Μαράθηκε ο θεός του έρωτα #WCC

"Η Αφροδίτη"

Τέτοια ομορφιά
Ο ήλιος φεγγοβολά επάνω στα χρυσά της τα μαλλιά
Στα χέρια της αφήνει ο άνεμος τριαντάφυλλα κόκκινα
Τα μάτια της λατρεύει η φύση ολόκληρη
Ανάσες μπλεγμένες προσκυνούν στα πόδια της
Θησαυρός τα μικρά της δάχτυλα
Φως γίνεται ό,τι αγγίζουν
Φως και αστέρια ανοίγουν δρόμο να περπατήσει
Τα νερά της η θάλασσα ηρεμεί
Τα γαληνεύει
Τα νανουρίζει για να έρθει να ξαπλώσει
Να ξαπλώσει το γυμνό της κορμί πάνω στην κυανή ηρεμία
Σε ένα νησί εξωτικό
Σε μια άμμο ολόλευκη
Κι η αυγή να ξυπνήσει στο γλυκό της πρόσωπο
Να ψιθυρίσει τα αγαπημένα της στιχάκια
Να της διαβάσει ποιήματα ερωτικά
Γραμμένα από τη νύχτα
Να την προσκαλέσει σε χορό η άνοιξη
Με άνθη να την ντύσει
Στο παλάτι της να της προσφέρει κρεβάτι από ρόδα
Γλυκά να κοιμηθεί
Και όνειρα παθιασμένα να τραγουδήσει
Να φυσήξει στις παλάμες της την ηδονή και να γελάσει
Να αφεθεί στα ποιήματα της νύχτας
Σε εκείνα τα ποιήματα που της διάβασε η αυγή στοργικά
Να χαθεί στο δικό της μικρό παράδεισο
Να ζήσει εκεί αιώνια
Χάρη στο όμορφο κορμί της
Να αφεθεί και να χαϊδέψει τη μυρωδιά του ανέμου
Να σωπάσει για να ακουστούν φωνές
Να απολαύσει τις τρυφερές αγάπες που πονούν
Να αφεθεί στον μικρό της παράδεισο
Να χαθεί
Στο δικό της το χαμό
Να απλώσει το υπέροχο σώμα της σε μια αμμουδιά
Που δεν άγγιξε κανείς
Σε μια άφθαρτη ακτή
Που αναπνέει μόνο στο χάδι του ωκεανού
Μόνο στη γλυκιά τους ένωση
Σε μια ένωση τόσο γλυκιά που είναι αναπόφευκτη
Να χαθεί στο δικό της παράδεισο
Να ζήσει αιώνια
Τέτοια ομορφιά