«Κι αν..»
«Θα προσέχεις απλώς!» Συμπληρώνει.
Σηκώνομαι και πηγαίνω προς την πόρτα.
«Νεφέλη περίμενε..» λέει και έρχεται κοντά μου.
«Δεν θα σε αφήσω να πάθεις κάτι κακό, στο υπόσχομαι.»
«Ευχαριστώ.» Λέω και φεύγω.
Βάζω τα ακουστικά μου και περπατάω, δεν ξέρω που πάω απλά περπατάω στο άγνωστο.
Τα δάκρυα κυριάρχησαν τα μάτια μου.
Ξέρω ότι αυτή τη στιγμή με θεωρείτε υπερβολική, αλλά δεν ξέρετε πως νιώθω αυτή τη στιγμή.
Μπορεί το ένα νεφρό να μην σε εμποδίζει να ζήσεις, αλλά όχι ότι θα ζήσεις και απαραίτητα.
Συνηθίζω να δραματοποιώ τα πράγματα, νομίζω το έχετε καταλάβει. Είμαι αρκετά ευαίσθητη, τώρα όμως έχω όλα τα δίκια του κόσμου που αντιδρώ έτσι.
Κάθομαι σε ένα παγκάκι βλέποντας την θάλασσα.
Το κινητό μου χτυπάει, είναι ο Βαγγέλης.
Με το που αντικρίζω το όνομα του στην οθόνη ξεσπάω σε κλάματα βάζοντας το κινητό στο στέρνο μου.
Vangeli's Pov
«Δεν απαντάει!» Λέω τρομοκρατημένος κλείνοντας το τηλέφωνο.
«Που μπορεί να είναι;» Ρωτάει η Εύα.
«Κάτσε να μυρίσω τα νύχια μου μια στιγμή.» Την ειρωνεύομαι.
«Δεν είναι ώρα για αστεία, Βαγγέλη!» Λέει αυστηρά ο μπαμπάς μου.
«Δίκιο έχει ο πατέρας σου Βαγγέλη!» Προσθέτει η μαμά μου.
Κοιτάω την Εύα η οποία με κοιτάει ικανοποιημένη επειδή μου την είπαν. Εγώ την κοίταξα με σηκωμένο φρύδι.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
"Know Who You Are" |VK| •Book 2•
Fanfiction«Σκάσε!» Φωνάζει και σηκώνει το χέρι του για να με χτυπήσει. «Κάνε το. Σε προκαλώ.» Λέω και στέκομαι στο ύψος μου. «Όχι. Δεν μπορώ. Η αγάπη μου για εσένα με εμποδίζει.» Ψελλίζει. Το δεύτερο μπαμ, επέστρεψε! Η παρακάτω ιστορία είναι το δεύτερο βιβ...
