a jak umrę,
to wreszcie
umrze we mnie
smutek
- Żurnalista.pl
Nieśmiała poetka, śmiało o życiu...
Zapraszam do czytania.
3 w wiersze - 24.08.2018
5 w poezja - 24.12.2018
DZIĘKUJE 🖤
Przyszedłeś, by przeniknąć moje serce... Zranione całe Ci się oddało. Letni wiatr ożywił je, zaczęło tańczyć swe miłosne kroki. Wtem poczułam zwątpienie... Twoje dłonie nie były już tak delikatne, słowa tak troskliwe. Przyćmiłeś nasze życia Kazałeś czekać na słońce
Ale kochanie mimo Twojego mroku ze mnie wciąż biła samotna jasność...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
