Just the start (One-shot compilations)

His hero

July 28, 2014

"The greatest distance on Earth is not north to south. It is when I am right in front of you and you don't know that I love you."

Her

"Joy! Ayan na si Troy!" agad akong napaharap sa nagsalita pero pagharap ko nakita ko ang isang lalake na naglalakad papunta sakin. Tumatawa siya kasama ng mga kabarkada niya at parang nagslow motion ang lahat nung humarap siya sakin saka ngumiti.

Hindi ko alam ang gagawin ko kaya ngumiti narin ako pabalik. 'Yung ngiti na parang natatae? Ang hirap kayang ngumiti sa crush mo lalo na at kinakabahan ka. Nakangiting naglakad siya papalapit samin-- sakin. Hindi na nga ako makahinga ng ayos. Parang kinuha lahat ng hangin sa baga ko at lakas ko sa paglapit niya sakin.

 Hindi na ako mapakali kasi naman kabang-kaba ako. Alam mo 'yung feeling na hindi mo macontain 'yung excitement kasi field trip na bukas? 'Yung kaba kasi first day of school na? Ganoon. Kahit naman kais seatmate kami hindi kami madalas mag-usap ni Troy.

"Hi Joy." nakangiti niyang sabi ng madaanan niya kami. Narinig ko pa na tinukso siya ng mga kaibigan niya. Tama ba ako ng rinig? Binati niya ba talaga ako? Kilala niya ako? Hindi niya ako inisnob! Kilala niay ako! Hindi ako na 'who-you?'! Sa sobrang tuwa ko nayakap ko ang kaibigan ko at prehas kaming nagtatatalon sa labas ng room.

"Joy, pwede ba akong sumabay sa inyo mag-lunch? Wala kasi 'yung mga kaibigan ko." nagulat ako sa sinabi ni Troy kaya hindi ako nakapagsalita agad kaya ang kaibigan ko na ang sumagot para sakin. 

Sabay-sabay kaming naglakad papunta sa canteen. Nagkwe-kwentuhan lang sila habang nakangiti lang akong nakikinig at nakatingin kay Troy. Nag-uusap parin sila ng kaibigan ko hanggang maka-upo kami.

"Ikaw Joy? Sino ang crush mo?" nakangiting tanong ni Troy. Nagulat ako sa tanong niya pero sumagot naman din ako agad.

"Ikaw." namumula kong sabi sabay tingin sa baba. Nakakahiya!

"Ah... ako ba?" napatingin ako sakanya. Nakita ko siyang nagkakamot ng ulo at namumula. Wait! NAmumula? Nagkatinginan kami ng best friend ko at parehas kaming tumili ng walang boses habang nakayuko parin siya.

"Siguro next time ko na sasabihin sa'yo." what?! Unti-unting nawala ang ngiti ko. Mali ba ang pagkakaintindi ko? Ang akal niya ba siya ang tinanong ko? Hindi siya ang tanong kundi siya ang sagot.

"Epic." bulong sakin ng best friend ko kaya ngumiti na lang ako ng malungkot. Nagtapat na ako naging bato pa.

"Sa tingin ko Best hindi uso sakanya 'yung harap-harapan na pag-amin. Try mo 'yung nan-verbal. Doon ka naman magaling eh!" napatingin ako kay best at napangiti. Tama siya! Ilang beses na kasi akong nagtapat pero lahat epic dahil hindi niya ako maintindihan. Talking about numbness.

Umuwi agad ako ng bahay para gumawa ng isang tula. Tula na ibibigay ko sakanya bukas. Tama! Sakto. Valentine's pa naman bukas. Araw ng mga puso kaya oras na apra malaman niya ang nilalaman ng puso ko.

Hindi ako kumain o nagpalit man lang ng damit para lang matapos ang tula ko para sakanya.

Napatingin ako sa wall clock na nasa kwarto ko at nagulat. 2 na ng umaga! 7 pa ang pasok namin bukas. Agad akong nagpalit ng pangtulog at kahit gutom na ako, itutulog ko na lang ito saka nakangiting humiga sa kama ko.

"Good morning Joy1 Mukhang magada ang gising natin ah!" nakangiting binati ko rin si best saka pinabasa saknya ang tula na ginawa ko.