Şansın Dönüşü

Kaza

   "Hoşlanmıyor musun bu durumdan?"

   "Ne?"

   "Yani hoşuna gitmiyor mu aldığın puanlar."

   "Evet. Arkadaşlarım arasında da sevilmeyen, inek kategorisinde olmak da cabası. " 

Ardından Bayan Dancon'ın sesini duydum.
 
  "Haydi çocuklar gidiyoruz! Toplanın. Haydi acele edin!"

   "Artık gitmem gerekiyor. "

   "Kendine iyi bak ve sakın sakın kendini üzme. Seninle tanıştığım için çok mutluyum."

    "Acele ile masada baba ail olan her şeyi topladım, kalemim,defterim falan işte. Çantamı omzuma astım ve Bayan Dancon'ın yanına gitmeden hemen önce son bir defa arkama dönüp ona el salladım. Hala masada oturuyordu o da. Ben de grubun arkasından servislere doğru yürümeye başladım.

   Eve gediğimde annemle babama hemen birerer merhaba dedim ve babamın da yanağına bir buse kondurup yorgunluğumu bahane ederek odama çıktım.
   Her zaman bir sonraki günün derslerine bir gün önceden hazırlanırım.
Bunun için önce yarının ders programına bir göz attım. Yarın Fizik ve Kimya dışında önemli bir dersim yoktu. Dolabımdan Fizik ve Kimya kitapkarımı ve o derlerde önemli bulduğum yerleri not aldığım defterimi çıkarıp masama koydum.
    Masama oturup önce fizik sonra da kimya ile ilgilibir ödevim var mıydı ona baktım. Ve evet maalesef ki varmış. Hem de geçen haftadan ve biri proje!
    Yarın ki konulara çalışmadan önce onlara yapmaya kalksam yarının konuları kalırdı. Bunun tam tersi durumunda da ödevleri yapamazdım. Ne yapacağım?!
     Ön hazırlığı bu güne mahsus yapmadam da olur diyerek öncelikle Fizik projemden daha kolay olan Kimya ödevini yapmakla işe koyuldum. Devamında da Fizik pojem için detaylı bir araştırma ve brnim yapmam gereken diğer şeyleri yaptım.
     İşim bittiğindr saat epeyi bir geç olmuştu. Uykudan göz kapaklarım kapanıyırdu resmen. Ama proje güzel olmuştu. En azından ben beğenmiştim.İyi bir uyku çejsem hiç fena olmaz hani.
     Yatağımın özerindeki örtüyü kaldırdım ve pikrmin içine girdim. İyi bir uykuyu hakettim.
.............
     Sabah okula gitmek için kalktım. Okula gittim doğal olarak. Okul kalsik her gün olandan farksızdi ancak günüm yine de iyi geçti. Özellikle de Fizik dersi. Fizik öğretmenim çok iyi bir proje yaptığımı ve gerçekten çok beğendiğini üstüne bir de benim projem ile yapılacak olan proje yarışmasına katılacağımızı söyedi.
     Heycanlanmaktansa mutlu oldum ve şu anda okuldan  eve giderken bir elimde poşet diger elimde ise projem neredeyse ceylan gibi sekerek evime doğru ilerliyordum. Eve bu gün yürüyerek gitmek istedim. Hem zaten hava da çok güzel bu gün.
   Birfen arkamdan gelen bir ses ve hissettiğim darbeyle yere yapıştım. Başım dönüyordu. Sesler kulağımda uğultudan başka bir işe yaramıyordu. Krlimeleri seçemiyordum. Gözlerimi zorlayarak açmayı başardım ancak sadece bir süliet şeklinde sarı bir çocuk görebildim ve ardından iyice bilincimi kaybettim.
    Uyandığımda ise önce bulınduğum yeri taradım. Ne olmuştu bana . Neredeydim ben?

    "Nina!"

    Bir ses duyunca kafamı sesi geldiği yöne çevirdim. Ross! Onun ne işi var burada?
    Kapı açıldu ve elinde benim olduğunı düşündüğüm dosyayla  içeriye Bay Kuan girdi. Bay Kuan benim doktorum. Gözlerimin açık olduğunu görünce adımı söyledi.

"Efendim Bay Kuan."

    Bay Kuan'ın  hiç iyi haberler getirmediği yüzünden belli oluyordu.
   3 haftalik izin yazdığını ,ayak kemiğimin kırılmış olduğunu üzülerek söyledi. Ben ise yıkılmıştım. Benim proje yarışmam vardı. Ve bu durum yüzümdem de okunuyordu.

    "Annen  Bayan Kate ile baban Bay Jone'yi aradım. Birazdan burada olurlar. geçmiş olsun.

   Bay Kuan son olarak bunları söyleyip odadan çıktı.
    Bay Kuan odadan çıktıktan sobra Ross oturduğu koltuktan kalkıp yanıma geldi.

    "Özür dilerim! Özür dilerim! Çom öxür dilerim, ben...ben biraz fazla hızlı sürmüşüm. Yolda...yolda seni fark edemidem. Fark edince frene bastom ama ... Özür dilerim"

   Kafamı kaldırıp  Ross'un yüzüne dikkatlice baktım. Gözlerini görünce ise cidden çok şaşırdım. Tanrım!