Falling for Mr. Bouncer - Published!

Chapter 13

CHAPTER 13

HINDI mapakali si Gilen habang nasa sasakyan ni Kaino. Wala silang destinasyon dahil hindi pa niya sinasabi rito ang eksaktong address kung saan niya itinago ang white book. Parang may pumipigil sa kanya sa hindi niya malamang kadahilanan.

Binalingan niya si Kaino. “Hey, can we stop by in North Cemetery?” Tanong niya sa binata na abala sa pagmamaneho.

Kumunot ang nuo nito. “Why?”

“Bibisitahin ko ang puntod ni mommy.”

“Oh, okay.” Anito at nagmaneho patungong North Cemetery.

Kailangan niyang makausap ang ina. Kahit hindi ito sumasagot sa kanya, napapanatag ang kalooban niya kapag nagpapaalam siya rito bago gawin ang isang bagay. At iyon ang gagawin niya. Magpapaalam siya na ibibigay niya sa NBI ang white book nito na ibinigay nito sa kanya.

“Okay ka lang?” Usisa sa kanya ni Kaino ng iparada nito ang sasakyan. Puno ng pagaalala ang boses nito.

She forced a smile. “Yeah, I’m fine. Puwede bang ako nalang ang pumunta sa puntod ni mommy? I want to be alone for a while.”

Halata sa mukha ni Kaino na hindi ito sang ayon sa gusto niya pero nagpapasalamat siya ng payagan siya nito.

“Okay. Pero bilisan mo, ha? Alam mo naman na may gustong manakit sayo.” Hinawakan nito ang pisngi niya. “Hindi ko alam ang gagawin ko kapag may mangyaring masama sayo. Kaya mag-ingat ka kung ayaw mong mabaliw ako.”

Kinilig ang lahay ng cells niya sa katawan sa sinabi nito.

“Ewan ko sayo, Kaino.” Iyon nalang ang nasabi niya sa sobrang kilig na nararamdaman.

“What? Hindi ka naniniwala sa sinabi ko?” Umayos ito ng upo at tuluyang humarap sa kanya. “Gilen, hindi ko kakayaning—”

Biglang tumunog ang cellphone niya na ibinalik sa kanya kanina ni Luther Sr. Tiningnan niya kung sino ang tumatawag. It’s Luther. Kumunot ang nuo niya. Nagdalawang isip siya kung sasagutin ba niya ang tawag nito o hindi.

“Sino ba ‘yan?” Usisa ni Kaino na nakakunot ang nuo at hindi maipinta ang mukha.

Palihim niyang iniiwas ang cell phone rito. “Wala naman. Kaibigan ko lang.”

Tumaas ang isang kilay nito. “Really? Kung ganoon, bakit mo iniiwas sa akin ang cell phone mo?” Ibinuka nito ang pala. “Give it to me. Ako ang sasagot.”

Gilen rolled her eyes. “No. This is my phone, Kaino.”

Nawala ang emosyon sa mukha ng binata. “Okay.”

Naiinis na sinagot niya ang tawag. “Anong kailangan mo?”

“Woah.” Wika ni Luther sa kabilang linya. “Rude much? You didn’t even say hello.”

“Hello, anong kailangan mo. Make it fast please.”

Luther heave a deep sighed. “Fine. Jaime is looking for you. Alam na niyang narito ka. It’s just a matter of time at mahahanap ka niya. Kaya kung ako sayo, magtago ka na.”

“Salamat sa impormasyon, Luther. Mag-iingat ako. Don’t worry.”

“Oh, I’m not worried, Bye.” Tinapos nito ang tawag.

Binalingan niya si Kaino na kunot na kunot ang nuo habang nakatingin sa kanya. Napangiti siya ng mahalata niya na nagseselos ito.

“Anong nginingiti-ngiti mo riyan?” Sikmat nito sa kanya.

Mas lalo pang lumapad ang ngiti niya sa tuno ng boses nito. “Bawal bang ngumiti?”

“Stop smiling.”