Η Αγγελική έρχεται στο δωμάτιο μου τρέχοντας και μένει να κοιμηθεί μαζί μου κρατώντας με αγκαλιά. Αυτός ο εφιάλτης μ’ έχει εξαντλήσει. Και το χειρότερο είναι πως με φοβίζει για τη ζωή του Άρη.
Το πρωί σηκώνομαι νωρίς, πηγαίνω σπίτι του Χάρη και για καλή μου τύχει μου ανοίγει εκείνος.
«Μελίνα; Τι έγινε πρωί πρωί; Συνέβη κάτι στον αδερφό μου;»
«Όχι σωματικά. Μπορώ να περάσω; Δεν θα σε απασχολήσω πολύ».
«Ναι εννοείται πέρασε. Η Αλέκα είναι στη δουλειά έτσι είμαστε μόνοι μας. Τι έγινε;»
«Δεν ξέρω, γι’ αυτό ήρθα σε σένα να μου πεις. Εδώ και μια βδομάδα όλα έχουν αλλάξει με μένα και τον Άρη. Χωρίσαμε, βγαίνει με την Βέρα και δεν καταλαβαίνω γιατί. Ήμασταν καλύτερα από ποτέ, κάναμε σχέδια για το μέλλον μας στο νέο μας σπίτι και ξαφνικά τον βλέπω να γυρνάει μαζί της».
«Το ξέρω, το είδα κι εγώ!»
«Το θέμα είναι ότι ξέρω πως μ’ αγαπάει, ξέρω πως δεν την θέλει. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί φέρεται έτσι;»
«Μελίνα δεν ξέρω, τον ρώτησα. Μου είπε να μην ανακατεύομαι και πως η ζωή είναι δική του».
«Αυτό;»
«Όχι είπε πως κάποιες φορές αναγκαζόμαστε να κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε για να σώσουμε κάποιες καταστάσεις. Δεν κατάλαβα Μελίνα. Πάντως ξέρω πως είναι τρελός για σένα».
«Κι εγώ για εκείνον. Δεν έχω αμφιβολίες Χάρη για την αγάπη μας. Απλά προσπαθώ να μάθω τι συμβαίνει…».
Πίνουμε καφέ με τον Χάρη κι έπειτα φεύγω για τη δουλειά. Θέλω να πάω νωρίς για να μιλήσω με τον Λευτέρη.
Εκείνος είμαι σίγουρη πως θα μου πει περισσότερα, γιατί τα γεγονότα λένε πως κάτι σκαρώνουν αυτοί οι δυο.
Θυμάμαι τις φορές που τους είδα να μιλάνε κρυφά και μόλις πλησιάζω να σταματάνε κάθε συζήτηση.
Ευτυχώς τον πετυχαίνω μόνο του και ήρεμο να πίνει τον καφέ. Τον πλησιάζω, τραβάω μια καρέκλα και κάθομαι απέναντί του.
«Καλημέρα Μελίνα!»
«Καλημέρα Λευτέρη. Λέγε…».
«Δεν κατάλαβα…».
«Τι είπες στον Άρη τη προηγούμενη Δευτέρα και άλλαξαν όλα; Τι έχει γίνει γαμώτο; Και μη μου πεις πως κατάλαβε πως θέλει τη Βέρα και με χώρισε, κάτι άλλο συμβαίνει εδώ κι εσύ θα μου πεις!»
YOU ARE READING
Πίσω από τις κάμερες... (book 2)
Teen Fiction«Μελίνα μου, νεράιδά μου! Μου έλειψες, μου έλειψες μωρό μου». Πλησιάζει το στόμα του στο αφτί μου, ενώ δεν μ' αγγίζει πουθενά αλλού. «Δεν μπορούσα να αναπνεύσω μακριά σου», ψιθυρίζει. «Το άρωμά σου... αυτό το άρωμά σου, το αποζητούσα παντού. Γιατί Μ...
Κεφάλαιο 14
Start from the beginning
