Dark Secrets : The game of lust (1)

Μην φύγεις

"Βλέπεις το ουράνιο τόξο μετά από την δυνατή βροχή... Ξαφνικά ο ουρανός σκοτεινιάζει ξανά... Μην φύγεις! Του φωνάζεις αλλά εκείνο φεύγει και σε αφήνει να κοιτάζεις την καταιγίδα που έρχεται."

.
Κοίταξα από το παράθυρο... Η ώρα είχε πάρει 12 το βράδυ και τα παιδιά ήταν ακόμα έξω. Ούτε ένα τηλέφωνο δεν είχα από το Χρήστο πως θα αργήσουν και άρχισα να νευριάζω.

Ο Μάνος είχε ξαπλώσει στο καναπέ και με κοιτούσε. Με ειχε στριμώξει για τα καλά... Όπως το φαντάστηκα η ανάκριση ήταν απερίγραπτη. Με ρώτησε για όλα... Για τον Χρήστο, την Δανάη τον Στέφανο... Του είπα τα πάντα εκτός φυσικά από το πως αισθάνομαι. Η Ντροπή μου ήταν αρκετή και δεν χρειαζόταν να την μοιραστώ μαζί του. Εκτός αυτού αυτό το πράγμα αφορά το Στέφανο για το Θεό!

Τον ξάδερφο μου ... σίγουρα θα με παιρνουσε για τρελή... αποφάσισα να παραλείψω λοιπόν αυτή τη τρέλα στο κεφάλι μου και άλλαξα την κουβέντα

Μιλησαμε Για τα μαθήματα και το Πανεπιστήμιο. Με ρώτησε πως τα πάω και τα σχετικά. Η αλήθεια είναι πως στον κλάδο μου όλα ήταν εύκολα για μένα εξού και το γεγονός πως δεν αγχωνομουν ποτέ. Σε αντίθεση με το αγόρι μου που διάλεξε ιατρική. Αυτό το παιδί πάντα ήταν αρκετά τολμηρό ... βέβαια δεν θα κρύψω πως εκτός από την εξωτερική του ομορφιά πάντα ήταν καλός στο σχολείο. Τώρα που είχε και την Δανάη στο ίδιο κτήριο σίγουρα θα ήταν πιο χαρούμενος. Εκείνη ήταν στη νοσηλευτική. Και ο Χρήστος είχε δηλώσει μηχανικός αλλά λόγο ανακαίνισης ήταν κι αυτός μαζι τους .