a jak umrę,
to wreszcie
umrze we mnie
smutek
- Żurnalista.pl
Nieśmiała poetka, śmiało o życiu...
Zapraszam do czytania.
3 w wiersze - 24.08.2018
5 w poezja - 24.12.2018
DZIĘKUJE 🖤
Leżąc samotnie w łóżku przypominam sobie twój utracony dotyk. Wzrok wodzący po całym moim ciele. Niecierpliwe opuszki palców siłujące się z bielizną w ciągłej pogoni za palącym pożądaniem. Nawet teraz wizja naszych złączonych ciał przyprawia mnie o dreszcz. Lecz nie jest już rozkoszą, a nieustającym cierpieniem.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
