Κεφάλαιο 7

Start from the beginning
                                    

Θεέ μου δεν το πιστεύω, κατηγορεί τον εαυτό του, όταν η μοναδική υπαίτια είμαι εγώ. Εγώ, εγώ το προκάλεσα, εγώ φταίω. Σηκώνομαι και φοράω γρήγορα τα παπούτσια μου.

«Μελίνα τι κάνεις; Μελίνα μη φεύγεις. Σε ικετεύω, θα κάνω ότι θέλεις!»

Πρέπει να φύγω, πρέπει να φύγω μακριά του να σωθεί. Δεν του αξίζω. Ανοίγω τη πόρτα και βγαίνω έξω χωρίς να κοιτάξω πίσω μου.

Πριν φτάσω στην εξώπορτα μ’ έχει προλάβει. Με πιάνει από το χέρι και με τραβάει στην αγκαλιά του. Τον χτυπάω στο στήθος καθώς προσπαθώ να ξεφύγω, αλλά εκείνος αποδεικνύεται πιο δυνατός από εμένα.

Κάποια στιγμή σταματάω να παλεύω, αφού δεν έχει νόημα και τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του.

«Δεν καταλαβαίνεις;», ρωτάω κλαίγοντας. «Εγώ, εγώ φταίω. Εμένα κατηγορώ όχι εσένα». Πιάνει το πρόσωπό μου ανάμεσα στα χέρια του μου σκουπίζει τα δάκρυα.

«Όχι νεράιδά, είναι καθαρά δικό μου λάθος. Δεν θα σε αγγίξω ξανά, μόνο μη φύγεις!»

«Άρη σταμάτα!», φωνάζω και ξεφεύγω από την αγκαλιά του, «εσύ κοιμόσουν, εγώ σε φίλησα, εγώ σε χάιδεψα. Σε ήθελα, σε θέλω σαν τρελή. Ξύπνησα με μια ανάγκη για σένα. Ήθελα να νιώσω ξανά τον έρωτά σου, αλλά δεν μπορώ. Το κορμί μου έχει άσχημες μνήμες. Εγώ, εγώ φταίω. Δεν σου αξίζω Άρη. Είσαι στην καλύτερη ηλικία σου, έχεις ανάγκη το σεξ, τον έρωτα».

«Μη λες χαζομάρες! Τόσο καιρό χώρια σου θα μπορούσα να πηδήξω όποια ήθελα. Δεν μπορώ ρε Μελίνα, δεν μπορώ να πάω με άλλη. Εσένα χρειάζεται το κορμί μου, εσένα έχει ανάγκη. Κατάλαβέ το. Αν δεν είσαι εσύ δίπλα μου δεν θέλω καμία. Λοιπόν σταμάτα να τρέχεις μακριά από μένα… από μας και μείνε να παλέψουμε! Δεν είπε κανένας πως θα είναι εύκολο, αλλά η αγάπη μας το αξίζει».

Ειλικρινά τα λόγια του με βάζουν στη θέση μου. Δεν έχω να σκεφτώ κάτι. Τον πλησιάζω και τυλίγω τα χέρια μου γύρω του. Με αγκαλιάζει κι εκείνος καθώς ξέρουμε πως στην αγκαλιά του δεν φοβάμαι.

«Άρη εγώ απλώς δεν θέλω να σε κρατάω πίσω στη ζωή σου!»

«Μελίνα δεν καταλαβαίνεις; Το να μην είμαστε μαζί με κρατάει πίσω!»

«Σ’ ευχαριστώ».

«Μην μας εγκαταλείπεις ρε μωρό μου», λέει απαλά με το πρόσωπό του χωμένο στα μαλλιά μου. «Σ’ αγαπάω, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα!», η σέξι χαμηλωμένη φωνή του, σε συνδυασμό με τη καυτή ανάσα του, βάζουν φωτιά στο κορμί μου και κολλάω περισσότερο πάνω του.

Πίσω από τις κάμερες... (book 2)Where stories live. Discover now