"คุณซอกจินอยู่ไหน!"
"ใจเย็น ๆ สิจองกุก ทำไมต้องโวยวายด้วย"
เสียงเอะอะโวยวายทำให้ซอกจินรู้สึกตัวตื่นจากห้วงนิทรา หลังจากกระพริบตาสองสามทีพลางกวาดมองไปทั่วห้องที่ไม่คุ้นเคย สติที่ขาวโพลนเพราะความง่วงของซอกจินก็ค่อย ๆ กลับมา เขาเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียง กวาดตามองไปโดยรอบก็พบว่าตอนนี้กำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องห้องหนึ่ง และยังไม่ทันที่ซอกจินจะคิดย้อนถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า ประตูห้องก็เปิดออก จองกุกที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีดำตัวโคร่งกับกางเกงยีนส์สีซีดยืนตัวเปียกโชกอยู่ที่กรอบประตู สายตาของเด็กหนุ่มมองมาที่เขาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด และก่อนที่ซอกจินจะทันได้พูดอะไรจองกุกก็เดินมากระชากข้อมือเขาลงจากเตียง
"จองกุก" ซอกจินได้แต่พึมพำเรียกชื่ออีกคนด้วยความสับสน จองกุกไม่พูดอะไรนอกจากลากเขาออกจากห้องจนแทบจะกระชาก และข้อมืออีกข้างของซอกจินก็โดนคว้าไว้โดยใครอีกคน
"จะทำอะไรน่ะจองกุก"
ซอกจินหันไปมองก็เห็นว่าเป็นพี่จองฮยอนที่คว้าข้อมือเขาไว้ และตอนนี้สติที่เพิ่งจะเข้าร่องเข้ารอยก็ทำให้พอเดาได้คร่าว ๆ ว่าที่ที่เขากำลังอยู่ตอนนี้คงเป็นห้องที่โรงแรมของพี่จองฮยอน และเดาได้ไม่ยากเลยว่าเขาคงเผลอหลับลึกจนปลุกไม่ตื่นพี่จองฮยอนเลยพาเขาขึ้นมานอนที่ห้อง แต่ที่เขายังไม่สามารถไขความกระจ่างได้คือ จองกุกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
"ผมจะพาคุณซอกจินกลับบ้าน" จองกุกตอบเสียงเย็น
ซอกจินมองจองกุกกับจองฮยอนพลางขมวดคิ้วกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น และเหมือนว่าพี่จองฮยอนก็ไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นเช่นกัน สีหน้าของพี่จองฮยอนบ่งบอกชัดเจนว่ากำลังไม่เข้าใจพฤติกรรมเกรี้ยวกราดของจองกุก
"ใจเย็น ๆ สิจองกุก" ซอกจินหันไปบอกจองกุกเพื่อให้อีกคนใจเย็นลง ถ้าเดาไม่ผิดเขาคิดว่าจองกุกคงกำลังไม่พอใจที่เห็นเขามาอยู่ที่โรงแรมกับพี่จองฮยอน ซอกจินหันไปมองเจ้าของห้องที่ยังคงยืนขมวดคิ้วอยู่ "ผมมาอยู่ห้องพี่ได้ยังไง"
YOU ARE READING
BTS FANFICTION: Saint PAPA (KOOKJIN)
Fanfictionคิมซอกจินวัย 37 ปี ตั้งปณิธานกับตัวเองว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องอย่างว่าไปจนกว่าจะอายุ 40 แต่แล้วก็ได้พบกับมารผจญที่ทำให้ปธิธานของเขาสั่นคลอน มารหน้าหล่อวัย 17 ปี ทึ่ชื่อว่า จอนจองกุก
