THE JILTED BRIDE (ALEX AND BRIAN'S STORY)

Chapter Fifty-Four - Double Happiness

For a digital copy of the book, check the following:

https://play.google.com/store/books/details?id=ALnyCAAAQBAJ

https://www.smashwords.com/books/view/509824

**********

Ang gaan-gaan ng feeling ko nang lumabas ng restaurant. Natuldukan na rin ang bangungot ng kahapon after more than four long years. I have to admit, sa kabila ng ginawa ni Laura sa akin, mahal ko pa rin siya. Hindi ko nga napigilan ang sariling yakapin siya nang magkita kami kanina. Nakita ko pang nabigla siya sa ginawa ko. Siguro iba ang inaasahan niya sa akin. Napaiyak nga siya sa ginawa ko at dun ko nalaman na hindi naging madali sa kanila ni Anton ang lahat. Araw-gabi daw ay binagabag sila ng kanilang konsensya.

Mali pala ang akala ko. Inisip ko na pagkatapos nila akong indyanin sa simbahan ay nagpakasarap na sila sa piling ng isa't isa. Inisip ko na binalewala nila ang pinagsamahan naming tatlo, lalung-lalo na si Laura. Best friend ko kasi siya simula kindergarten kaya naging kampante ang kalooban kong ipagkatiwala ang lalaking minahal ko. Hindi ko inisip na magagawa niya sa akin ang ginawa nila sa simbahan. Pero ganun siguro talaga. The heart wants what it wants...

Thankful din ako kay Jacob, ang dakila kong stalker dati. Siya pala ang nagsabi kay Anton na ikakasal na ako. Nagkita daw sila ni Anton sa birthday party ng mutual friend nila. Nalasing daw si Jacob at hinamon ng away si Anton at sinabihan pa na matagal na daw akong naka-moved on sa pagkakaiwan niya sa akin sa altar. In fact, ikakasal na nga raw ako. He was taunting my ex. Naalala ko, nagkita nga pala kami ng damuho sa Ayala Center minsang dinalaw kami nila Tita Alicia sa Cebu. Mukha ngang namanhikan na nun ang pamilya nila Brian sa amin. Kaya siguro in-assume na ni Jacob na ikakasal na nga ako. Kaya pala, kinontak ako ni Anton. Nakakita ng pagkakataon...

"You're all smiles," salubong sa akin ng asawa ko. Hindi naman pala siya lumayo. Nasa labas lang din siya ng restaurant, nakasandal sa railing at nagmamasid sa mga taong dumadaan habang naghihintay sa akin.

"I feel good," sagot ko naman at lalung lumawak ang ngiti ko.

Talagang ang ganda ng pakiramdam ko kaya konting kibot nangingiti ako. Totoo nga pala ang mga sabi-sabi na in forgiving someone, you do yourself a favor more than the one you are forgiving. It feels liberating to just let go of your negative emotions especially anger and hatred. Matagal ko din palang kinimkim ang galit sa dalawa. Kaya para akong ibong nakalaya ngayon. Ang sarap pala ng feeling.

Inakbayan ako ni Brian at tinungo namin ang exit. Pero bago kami nakalayo, narinig kong may tumawag sa pangalan ko. Si Laura. Nakangiti rin ito habang magkaholding hands sila ni Anton.

"Keep in touch, Lexy," at kumaway pa siya sa akin.

"I will," sagot ko din sa kanya nang nakangiti at kumaway din ako sa kanila. Pati si Brian ay nakikaway din.

"Aren't you glad that she has stolen your fiance at the altar?" tanong ni Brian out of the blue.

"Huh? Why?" takang balik-tanong ko naman.

"Because you found me," sagot nito habang nakangiti nang nakakaloko. "I'm a lot hotter than your ex. Admit it," patuloy pa nito.

Kinurot ko siya sa tagiliran. Napatawa lang ito.

Pagdating namin sa baba, nandoon na si Tito, naghihintay sa amin. Ihahatid daw niya kami sa dati naming mansyon. Ipagbibili na kasi ni Papa yon kaya gusto kong tingnan man lang yon for the last time. Dun ako isinilang at dun na rin lumaki kaya may sentimental value sa akin ang bahay. Kaso nga lang, naisip ni Papa na kaysa parusahan daw ako sa monthly mortgage, ipagbili na lang yon nang tuluyan para mabayaran namin ang bangko at magkaroon pa ng sapat na pondo para sa kanyang medication nang sa gayon daw hindi na ako mag-alala sa kanya at di na rin kailangang magpadala ng buwanang sustento. Pagbalik kasi namin sa Japan, si Brian na lang ang may trabaho at ako'y magpapahinga muna dahil sa kalagayan ko. Nakakahiya naman kung pati obligasyon ko sa pamilya, iaasa ko sa asawa ko.