Magical

Magical ~ hoofdstuk 7

'Wat ben jij?' fluistert Eliza op de terugweg naar huis, nadar we Kevin en Lily netjes thuis hebben gebracht. Al die tijd heeft ze me niet aangekeken, en alleen wat gezegd als er direct wat aan haar gevraagd werd. Ik neem het haar niet kwalijk, ik zou zelf ook ontzettend geschrokken zijn.

'Een Heks,' geef ik antwoord. Ze verstard naast me, maar loopt toch door. 'Ben je bang voor me?'

'Nee.'

'Mooi zo.'

Dat was ons gesprek voor vandaag denk ik. Ik heb geen idee wat ik tegen m'n ouders moet zeggen, maar ik denk niet dat ik dat kan. Ik laat het voor wat het is.

'Wacht, River, je bent me een uitleg verschuldigd. Een Heks? Serieus? Wat ik net gezien, kan niet. Dat bestaat niet,' zegt ze angstig. Ik kijk haar kant op, en haar grote blauwe ogen staan in een frons, onder haar blonde, lange haren. Ze is best wel mooi, vergeleken met mij. Zij is tenminste mooi gebruind door de vakantie. Ik moest verplicht mee naar een heel regenachtig en bewolkt dorpje in Canada. M'n ouders hadden daar dingen voor werk te doen, dus ik ben geen spatje bruin geworden. Dat heb ik weer. Zij is lekker naar Curaçao geweest.

'Laten we even praten, inderdaad,' geef ik antwoord, en wijs naar een bankje aan de overkant van de straat. We steken over, en gaan zitten. Na vijf minuten gespannen stilte begin ik te praten. Ik leg alles uit, en ze luistert aandachtig. Ze onderbreekt me geen enkele keer. Ik begin bij het begin, de oorlog tussen de Heksen. Dan ga ik verder naar het heden, waar wij alleen nog maar over zijn. Dat mijn ouders en broertje ook Heksen zijn. Dat ik voorbestemd ben om nieuwe Heksen te maken, en dat ik daardoor een ongelooflijk groot verantwoordelijkheids gevoel heb. Ik vertel haar over vannacht, en over de training. Ik houd niets achter. En dan ben ik klaar. Er is intussen al drie kwartier verstreken als ik op m'n horloge kijk.

'Wauw,' fluistert ze, en durft me aan te kijken. Ze schrikt. 'River! Je ogen, vorige week waren ze nog grijs, nu zijn ze, ik weet niet, een beetje paars-blauwachtig, heel raar. Als je goed kijkt zie je een soort paarse gloed erin zitten.' Nu schrik ik ook. Die kleur komt helemaal niet voor in de lijst die ik vroeger altijd doorlas. Geen paars-blauwachtige ogen in het systeem. Dat moet vast met m'n taak te maken hebben. God.

'O, dat kan. Hoort bij het systeem,' antwoord ik droog, maar van binnen voel ik de paniek alweer omhoog borrelen, als brandend maagzuur. Het maakt me bang. 'Ga je mee naar mijn huis? Dan kan ik aan m'n ouders vragen of je misschien mee mag kijken naar de training.'

'Graag!'

We lopen verder, en Eliza huppelt bijna.Ik grinnik erdoor. Ik voel me wel al opgeluchter omdat ze het weet. Maar hoe zullen papa en mama het vinden? vraag ik me af.

Als we bij mijn huis zijn, is Eliza helemaal blij. Ze vindt Magie helemaal geweldig, en toen ze gehoord had dat ik nieuwe Heksen kan maken, stond ze erop dat zij er ook een moet worden. Nou, daar denk ik nog even over.

'Mam? Pap?' schreeuw ik door het huis heen. Geen antwoord. 'Vast niet thuis. Dan word de training naar vanavond wel verzet, denk ik. Wel gek, we hadden afgesproken...' maar dan komt m'n moeder binnen.

'Lieverd! Je bent er! O, hallo, Eliza, jij ook hier?' vraagt m'n moeder verbaasd, en kijkt vragend naar mij. Ik ontwijk haar blik.

'Mam, kan ik je even spreken.' En wijs naar de deur. Ze knikt. 'Lies, ga jij maar even TV kijken ofzo, goed?'

Ik loop met haar naar de deur, en vertel dat ik het Eliza vertelt heb. Ze weet niets te zeggen.

'En? Wat zei ze?' vraagt ze. Ik kan niets opbrengen uit haar blik. 'Even dat je het weet, ik ben niet boos. Ik wist dat je het vroeg of laat tegen haar zou vertellen, dus ik zit er niet mee. Zolang zij het niet verder vertelt natuurlijk. Ik neem aan dat je haar alles vertelt hebt, toch?' Ik knik, en vertel haar reactie.

'Ze wilt graag meekijken met de training,' zeg ik nog, en laat het stuk dat ze Heks wilt worden achterwege.

'Dat mag natuurlijk,' zegt m'n moeder. 'Nu nog één ding, River. Ik vertel het je vader, en je mag het verder echt niemand vertellen, oké?' En met die woorden verlaat ze die kamer. Gelukkig is ze niet boos.