Έρχομαι αντιμέτωπη με το βλέμμα που κυριαρχεί στη σκέψη μου εικοσιτέσσερις ώρες τη μέρα. Η καρδιά μου σταματάει για λίγο κι έπειτα αρχίζει να χτυπάει σαν τρελή.
Με κοιτάει σοβαρός, ενώ τα μάτια του πετάνε φωτιές. Τα χείλη του βρίσκονται τόσο κοντά στο στόμα μου. Προσπαθώ να καταλάβω αν ονειρεύομαι… Θεέ μου ας μην είναι ψέμα. Είναι τόσο ίδιος και τόσο διαφορετικός. Είναι σαν το τύπο στη Ρώμη.
Ξαφνικά άσχημες εικόνες περνάνε από το μυαλό μου, εικόνες που προσπαθώ να αφήσω στο παρελθόν.
Είναι εδώ, είναι όντως εδώ. Θυμώνω, θυμώνω μαζί του που με άφησε μόνη, που μ’ εγκατέλειψε χωρίς να μ’ αφήσει να του εξηγήσω.
Μου ορκιζόταν πως δεν θα μ’ εγκαταλείψει ποτέ, αλλά με παράτησε τόσο εύκολα. Βίωσα τις χειρότερες μέρες της ζωής μου, τον χρειαζόμουν περισσότερο από οτιδήποτε.
Βάζω τα χέρια μου στο στήθος του και τον σπρώχνω. Βέβαια η δύναμή φτάνει όσο για να κάνει δυο βήματα πίσω. Κοιτάζει το γυμνό κορμί μου από πάνω μέχρι κάτω με ξεκάθαρο πόθο, κάνοντάς με να ανατριχιάσω όπου κι αν με χαϊδεύει το βλέμμα του.
Έπειτα στρέφει τη προσοχή του στο πρόσωπό μου, ενώ απλώνει τα χέρια του και πιάνει μια πετσέτα. Την τυλίγει γύρω μου. Τα δάκτυλά του μ’ αγγίζουν.
Το κορμί μου, η ψυχή μου, όλο μου το είναι έχει μαγευτεί από εκείνον και δεν μπορώ να κάνω βήμα. Τον κοιτάζω με προσμονή, θέλω να με κρατήσει ξανά, να με φιλήσει… Θεέ μου τι λέω;
...
«Μελίνα… νεράιδά μου», ψιθυρίζει με πόνο και τα μάγια λύνονται, όσο κι αν μου έχει λείψει ο ήχος της ερωτικής φωνής του.
Ανοιγοκλείνω τα μάτια προσπαθώντας να βρω τη δύναμη, τον σπρώχνω και βγαίνω από το μπάνιο κατευθυνόμενη στο δωμάτιο μου. Ευτυχώς δεν μ’ ακολουθεί.
Κάθομαι στο κρεβάτι και κρύβω το πρόσωπό μου με τα χέρια μου, καθώς το σώμα μου τραντάζεται από το πόνο και το κλάμα.
Δεν το πιστεύω, είναι εδώ, είναι εδώ! Μ’ είχε στην αγκαλιά του γυμνή, βρέθηκα ξανά κοντά του, μύρισα το άρωμά του. Αν είχε κάνει κίνηση να με φιλήσει δεν θα είχα αντισταθεί. Γαμώτο.
Χτυπάει το κινητό μου και το κοιτάζω σαν σανίδα σωτηρίας.
«Ναι».
«Μελίνα; Είσαι καλά;»
«Καλά Απόλλωνα. Ήρθες;»
«Όχι σε λιγάκι θα ξεκινήσω. Μεταφέρθηκε το ραντεβού για λίγο αργότερα».
YOU ARE READING
Πίσω από τις κάμερες... (book 2)
Teen Fiction«Μελίνα μου, νεράιδά μου! Μου έλειψες, μου έλειψες μωρό μου». Πλησιάζει το στόμα του στο αφτί μου, ενώ δεν μ' αγγίζει πουθενά αλλού. «Δεν μπορούσα να αναπνεύσω μακριά σου», ψιθυρίζει. «Το άρωμά σου... αυτό το άρωμά σου, το αποζητούσα παντού. Γιατί Μ...
Κεφάλαιο 3
Start from the beginning
