Μαράθηκε ο θεός του έρωτα #WCC

"Ο Ίκαρος"

Τα φτερά εκείνα δεν πετούν χαμηλά
Δεν ξέρουν να πετούν χαμηλά
Προσπαθούν να πιάσουν τον πιο ψηλό ουρανό
Γιατί ξέρουν ότι μπορούν
Είναι δυνατά
Νιώθουν δυνατά χάρη στον αχαλίνωτο έρωτα
Κι ας μην ξέρουν τι είναι ο έρωτας
Ακολουθούν τυφλά
Χάνονται στα σύννεφα και γελούν
Δεν χαραμίζονται σε σκέψεις
Μονάχα γελούν πετώντας
Εκείνα τα φτερά που ανήκουν σε όσους δίνουν την ψυχή τους για αυτά
Δίνουν στο θεό του έρωτα τη ζωή τους ολόκληρη
Το σώμα και την καρδιά τους
Και χάνονται ευτυχισμένοι
Αιώνια
Σε ένα μικρό παράδεισο
Που ανθίζει μόνο για αυτούς
Μόνο για λίγο
Κι ας μην προλάβουν να το χαρούν
Είναι τόσο μεγάλη η χαρά όταν πατούν σε εκείνο τον ανθισμένο παράδεισο όμως
Που δεν μπορούν να αντισταθούν
Και δίνουν έτσι απλόχερα τη λιγοστή ζωή τους
Δίνουν ψυχή και σώμα
Δίνονται άοπλοι
Για εκείνο το ερωτευμένο τολμηρό χάδι
Για εκείνο το φιλί που ανθίζει σε στόματα ενωμένα
Σε σώματα γυμνά και διψασμένα για μια λύτρωση που δεν έρχεται ποτέ
Για μια λύτρωση όμως τόσο ωραία
Που αξίζει η προσμονή
Για ένα βράδυ που φεγγοβολά πάνω σε λευκά σεντόνια
Για έναν έρωτα πετούν εκείνα τα φτερά
Γιατί κανένας δεν ξεφεύγει από το βέλος
Κανένας δεν θα αρνηθεί
Τον πιο γλυκό του πόνο
Τον πιο μικρό παράδεισο
Και εκείνα τα φτερά δεν αρνιούνται να πετάξουν στον πιο ψηλό ουρανό
Έτσι χωρίς έλεος
Και με απληστία
Με πίστη στο θεό του έρωτα που παρακολουθεί
Και απολαμβάνει το θέαμα το τραγικό
Δεν αρνιούνται να βρουν το πιο ψηλό σημείο
Κι ας είναι το τελευταίο πέταγμα
Πετούν κοντά στο λαμπερό εκείνο φως
Μαγεμένοι από τη ολόχρυςη ομορφιά του
Προσπαθούν να γοητεύσουν εκείνο το φως με το πέταγμά τους
Ποθούν τόσο την ένωση
Κι ας ξέρουν πως ο ίδιος τους ο χαμός θα έρθει μαζί με εκείνο το φως
Κι εκείνα τα φτερά δεν αρνιούνται να χαθούν
Να σκορπίσουν
Να διαλυθούν για χάρη του μικρού θεού
Δεν αρνιούνται το μικρό παράδεισο
Και αγγίζουν εκείνο το φως
Το αγγίζουν κι είναι ωραία η λύτρωση
Κι εκείνα τα φτερά χάνονται για πάντα
Χάνονται ευτυχισμένα στο δικό τους το χαμό
Δεν αρνούνται να πετάξουν για τον πιο ψηλό ουρανό
Κι ας χαθούν μετά στα λευκά τα σύννεφά του