Ξυπνάω, απλώνω το χέρι στη μεριά του Άρη, αλλά είναι κενή. «Άρη;», ρωτάω αλλά δεν παίρνω καμία απάντηση.
Ανοίγω τα μάτια και το δωμάτιο είναι άδειο και η πόρτα του μπάνιου ανοιχτή, πράγμα που σημαίνει πως έχει φύγει από το δωμάτιο. Πού να είναι; Γιατί μ’ άφησε; Δεν μ’ αρέσει να ξυπνάω χωρίς εκείνον και το ξέρει.
Σηκώνομαι, τα ρούχα μου βρίσκονται διπλωμένα στη καρέκλα και η τσάντα μου πάνω στο τραπέζι που μου έκανε έρωτα και πρόταση γάμου.
Τώρα σοβαρά μου έκανε πρόταση ή απλώς το φαντάστηκα; Όχι δεν το φαντάστηκα είμαι σίγουρη. Παίρνω μέσα από τη τσάντα το κινητό και βλέπω πως έχω μήνυμα από Λευτέρη.
Μελίνα έχουμε φύγει οι περισσότεροι. Ένας οδηγός περιμένει εσένα, τη Μαρία και την Αγγελική για να σας οδηγήσει στο μέρος που θα ετοιμαστείτε και θα γίνει η δεξίωση αργότερα. Στις δώδεκα πρέπει να είστε εδώ.
Κοιτάζω την ώρα. Δέκα και μισή, ωραία έχω χρόνο να κάνω ένα μπάνιο και να πάρω πρωινό με τα κορίτσια που απομείναμε πίσω.
Τις παίρνω τηλέφωνο, την καθεμία στο δωμάτιο της και συνεννοούμαστε σε μισή ώρα να είμαστε κάτω για πρωινό.
Κάνω ένα μπάνιο και νιώθω καλύτερα. Έχω ανάγκη από καφέ για να ανοίξει καλά το μάτι μου. Επίσης έχω ανάγκη και από τον Άρη. Όπως είμαι τυλιγμένη με τη πετσέτα, πιάνω το κινητό και του στέλνω μήνυμα.
Καλημέρα… το κορίτσι σου ξύπνησε παραπονεμένο… του λείπεις! Θέλει την αγκαλιά σου και τη δόση από το άρωμά σου για να αρχίσει καλά η μέρα του!
Απαντάει σχεδόν αμέσως.
Δεν μπορώ να καταλάβω το παράπονό σου, διότι εγώ σ’ αγκάλιασα και σε μύρισα πολλές φορές μέχρι να καταφέρω να ξεκολλήσω από πάνω σου… με δυσκολία το παραδέχομαι, αλλά έπρεπε να φύγω. Παρόλα αυτά σου ορκίζομαι πως μπορεί να μην ξεκίνησε η μέρα σου με μένα, θα επανορθώσω όμως και θα στην κάνω υπέροχη. Καλημέρα ΜΕΛΙΝΑ ΜΟΥ!
Μελίνα μου, η λέξη που αντιπροσωπεύει όλα όσα νιώθει για μένα. Η μέρα μου γίνεται σαφώς πολύ καλύτερη. Ντύνομαι και κατεβαίνω κάτω για να βρω τα κορίτσια. Μέσα στο ανσασέρ ξυπνάνε οι χθεσινοβραδινές αναμνήσεις και νιώθω να κοκκινίζω από ντροπή και έξαψη.
«Τι έπαθες εσύ και είσαι έτσι φουντωμένη; Τον Άρη σκεφτόσουν;», ρωτάει η Μαρία μόλις με βλέπει και σκάνε στα γέλια με την Αγγελική.
YOU ARE READING
Πίσω από τις κάμερες... (book 2)
Teen Fiction«Μελίνα μου, νεράιδά μου! Μου έλειψες, μου έλειψες μωρό μου». Πλησιάζει το στόμα του στο αφτί μου, ενώ δεν μ' αγγίζει πουθενά αλλού. «Δεν μπορούσα να αναπνεύσω μακριά σου», ψιθυρίζει. «Το άρωμά σου... αυτό το άρωμά σου, το αποζητούσα παντού. Γιατί Μ...
