a jak umrę,
to wreszcie
umrze we mnie
smutek
- Żurnalista.pl
Nieśmiała poetka, śmiało o życiu...
Zapraszam do czytania.
3 w wiersze - 24.08.2018
5 w poezja - 24.12.2018
DZIĘKUJE 🖤
Niegdyś snuliśmy wiele planów, dziś pozostały marne okruchy przeszłości. Pragnęłam budzić się każdego ranka i całować Twoje policzki na dzień dobry, teraz wita mnie zimna poduszka obok. Marzyłam o wspólnych spacerach i romantycznych kolacjach, otrzymałam letni powiew wiatru jako pocieszenie.
A w głowie wciąż szumi wiosenna miłość...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
