Creepy verhalen nederlands

Clokwork

Natalie wordt midden in de operatie weer wakker omdat ze meerdere injecties krijgt en een soort kleverige vloeistof op haar huid wordt gewreven. In tegenstelling tot andere patiënten die tijdens de operatie bij bewustzijn kwamen, was ze in staat om te reageren en te bewegen. De artsen zien haar hartslag op het scherm toenemen en zien dan haar geopende ogen. Natalie, die een adrenalinestoot ervaart, breekt los van haar banden, scheurt het masker van haar gezicht en de buis van haar arm, en zit gewelddadig op de rand van het ziekenhuisbed. Dan strompelt ze naar de dokters toe, hij schudt beverig en lacht. Ze gaat vervolgens uit om hoesten bloed voor een onbekende reden.

Ze wordt weer wakker als de arts / wetenschapper zegt dat haar operatie vreselijk mis is gegaan. Ze kijkt hem aan, die wegkijkt van schuld en schaamte, en hij zegt dat ze nooit zou mogen ontwaken en dat ze zouden zien hoe de mislukte operatie haar zou beïnvloeden. Hij voegt eraan toe dat het Natalie's uiterlijk ook leek te veranderen. De tiener kijkt in een spiegel en merkt al snel dat haar eens bruine ogen helemaal zijn veranderd in groen. De hechtingen zitten nog steeds in haar vel en ze voelt zich daardoor gelukkig en haar nieuwe uiterlijk. Natalie grinnikt, staat op, doemt op voor de arts / wetenschapper en zegt dat 'zijn tijd voorbij is'.

Twee bewakers snellen de kamer binnen, ingegeven door het geschreeuw van de arts / wetenschapper, en zien dat de arts / wetenschapper vastgebonden was aan het bed en dat het was aangepast in een sandwich, of vouwbaar, in positie was, zijn ruggengraat verpletterde en effectief hem vermoorden. Ze zien dan Natalie, zittend op de vloer en tekenen op de muur in zijn bloed. Ze draait zich om en kijkt ze breed glimlachend aan en nodigt hen uit met haar te spelen. De bewakers richten hun geweren op haar, maar ze laadt een van hen op, maar ze pakt een mes uit een schede op zijn wapenriem en steekt hem ermee in de taille en drijft hem door het beschermende vest dat hij draagt. De andere bewaker laat zijn wapen uit shock vallen, en Natalie loopt naar hem toe, wijst het mes van het mes naar zijn borst en snijdt verticaal, helemaal naar zijn darm. Zijn organen lopen door de ernst van de wond op de grond en hij stort in elkaar op de grond en sterft kort daarna.

Natalie loopt terug naar huis door een onweersbui en klopt op de voordeur, terwijl ze haar moeder wakker maakt. Mary-Beth gaat naar de voordeur en luistert een seconde, denkend dat ze buiten kan lachen, maar strompelt achteruit wanneer Natalie met twee messen in de hand door de voordeur binnentreedt. Mary-Beth slaat haar hoofd hard tegen de kapstok en er komt een kapstok in haar schedel die hevig bloedt. Ze valt op de grond, hijgend en verlamd. Natalie knielt om oogcontact te houden en toonde haar moeder de twee messen, bedekt met bloed. Ze zei koud dat ze leed, maar Mary-Beth deed niets om te helpen. Natalie zit bovenop haar moeder en snijdt een V-vorm in haar borst. Ze pelt de huid, het weefsel en de spieren terug om haar borstholte te onthullen. Ze breekt de ribben en het borstbeen om het hart van haar moeder te bereiken en trekt het vervolgens langzaam uit de holte. Natalie vernietigt de spier, bloedverstuivend over haar en Mary-Beth, en terwijl haar moeder sterft, fluistert ze: 'Lieve dromen. Je tijd was om. '

Ze legt het verwoeste hart in de mond van haar moeder en loopt de slaapkamer in, waar haar vader, David, wordt gewekt door het geluid van de deur die verbroken wordt en zijn vrouw afwezig is. Hij ziet zijn dochter grijnzend en naast zijn bed staan ​​en merkt op dat ze bedekt is met bloed; de stank ervan ondraaglijk.

David grijpt Natalie bij haar nek en gooit haar op de grond, stampend op haar borst totdat ze voor de tweede keer bloed begint op te hoesten. Terwijl zij beneden is, trekt zij haar vader uit, waardoor hij valt en zegt dat zij niet zijn dochter is. Terwijl hij tijdelijk arbeidsongeschikt is, grijpt ze een kussen, smijt hem ermee en stompelt op zijn gezicht tot krakende geluiden hoorbaar zijn. Het wordt onthuld dat Davids gezicht vreselijk verminkt is en hij huilt van de pijn. Natalie steekt hem in de maag, haalt een onbekende houten paal bij het bed en zegt dat ze hem nodig heeft. Ze legt het op de maag van haar vader, onder de messen, en gaat erop zitten. De kracht is genoeg om zijn ingewanden uit zijn lichaam te persen. Hij knort als bloed uit zijn mond stroomt. Plots barsten zijn organen uit zijn mond, braken zijn kaken en doodden hem. Natalie knikt naar het lijk, loopt de slaapkamer uit en zegt: "Je tijd was op, papa."

Ze loopt naar de kamer van Lucas op zoek naar hem, in de verwachting dat hij in bed ligt, maar wordt verrast als hij uit zijn kast springt en haar met een honkbalknuppel in haar achterhoofd slaat. Hij slaat haar opnieuw, stopt dan, windt zich. Natalie is nu zwak, ademt zwaar en bloedt uit haar achterhoofd. Ze kijkt omhoog naar het plafond en herinnert zich hoe Lucas haar had misbruikt, en stond toen op als een adrenalinekickloop door haar heen. Ze lacht luid en hevig en kan zijn volgende hit met haar messen blokkeren. Natalie belooft dat haar broer naar de hel gaat en hem tegen de muur gooit. Lucas begint op haar af te vallen, maar ze pakt hem tegen de muur door beide messen in zijn armen te duwen. Natalie ziet een botermes en pakt het op en loopt dan terug naar hem toe.

Ze zegt dat het zachtste orgaan in het lichaam het oog is, dat 'zacht als boter' is, en graaft het mes in zijn linkeroog. Hij jammert van pijn en huilt, maar ze negeert haar broer en verwijdert zijn beide ogen, waardoor hij blind wordt. Ze pakt een scherpe schaar op en steekt hem ermee in de onderbuik, waarbij hij zijn huid en spieren doorsnijdt en zijn dikke darm vindt. Natalie tilt de darm op en zegt dat ze van 'macaroni-kunst' houdt en het in delen snijdt. Lucas gilt opnieuw en ze breekt al zijn vingers en tenen. Hij verslikt zich in zijn eigen bloed en braakt, en Natalie scheurt van een van zijn vingers en duwt hem in zijn keel. Hij stikt en sterft.

Na de moord op haar familie loopt de tiener haar kamer binnen, ziet haar knuffel-giraf en brengt hem met haar mee naar de badkamer. Ze ziet een zakhorloge op de rand van de gootsteen en luistert naar het tikken van wat lijkt op een eeuwigheid en neemt dan het gezicht van het horloge.

Ze herhaalt wat ze de therapeut over de tijd had verteld terwijl ze haar rechteroog verwijderde en in de gootsteen liet vallen. Ze duwt het gezicht van de zakhorloge in haar oogkas totdat het 'perfect past' en hernoemt zichzelf Clockwork.

Het uurwerk loopt dan weg van haar huis terwijl het samen met haar familie op de grond brandt.