Constantly
Chapter 22
Okay isisingit ko lang. Dedicated sa'yo kasi ikaw unang nag-vote. hihi. Thank you! :*
---------------
KATH'S POV
Two months passed.
Two months na kami ni Khalil.
Two months ko nang hindi nakikita si Daniel. Pinabago din niya yung schedule niya. Hindi na namin siya ma-contact.
Hanggang kelan ko itatago tong nararamdaman ko?
"Uhhhhpppfffh." Ungol ni Khalil andito ako sa ospital ngayon binabantayan ko siya.
"Khalil, ano masakit sayo? San?" Sabi ko habang hinahaplos haplos pa ang buhok niya.
"Dito Kath. Dito masakit." Sabi niya habang tinuturo ang puso niya.
"Khalil..."
"De joke lang. Sumasakit lang ulo ko." Sabay talikod sakin.
"Tatawag akong nurse, wait lang." Tatayo na sana ako pero,
"Wag na Kath. Kaya ko naman eh."
"Sige tulog ka na lang ulit."
-----------------------
Saturday ngayon kaya buong araw andito ang barkada. Nagtatawanan lang kaming lahat nang biglang may kumatok sa pinto.
"Good afternoon! Khalil Ramos?" Sabi nung isang guy na mukhang may edad na pero may itsura.
"Opo. Bakit po?" Tanong ni Khalil
"Ano po kailangan niyo?" Tanong ni Diego
"Special delivery po. Black Forest cake." Sabi nung lalaki.
"Kanino po galing yan?" Tanong ni Miles
"Hindi naman po kami nagpa-deliver ng cake ah." Sabi ni Neil
Ngumiti lang ang lalaki at kinuha naman ni Igi ang cake na dala niya.
"Get well soon Mr.Ramos" Huling sabi nung lalaki at umalis na.
