Garip Kız/ Harry Potter (Bitti)

Hogwarst Expresi

"Bak kızım kendine dikkat et tamam mı?"

"Tamam anne."

Annem bana son kez sarıldıktan sonra yanaklarımdan öpmeye başladı.

"Anne bırak ablamı kaçırcak şimdi treni."

Annem benden ayrıldı. Babam;

"Melody birşey olursa bana mektup gönder. Hemen yanına gelirim."

Babama da sıkıca sarıldım. Bende telefon var canısı ne mektubu?

"Abla dediklerimi unutma."

Başımı salladım. Sonra tren düdüğü çaldı.

"Gitmem gerek canısılar beni çok özlemeyin bayyss."

El sallayıp trene bindim. Tren hareket etmeye başladı. Hemen bir cama gidip el salladım. Gardan uzaklaştığımda el sallamayı kestim. Elimde Gece nin kafesiyle dolanıyordum. Nerde bu Harry?

Yarım saatlik uğraştan sonra doğru yeri buldum. Kapıyı açtım.

"Şeyy.. Merhaba diğer yerler doluda burda durabilir miyim?"

Tabikide Harry görünce bayılmadım. Aklıma Ron geldi nedense.

"Tabiki."

Elimdeki kafesle Harry nin yanına geçtim. Remus ta burdaydı ama saklı tabi beyfendi.

"Sen şu garip kız değil misin?"

Bu soru ile Harry e döndüm.

"Evet. Ve benim bir ismim var Melody. Artı zaten herşey ondan sonra başladı. Meğersem büyücüymüşüm."

Ron bana garip garip bakıyordu.

"Peki bir safkan mısın?"

"Ne demek istediğini anlamadım?"

Harry bana baktı.

"Yani annen ve baban büyücü mı?"

"Şey.. bilmiyorum. Dün ailem meğersem üvey olduklarını öğrendim. Yani gerçek ailemi bilmiyorum. Ama üvey babam ve üvey kız kardeşim büyücü ve cadı."

Derin bir nefes aldım. Kafamı eğip Gece ye baktım. Uyuyordu.

"Senin birinci sınıfların yanında olman gerekmiyor mu?"

Gerekiyor ama canım istemedim.

Ron birşey demedi. Bana da garip bir bakış attı. Birşey demeyip camdan dışarıyı izlemeye başladı. Bende cebimden telefonumu çıkartım.

"Okula teknolojik alet mi getirdin?"

Herm e döndüm.

"Evet. Ama beni görmediniz duymadınız bilmiyorsunuz."

Bakışlarım telefona geri döndi. Tabikide Crash Royal oynuyorum daha ne yapam. İnternet az ama.

"Hey neler oluyor?"

Kafamı kaldırdım. Hass. Bu o sahne benim bunu çekmem gerek. Telefonumun kamerasını açtım. Gece uyanmış ve garip sesler çıkartıyordu. Ruh emici kapının önüne geldi. Sanki sanki mutluluğum gitmiş gibiydi. Ve kulaklarımda bir kadın çığlığı. Titremeye başlamıştım.

Ruh Emici içeri girdi. Ve o tipsiz yüzü ile bana döndü. Neden patronus öğrenmedim ki.

Bana yaklaştı. Sena seni öldürcem hani bana birşey olmazdı. Bana deği Harry e birşey yapacaktın.

Bana yaklaşı ve.. Ve sonrası karanlık.

************

"Melody uyan. Melody."

Biri bana sesleniyor galiba.

"Melody."

Bu sesten sonra zorda olsa kalktım. Doğruldum. Altın üçlü bana bakıyordu. Ve Remus ta.

"Aga çok pis başım ağriyi. Bana Avada yapın ölem ben ıq bune ya."

Elimle başıma masaj yapıyordum. Neden? Neden ben yani? Söyleyin ya. Bunlar niye bana garip bakıyor.

"İyimisin?"

"Hayır. Sanki biri bana en kötü laneti göndermiş gibi hisediyorum."

Bakın aklıma ne geldi. Gece nerde lan?

"Gece nerde?"

"Galiba şu kurttan bahsediyorsun."

Ron Gece nin kafesini kucağıma koydu. Eğilip baktım. Beni görünce kafese vurmaya başladı. Kafes in kapağını açtım ve Gece yi kucağıma aldım. Beni yalamaya başladı.

"Gece dur."

Beş dakikada kendime gelmiştim. Gece durup kucağıma kıvrıldı sonra gözlerini kapattı.

"Ben bayıldıktan sonra ne oldu?"

Remus a döndüm ne olduğunu biliyordum. Ama sorasım geldi.

"Profesör Lupin yardım etti."

Gülümseyerek.

"Sağolun."

Başını salladı.

"Ben gidip kondöktörle konişiyim. Bir az sonra ineriz hazırlanın."

Başımızı salladık. Remus çıktıltan sonra derin bir nefes aldım.

"O ruh emicininde geldiği yeride gelmişinede geçimişinide-"

"Bunun sonrasın dinlemesek daha iyi Melody."

Göz devirdim. Delirmem için on üç sebeb diye dizi yapıcam. İlk üçü belli zaten. Aslında hepsi belli.