Σηκώνομαι και την αγκαλιάζω. «Σ’ ευχαριστώ μαμά…», της λέω και αφήνει ένα λυγμό. Με σφίγγει πάνω της και για λίγο μένουμε έτσι.
«Κάλεσε μου ταξί, ετοιμάζω μερικά ρούχα κι έφυγα».
…
Φτάνοντας έξω από το σπίτι του η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει από την αγωνία. Ναι μου έχει δώσει τα κλειδιά, αλλά είναι σωστό να τα χρησιμοποιήσω έτσι χωρίς να τον ενημερώσω; Από μέσα ακούγεται μουσική, δυνατή μουσική.
Δεν το σκέφτομαι δεύτερη φορά, ξεκλειδώνω και μπαίνω μέσα. Παρατάω τα πράγματα στο διάδρομο και μπαίνοντας στο σαλόνι, μένω ακίνητη και με κομμένη την ανάσα.
Δεν είναι δυνατόν, δεν μπορεί… δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιο πλάσμα. Ο Άρης που δεν μ’ έχει αντιληφθεί ακόμα, είναι γυμνός από τη μέση και πάνω, με μια φόρμα να κρέμεται χαλαρά στους γοφούς του καθώς γυμνάζεται σηκώνοντας βάρη.
Κάθε μυς του σώματός του διαγράφεται ξεκάθαρα. Οι κοιλιακοί του σφίγγονται από την προσπάθεια. Θεέ μου τον θέλω, είμαι έτοιμη, είμαι απόλυτα έτοιμη για εκείνον. Ο πόθος με τρελαίνει και τον κοιτάζω σαν να βλέπω δεν ξέρω κι εγώ τι…
Παρατάει τα βάρη κι όπως πέφτει στο πάτωμα και αρχίζει να κάνει κάμψεις με βλέπει να τον παρατηρώ.
Ξαφνιάζεται με τη παρουσία μου στο σπίτι του. Με το βλέμμα του μ’ ελέγχει από πάνω μέχρι κάτω. Το σώμα του γυαλίζει από τον ιδρώτα. Έπειτα σηκώνεται και με πλησιάζει.
Η καρδιά μου χτυπάει στον ίδιο ρυθμό με τη δυνατή μουσική. Τον κοιτάζω με ωμό πόθο. Είμαι τρελή, τρελή για εκείνον. Θα έκανα τα πάντα για τον έρωτά του.
Στέκεται απέναντί μου με τα μάτια του να μην αφήνουν λεπτό τα δικά μου. «Μη με κοιτάς έτσι!», λέει επιτακτικά.
«Πώς;»
«Μη με κοιτάς έτσι, με το ζόρι συγκρατώ τον εαυτό μου!», λέει και τον βλέπω να σφίγγει τόσο πολύ τις γροθιές του, που οι κλειδώσεις του ασπρίζουν. Ο μυς στο μάγουλό του τρέμει ανεξέλεγκτα.
«Σε θέλω!»
«Γαμώτο».
Με αρπάζει από τη μέση και με κολλάει στο τοίχο. Σηκώνει τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου και τα κρατάει φυλακισμένα, καθώς λεηλατεί το στόμα μου. Με φιλάει όπως δεν μ’ έχει φιλήσει ποτέ.
Παθιασμένα, άπληστα, ασυγκράτητα κι εγώ ακολουθώ το ρυθμό του, γιατί τον χρειάζομαι το ίδιο δυνατά.
YOU ARE READING
Πίσω από τις κάμερες... (book 2)
ספרות נוער«Μελίνα μου, νεράιδά μου! Μου έλειψες, μου έλειψες μωρό μου». Πλησιάζει το στόμα του στο αφτί μου, ενώ δεν μ' αγγίζει πουθενά αλλού. «Δεν μπορούσα να αναπνεύσω μακριά σου», ψιθυρίζει. «Το άρωμά σου... αυτό το άρωμά σου, το αποζητούσα παντού. Γιατί Μ...
Κεφάλαιο 9
Start from the beginning
