Μαράθηκε ο θεός του έρωτα #WCC

"Χωρίς πυξίδα"

Κι ας είναι το ταξίδι μεγάλο
Δεν σε νοιάζει
Δεν σε νοιάζει γιατί ξέρεις πως η δική σου Ιθάκη περιμένει
Η γνώριμη στεριά σου
Εκεί που ο ήλιος ανατέλλει και σε χαιρετά
Σε μια γη που περπατάς με σιγουριά από παιδί
Ξέρεις πως θα φτάσεις κάποτε
Ξέρεις πως θα σωθείς κι ας είναι πια αργά
Είναι ώρα να φύγεις
Είναι ώρα να γυρίσεις μικρέ ταξιδιώτη
Κι ας ήσουν γενναίος ναυαγός
Κι ας ήσουν δεμένος με του Έρωτα το πάθος
Κι ας ήσουν εσύ άνθος μεγάλο για μια Άνοιξη τόσο μικρή
Μια Άνοιξη που ήρθε για λίγο
Ήσουν για λίγο το άρωμά της
Ήσουν το πιο όμορφο λουλούδι στον κήπο
Μα τώρα είναι ώρα να πλεύσεις μακριά
Όσο πιο μακριά μπορείς
Είναι ώρα να πλεύσεις κι ας έχεις στα λευκά σου πανιά ζωγραφισμένη εκείνη τη μικρή ιστορία
Εκείνο το μικρό παράδεισο
Κι ας έχεις πετάξει κάποτε με μια ανάμνηση γλυκιά
Ο Έρωτας κοιμάται ήσυχος
Ξέρει πως είσαι μακριά
Ξέρει πως είσαι πληγωμένος βαθιά από το δικό του βέλος
Κι είναι το ταξίδι τόσο μακρύ
Και εκείνος χαίρεται
Χαίρεται που θα αργήσει η πληγή να επουλωθεί
Χαίρεται που είσαι μόνος σε ένα πέλαγος αλλιώτικο
Χαίρεται που στον ουρανό σου ακόμα ο ήλιος είναι μισός
Κι εσύ ξέρεις πως θα σωθείς
Γιατί είναι ώρα να αναρρώσεις
Κι ας μην ξέρεις προς τα πού είναι η γη σου
Είναι ώρα το ταξίδι να αλλάξει πια πορεία
Κι εσύ σαν καπετάνιος με το μπλε σου το καράβι να αράξεις σε νησί αλλιώτικο
Κι η γαλήνη στην ψυχή σου να ξυπνήσει
Εσύ ο καπετάνιος να ταξιδέψεις
Να ταξιδέψεις χωρίς πυξίδα
Σε μέρη που μόνο εσύ φαντάζεσαι
Να φύγεις
Να φύγεις κι ας έχεις ψηλά στα πανιά σου τα λευκά δυο αναμνήσεις
Δυο φιλιά από την Άνοιξη και δυο ματιές από τα ρόδινα της μάτια