Μαράθηκε ο θεός του έρωτα #WCC

"Μαράθηκε η αυγή"

Ερωτευμένη η αυγή
Στο φως του ήλιου να κουρνιάζει
Να χαίρεται, να του γελά
Να θαυμάζει τις δικές του ηλιαχτίδες
Που σαν κορίτσια ζωηρά παίζουν μαζί του
Στολισμένα για εκείνον
Να φιλούν το ονειρεμένο φως του
Να διψούν για ένα ταξίδι εκεί μαζί του
Ένα μικρό ταξίδι με τον ήλιο επάνω στο γαλανό αόρατο μονοπάτι από λευκά μαξιλάρια
Κι όμως η αυγή τον χάνει κάθε μέρα
Τον χαίρεται για μια μικρή ιερή στιγμή και ύστερα φεύγει
Φεύγει μακριά της εκείνος άθελά του
Έχουν τη δική του τη στιγμή μα δεν τους φτάνει
Πώς να καλύψει μια στιγμή το πάθος που σκοτώνει και το βέλος που γελά χαιρέκακα;
Το βέλος που χωρίς έλεος λεηλατεί μορφές
Κι ο ήλιος χάνεται
Φεύγει
Φεύγει γιατί πρέπει να φύγει
Κι η αυγή χάνεται
Χάνεται όταν φεύγει εκείνος
Χάνεται σαν να μην έχει λόγο να ζει χωρίς αυτόν
Χάνεται ώσπου να τη βρει πάλι ο μικρός λαμπερός θεός της
Χάνεται ώσπου να τον ξαναδεί
Μαραίνεται
Και τον περιμένει για να ανθίσει πάλι
Μαραίνεται για αυτόν και τη μαγεία του
Για τη χρυσή ματιά του
Μαραίνεται και περιμένει σαν την πιστή Πηνελόπη
Περιμένει ώσπου να βρει ζωή και πάλι
Περιμένει την ένωση
Τη μαγεία και τη σιωπή
Τη σιωπή καθώς έρχεται εκείνος το ξημέρωμα
Ξεκούραστος και όμορφος
Έρχεται να λάμψει και να λατρευτεί
Να λατρευτεί κι από τη γλυκιά αυγή που με άλλα ρούχα θα τον ντύσει
Θα τον ακούσει και θα τον ερωτευτεί
Χωρίς να τον γνωρίζει
Χωρίς να ξέρει τι συνέβη στις μικρές του ηλιαχτίδες
Χωρίς να βλέπει καθαρά θα τον αγγίξει
Θα τον αγγίξει κι ας χαθεί μαζί με το άγγιγμα
Θα τον αγγίξει κι ας μην τον είδε όλη νύχτα 
Κι ας είναι απλώς μια ερωμένη