Αμέσως χώνεται στην αγκαλιά μου και τυλίγω το χέρι μου προστατευτικά γύρω της. Ακουμπάει τα χείλη της πάνω στο στήθος μου, στο ύψος της καρδιάς και με φιλάει απαλά.
«Μην στεναχωριέσαι, θα μιλήσω με το γιατρό και αν το επιτρέψει θα έρθω κι εγώ μαζί σου αμέσως μόλις μπορέσω. Στο υπόσχομαι! Θα τα καταφέρουμε. Εεε Άρη μου; Πες μου πως θα τα καταφέρουμε;», νιώθω την αγωνία της και τρελαίνομαι. Τη φιλάω στα μαλλιά.
«Εννοείται θα τα καταφέρουμε κορίτσι μου. Θα κάνω τα πάντα, τα πάντα στο ορκίζομαι. Όσο για να έρθεις Κρήτη, μόνο αν κι εφόσον το επιτρέψει ο γιατρός, δεν θα βάλουμε σε κίνδυνο την υγεία του παιδιού μας ή τη δική σου εντάξει; Θα γίνουμε γονείς τώρα πια!», της λέω και μου χαμογελάει.
«Θα είσαι δίπλα μου;»
«Με όλη μου τη ψυχή νεράιδα. Σήμερα μου έκανες το δεύτερο ωραιότερο δώρο».
«Το δεύτερο; Το πρώτο ποιο ήταν;»
«Όταν δέχτηκες να γίνεις γυναίκα μου!»
«Σ’ αγαπάω πρίγκιπά μου!»
«Κι εγώ κορίτσι μου!»
…
Δεν έκλεισα μάτι όλο το βράδυ, δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Η Μελίνα μου κάποια στιγμή κοιμήθηκε κι εγώ έμεινα ξύπνιος να την κοιτάζω και να την χαϊδεύω.
Το κορίτσι μου… μέσα της έχει το παιδί μας. Η αγάπη μου για κείνη δεν περιγράφεται όπως και η αγωνία μου τώρα που θα φύγω.
Κάθομαι και σκέφτομαι λύσεις και τρόπους για να είμαι όσο το δυνατό περισσότερο κοντά της. Μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να με βοηθήσει, ο Λευτέρης, θα ζητήσω την βοήθεια του, αμέσως μόλις πάω Κρήτη.
Και σε λίγες ώρες πετάω, δεν μπορώ να την αφήσω μόνη, έτσι πιάνω το κινητό και στέλνω μήνυμα στην Αγγελική.
Καλημέρα γλυκιά μου πεθερούλα νούμερο δυο. Δεν έφυγα χθες, έμεινα εδώ κι έμαθα για το μωρό της. Μόνο εσύ το ξέρεις της το παρόν μου είπε η Μελίνα. Σήμερα θα φύγω και δεν θέλω να είναι μόνη της. Μπορείς να έρθεις να μείνεις μαζί της;
Αφήνω το κινητό στο κομοδίνο ξανά και την νιώθω να ξυπνάει σιγά σιγά. Τυλίγεται πάνω μου και νιώθω το μόριο μου να σκληραίνει επικίνδυνα καθώς το κορμί της τρίβεται στο δικό μου. Την θέλω κολασμένα…
Με κλειστά τα μάτια ψάχνει τα χείλη μου… «μη φύγεις…», ψιθυρίζει και μετά με φιλάει.
YOU ARE READING
Πίσω από τις κάμερες... (book 2)
Teen Fiction«Μελίνα μου, νεράιδά μου! Μου έλειψες, μου έλειψες μωρό μου». Πλησιάζει το στόμα του στο αφτί μου, ενώ δεν μ' αγγίζει πουθενά αλλού. «Δεν μπορούσα να αναπνεύσω μακριά σου», ψιθυρίζει. «Το άρωμά σου... αυτό το άρωμά σου, το αποζητούσα παντού. Γιατί Μ...
Κεφάλαιο 22
Start from the beginning
