Μαράθηκε ο θεός του έρωτα #WCC

"Δεν θα πονέσεις το ίδιο"

Το ταξίδι ήταν ωραίο και αυτό μετράει
Να θυμάσαι
Να θυμάσαι την αρχή και το τέλος
Να θυμάσαι το τέλος και ύστερα την αρχή
Την απολαυστική τους ένωση
Το ταξίδι ήταν ωραίο
Το ταξίδι εκείνο που πάντα θα είναι μονάχα ένα ταξίδι
Και εσύ θα κλαις και θα γελάς
Θα θυμάσαι το τέλος και γη αρχή ξανά
Η Άνοιξη δεν θα είναι ποτέ η ίδια
Μα το ταξίδι ήταν ωραίο
Το μονοπάτι με τα αγκάθια
Τα ροδοπέταλα δεν θα είναι ποτέ πιο απαλά
Κι εσύ θα θυμάσαι ένα αστέρι που ξάπλωνε δίπλα σου το βράδυ
Θα θυμάσαι έναν πόνο γλυκό
Θα κοιμάσαι στην άμμο σαν να είναι το πιο τρυφερό φιλί
Το νερό θα σε αγγίζει
Θα σε βρέχει και εσύ θα κλαις
Η νύχτα θα ουρλιάζει μαζί σου
Ο άνεμος θα σφυρίζει δυνατά
Θα φωνάζει
Κι εσύ δεν θα έχεις φωνή ούτε κουράγιο
Δεν θα ξέρεις το γιατί
Μα δεν θα μπορείς να μιλήσεις
Δεν θα θέλεις να μιλήσεις
Δεν θα έχεις ούτε λέξη να πεις
Το μαύρο πανί θα σε τυλίγει
Θα πονάς
Τα δάκρυα θα κρύβονται στο γαλήνιο σκοτάδι γύρω
Η οδύνη αυτή θα σβήνεται στον βροντερό ήχο που κάνουν τα κύματα που σκάνε στην αμμουδιά
Στον αφρό που λεηλατεί τα ήρεμα νερά
Στον αφρό που χωρίς έλεος παιδεύει τα γλυκά νερά
Τα δάκρυα θα πεθαίνουν
Θα ξεψυχούν στο πρόσωπό σου
Κουρασμένα
Κουρασμένος κι εσύ
Κουρασμένος ο Έρωτας κι η όμορφη μητέρα του
Ο πόνος θα χάνεται στη βουή του ανέμου
Τα μάτια σου θα είναι πιο θολά από χθες
Θα πονάς και θα θυμάσαι
Θα θυμάσαι κάθε μικρό πόνο του ταξιδιού
Θα θυμάσαι πως το ταξίδι ήταν ωραίο
Αλλά να ξέρεις πως η Άνοιξη δεν θα είναι ποτέ πάλι τόσο όμορφη
Κι εσύ όμως
Εσύ
Εσύ δεν θα πονέσεις ποτέ το ίδιο όμως