Falling for Mr. Bouncer - Published!

Chapter 15

CHAPTER 15

SI LUTHER ang pumila para bumili ng ticket. Ayaw niyang makipagsiksikan at saka ito naman ang nag-aya kaya ito ang dapat na pumila. Naka tayo lang siya sa isang tabi at nakatingin sa mga tao na abala sa mga kani-kanilang buhay. Ang suwerte naman ng mga taong ito.

“Hey, I got the ticket. Sana naman maganda itong movie na ito.” Anang boses ni Luther mula sa likuran niya. “We have to wait for fifteen minutes bago mag-umpisa ang movie.”

Binalingan niya si Luther na nakatayo sa tabi niya. “Okay. We’ll wait.”

“Sige.” May kinuha itong kung ano sa bulsa. “Maiwan muna kita, bibili lang ako ng popcorn at soda. May gusto ka bang chips?”

She shook her head. “Nope. I’m good.”

“Okay. Hintayin mo ako at huwag kang gagalaw diyan sa kinatatayuan mo. I’ll be back in a minute.”

Tumango lang siya at ibinalik ang tingin sa mga taong dumaraan. Ilang minuto ang hinintay niya bago bumalik si Luther na may dala-dalang malaking lalagyan ng popcorn. Kinuha niya iyon sa kamay nito at nag-umpisang kainin iyon.

Napailing-iling si Luther. “Hindi na ako magtaka na wala pa tayo sa movie, ubos mo na iyan. Want some coke?” He asked with sarcasm on his voice.

Nginisihan lang niya ito. “Nagugutom lang ako, hindi nauuhaw.”

Umiling-iling ito. “Kailan ka ba hindi nagutom?”

Hindi niya ito sinagot at nagpatuloy lang sa pagkain. Pagkalipas ng ilang minuto, naglakad sila ni Luther papasok sa loob ng sinehan. Hawak-hawak pa rin niya ang malaking lalagyan ng popcorn at panay pa rin ang kain niya.

Nang makapasok sila sa loob ng umupo sa bakanteng upuan, ipinagdasal niya na sana nga mawala ang boredom na nararamdaman niya, at sana mawala rin si Kaino sa isip niya.

PAGKAUWI nila ni Luther mula sa sinehan, mabilis niyang inayos ang bag na daldalhin niya para gawin ang plano niya. Tamang-tama naman na pumasok si Luther sa silid niya at nakita ang paghahanda niya.

“This is madness, Gilen. You’re going to kill yourself.” Anito.

She just smiled at him. “I know. But I have to do this. For Kaino. For everyone I love.”

Luther exhaled. “Ayoko pang mamatay pero para namang kaya kitang hayaang magpakamatay. Sasamahan kita riyan sa kabaliwan mo.”

Gilen walked to Luther and gave him a hug. “Thanks, but you don’t have to do this. You can still back out. Hindi kita pinipilit na tulungan  ako, Luther.”

“No, I have to do this. Konsensiya ko pa kapag namatay ka.”

She chuckled. “So inamin mo rin na may konsensya ka.”

Masama ang tingin na ipinukol sa kanya ni Luther. “Itikum mo yang bibig mo.”

Nginisihan lang niya ang lalaki at nagpatuloy sa paghahanda ng dadalhin. Habang naghahanda, nasa isip niya si Kaino. Sana naman maging worth it ang gagawin niya. Gagawin niya ito hindi para sa sarili niya kung hindi para sa mga taong mahal niya.

Isinara niya ang bag at isinukbit iyon sa balikat niya. Lumabas siya ng silid at nakita si Luther na may nakasukbit ding backpack sa balikat nito.

“Ready?” Nakangiting tanong niya rito.

Luther smirked. “I was born ready, Gilen.”

Nagmamadaling tinungo nila ni Luther ang sasakyan nitong motorsiklo at sumakay doon. Mariin niyang ipinikit ang mga mata ng maalala na naman si Kaino. Marahan niyang ipinilig ang ulo.