Love Me Back

Chapter 4

"At isa pa don't ever talk...Just obey quietly sa mga ipina-papagawa ko sa iyo. He mutteres. Napakasungit naman. He's so attractive though. Hindi parin mawala ang ngisi ko.

"Fine." Aking sagot.

Sobrang tagal bago sya natapos mamili kaya laking pasasalamat ko nang lumabas na kami ng mall. Ngaly na ngalay ang mga kamay ko dahil sa pagbit-bit ng mga sandamak-mak napinamili. Mabilis syang nakarating sa parking habang ako hindi alam kung paano susundan ang mga malalaki nyang hakbang. Doble pahirap pa sa akin dahil sa mga dala ko.

I still manage na mahabol sya. Kita kong may ni-dial sya sakanyang phone habang binubuksan ang kotse nya.

Lumapit ako sa kanya. "Tapos na ba? pwede na ba akong umuwi?" Hindi sya kaagad nakasagot.

"Nope. May ipapagawa pa ako sayo." What? Ano na naman kaya iyon?

"Talagang ginawa mo na kong alalay ah?" Sambit ko sakanya.

"Ang dami-dami mong kasalanan sa akin. You need to pay for it."

Pagkatapos kong ialgay sa likod ng kotse nya ang mga pinamili nya aamba na sana akong buksan iyong font seat ngunit bigla nya nalang akong pinigil.

"Doon ka sa back seat." Malamig nyang sinabi. Natigilan ako. Kalaunan ay tahimik nalang din akong pumunta doon sa back seat.

Tahimik lang ang buong pag-da-drive nya. Hindi ko rin magawang basagin ang katabimikan. Nag-aalalang ikairita nya lang.

Tumigil siya sa tapat  ng isang malaking bahay. Umawang ang aking bibig nang sinilip konang mansion. Napakalaki nito. Bahay nila ito I guess?

Bumaba sya at sumunod naman ako. Habang papasok kami hindi ko naiwasang pasadahan ng tingin ang buong paligid. Napakayaman nila.

Dinala nako ni Paolo sa isang kwarto. Sa may second-floor. Napakalawak ng kwarto.  simple lang yung design. Very minimalistic. Black  and white itong paint tapos may isang king-sized bed.

Subalit I was momentarily shocked ng pasadahan ko ng mabuti ang sahig. Napaka-kalat. Sobrang kalat.

"Oh what are you waiting for? Linisan mo na." Patawa nyang binanggit. Nanlaki ang aking mata. So linubos-lubos nya talaga ang pag alila sa akin ano?

Paolo's POV

I smirk nang makita ko kung ano ang anging ekspresyon nya after kong iutos sakanya na linisin ang kwarto ko.

Well for me bagay lang sakanya iyan. Sa dami ba naman nyang atraso sa akin hindi ba? Kahit pa-paano man lang makaganti ako.

Patuloy ako sa sa pagngisi pagbaba ko sa aking kwarto. Sa totoo lang hindi  naman talaga makalat ang kwarto ko,. Trip ko lang talagang pagurin at parushan sya.

Binilin ko na magkalat kanina sa mayordoma namin nung nasa mall kami.

Iniwan kong mag-isa itong babaeng iyon at pinuntahan ko si Era. Balak ko kasing ibigay na sakanya 'yong mga pinamili ko.ibibigay ko lahat ng ipinamili ko kanina. Kasama narin 'yong ring na binili ko sa isang jewerly store.

Era is my second girlfriend. Iyong first matagal na. My first relationship was f.cked up kaya si Era lang itong tumulong para maka-move on doon.

We started as a friends. at first,  Nasa Australia sya dahil may sakit ang daddy niya. Kaya dun muna siya ng ilang years. Kaibigan ko palang siya noon. that time ang girlfriend ko ay Iyong una na iniwan ako para i-pursue ang kanyang modeling career.

Nang mamatay ang daddy ni Era nagdecide na siyang bumalik dito sa Pilipinas para dito mag aral uliit. Ngunit magka-iba kami ng school.

Bago-bago palang din ang relationship namin subalit I owed her. Nang dahil sakanya natuto akong magmahal ulit.

I pressed the doorbell pagkapunta ko sa tapat ng bahay nila. And agad nya naman akong pinagbukasan.

"Oh you're here." Pambungad nyang sabi.

Ngumiti ako. "I just missed you." I grinned.

She pout at kinurot ang aking ilong. Pinatuloy nya narin ako sakanilang bahay.

"I have something for you." Agad kong kinuha ko yung mga paperbags na pinamili ko kanina.

"You  shouldn't bother to buy all this. Hindi ko naman ito kailangan eh.Ang dami neto." Aniya habang pinagmamasadan iyong mga inaabot ko.

"Tanggapin muna." I said.

"Kahit simpleng pagpunta mo lang dito masaya na'ko hindi mo na kailangan bilhin lahat ng mga to eh." I blushed after ahe saud that.

Kalaunan ay tinanggap nya rin naman. I kissed her, that make her blushed.

"You're blushing." Sabi ko habang ang lawak ng ngisi.

"Ginagawa mo ng habit ang paghalik sakin." Ofcourse I will kiss her anytime, anywhere.

"I have something to give you pa pala." She gasped.

"Ano naman yun?"

Kinuha ko mula sa bulsa ko yung binili kong singsing kanina.

Napangiti naman siya nung nakita niya to.

"Para san to?"

"Natipuhan ko lang iyan kasi kanina kaya I decided na bilhin for you."

"Ang thoughtful mo talagang masyado." Syempre. Every man must be like that.

"Thank you babe." Ani Era.

"You're always welcome babe." Sweet kong sagot.

Sinuot ko sakanya yung singsing at tlaga namanf bagay na bagay sakanya.

"I love you babe."

Then I kissed her. I kissed her passionately.

Nang tumagal-tagal na 'yong  paghahalikan namin,. Bigla siyang bumitaw dahil kung saan saan na gumagapang ang mga kamay ko.parehas kaming naghahabol ng hininga ngayon.

"By the way. Who's that lleech girl na nakita ko sa news. You said na kababata mo? Who is she? Tagal na nating magkakilala pero hindi ko yata yun kilala." Mukhang laya aya natigilan sa pakikipaghalikan dahil naalala nya iyon bigla na halatang bumagabag sakanya.

Natahimik bigla ako. I don't know what I supposed to answed. Kasi ang totoo nyan ay palusot lang naman iyon.

"That girl...Yeah I know her pero hindi kami talaga masyadong close. She's a frienemy.." Sinubukan kong magkibit balikat at ipakita na sakanya na wala dapat syang ika-bother.

"Hindi ko siya pinakilala sayo dahil, shes very annoying di siya bagay para ipakilala sayo." Dagdag ko pa.

"But babe close padin naman kayo diba? You should introduce her to me sometimes."