Problems? Again? // DUTCH

eight

Pov Jess

Ik loop het kantoor in.
'Jess. Jess. Jess. Jess.'
Ik draai me om. 'Kaat kaat kaat kaat?' Zeg grinnikt.
'Die Nick hè? Is hij getrouwd?'
Ik kijk der raar aan.
'En uh.. waarom vraag je dat??
'Ik zag dat hij een ring om had.' Zegt ze terwijl ze naar de grond kijkt.
'No worries. He single.' Grinnik ik en loop naar mijn plaats.
Kaat volgt me. 'Echt? Maar ik dacht omdat Nick ouder was dat hij dan eerder getrouwd zou zijn dan Daan.'
'Nee. Niet dus.' Lach ik en ga aan mijn bureau zitten. Kaat giechelt even. 'Wat is er zo grappig?'
'Nee gewoon. Binnen pretje.' Zegt ze en loopt weer weg. Ik rol met mijn ogen. Soms is die meid.. niet te geloven.

Pov Nick

Ik heb van Daan een extra sleutel gekregen van het appartement. Mijn plan is om nou even London in te gaan. Ik heb zin om gewoon de hele middag in een pub te zitten.
Ik wandel door de straten.

Mijn ogen valt op een pub. Klassiek oud huis. Veel hout. Donker hout.
Ik loop naar binnen. Rook. Ze roken hier. Wiet.. denk ik. De barvrouw kijkt me met een grijns aan. Ze geeft me een jointje. Smoken. Met een grinnik neem ik het aan en neem er een trekje van. Mijn een voldaande zucht blaas ik het weet uit.

Pov Jess

In de avond wachten Daan en ik op Nick bij het restaurant dat we hadden afgesproken. Ik kijk op mijn horloge.
'Half 7 toch?' Vraag ik en kijk op naar Daan die naar me knikt.
Een ober komt naar ons toe. We bestellen gewoon alvast wat drinken.
Na een half uur is hij er nog niet.
'Zou hij de weg kwijt zijn?' Vraag ik.
'Dat zie ik eigenlijk nog wel gebeuren. Ik ga hem wel even bellen.' Ik knik en Daan staat op. Hij loopt naar buiten om rustig te bellen.

Na een tijdje komt hij terug.
'Hij is in de pub. Dronken.' Zegt hij.
'Oh.. en nu?'
'Gewoon eten denk ik.' Zegt hij en gaat weer zitten. Ik knik. We bestellen ons eten.
'Jess?'
'Ja?' Zeg ik en kijk naar Daan die aan het friemelen is met zijn mouw. 'Schat?' Vraag ik nog eens.
Hij kijkt op.
'Ik was aan het denken.. zouden we.. het vanavond nog eens kunnen proberen?' Ik staar hem voor een tijdje aan. Hij frommelt weer met zijn mouwen.

'Ik weet niet.' Geef ik eerlijk toe.
Hij kijkt op. 'Waarom niet?'
'Het lukt toch niet. Ik begin het zat te worden.' Hij bromt. 'Wil je geen.. kleine Daantjes en Jessjes?' Vraagt hij. 'Tuurlijk wil ik dat wel. Maar misschien is het niet voor ons op deze manier weggelegd.' Zucht ik.
Hij kijkt me aan. 'We kunnen het tenminste proberen.'
'We proberen het al voor een jaar.' Zeg ik. Ik probeer mijn stem niet te verheffen. 'Jess..' zucht hij uit.
'Daan ik weet dat jij dit graag wilt. Dat wil ik ook. Maar er zijn ook andere mogelijkheden, zoals adoptie.' Zeg ik.

'Ik wil geen adoptie. Ik wil een kind van ons eigen.' Zegt hij.
'Daan. Denk eens na. We proberen het al een jaar. Ik kan er toch ook niks aan doen.'
'Nee. Had je maar betere eicellen moeten hebben.' Ik kijk hem pissig aan. 'Misschien had jij wel betere zaadcellen moeten hebben.'
'Oh dus nou is het mijn schuld?'
'Jij zegt toch eerst dat het mijn schuldt is.' 'Ik zeg alleen dat het een optie is.'
'Ja.. dat zei ik ook over jou.'
'Sla toch niet zo'n toon aan.'
'Ik doe wat ik wil.' Zeg ik en sta op. 'Wat ga je doen?'
'Weg.'
'Wat? Nee. Blijf hier.'
'Waarom zou ik?'
'Jess kom op.'
'Daan ik heb hier geen zin meer in.' Zeg ik. Ik kijk om me heen. Veel mensen kijken ons aan. Ik zucht. 'Ik zie je thuis.' Zeg ik en loop het restaurant uit.