Vrije Val ∞

Hoofdstuk 3, Deel 1 • Ervoor

DEEL 1,
ERVOOR
∞
••••••••••••••••••••
Hoofdstuk 3
••••••••••••••••••••

Die avond zit ik op mijn laptop te chatten met Logan en Olaf, iets wat we vaker doen. We bespreken Olaf's date met Kyra en pesten hem er een beetje mee.

ikhielphaargewooncrêpepapieruitzoekenoké¿ : dus wanneer is je date met kyra?

gewoonOlaf : gaat je niks aan als ik het jullie vertel komen jullie het sowieso verpesten sukkel

Levi's (ik) : Kunnen we a.u.b. gewoon hoofdletters en leestekens gebruiken?!

Levi's (ik) : Oh en trouwens Olaf, we komen echt je date niet verpesten hoor

ikhielphaargewooncrêpepapieruitzoekenoké¿ : ten eerste: NEE ROT OP MET JE HOOFDLETTERS EN "'"LEESTEKENS"'" en ten tweede: ik ga dus mooi wel zijn date verstoren ik wil kyra weleens zien zoenen hoor

Levi's (ik) : Je spoort niet.

gewoonOlaf : eens ^^

ikhielphaargewooncrêpepapieruitzoekenoké¿ : kom op kyra is gewoon geil

Levi's (ik) : Haal die hand uit je broek Logan.

ikhielphaargewooncrêpepapieruitzoekenoké¿ : huh hoe weet je dat ik mijn hand in mijn broek heb? Sta je voor mijn raam ofzo?

Levi's (ik) : Oh kom op, je heet niet voor niets Lage Logan.

gewoonOlaf : gatverdamme Logan haal die hand er eens uit

ikhielphaargewooncrêpepapieruitzoekenoké¿ : oke doei ik ga

•ikhielphaargewooncrêpepapieruitzoekenoké¿
Heeft de chat verlaten•

Levi's (ik) : We weten allebei wat die viespeuk nu aan het doen is....

gewoonOlaf : ja hoor eens niet alleen Logan heeft fantasieën ik ga ook doei

•gewoonOlaf
Heeft de chat verlaten•

Levi's (ik) : O kom op!!!!

Ik klap mijn laptop dicht. Wat een malloten zijn het ook. Wel aardige malloten, maar toch.
Aan de andere kant.... Kyra is inderdaad wel erg mooi. Niet zo mooi als June natuurlijk, maar ze komt in de buurt. Iedere jongen heeft weleens over haar gefantaseerd, ook ik dat kan ik niet ontkennen. Ze heeft altijd perfecte blonde krullen in haar haren gedraaid en haar grijze ogen steken daar mooi bij af. Haar blik straalt één en al zelfverzekerdheid uit. Bovendien schijt ze verschrikkelijk aardig te zijn. Ik ben er niet erg trots op wat er toen gebeurde en ik zal de details besparen....

∞

Dus.... Tja laten we het er niet meer over hebben.
Mijn moeder komt binnen, waarna ik snel mijn laptop dichtklap. 'Oh sorry je was bezig zie ik' zegt ze met een mysterieuze glimlach op haar gezicht. Ten eerste, ik was helemaal niet (meer) bezig. Ten tweede 'wat kom je doen?'.
'Weet je zeker dat ik niet stoor?' Vraagt ze.
Ik knikt en probeer zo normaal mogelijk over te komen. Wat natuurlijk niet lukt.
'Ehm' ze lijkt zich even af te vragen wat ze ook al weer komt doen. 'Ik kwam vragen of je even wilt kijken naar dat wespennest bij het raam?'. Ze wijst naar mijn dichte slaapkamer raam.
'Een wespennest?'. Daar had ze me nooit iets over vertelt. Ze knikt. 'Ik zag het gisteren, maar ik kon er niet bij'. Overigens fijn om te weten dat mijn moeder in mijn kamer komt als ik niet thuis ben. Ik sta op. 'Ik zal wel even kijken'.
Hoewel ik vroeger weleens gestoken ben, ben ik niet bang voor wespen. En al zou ik het zijn, dan zou ik het waarschijnlijk niet toegeven.
Dus ik buig me uit mijn raam om het nest te bekijken. Het zit een meter bij me vandaan onder de dakgoot. Ik steek mijn been uit het raam en leun op mijn raamkozijn. Ik reik zover als ik kon, totdat mijn voet weggleed. Voor ik het weet klap ik tegen de vensterbank en doe een poging om me vast te grijpen aan de goot. Ik hoor mijn moeder gillen. Het moment verloopt in slowmotion. Mijn handen glijden weg ik zie mijn leven voorbij flitsen. Het gaat precies zoals ze dat altijd in van de stomme cliché films beschrijven. Ik kom met een smak op de grond terecht en.... ik leef. Ik leef nog! Ik kwam terecht op een berg kussens die onder mijn raam liggen. Waarom liggen die kussens daar?! Mijn moeder staat snikkend boven me en kijkt verbaasd op wanneer ze mij ziet. 'Hoe komen die kussen daar?'. Ik haal mijn schouders op. 'Geen flauw idee'.
In de tijd dat zij naar beneden gerend komt vind ik een rode envelop in de witte berg met kussens. In het oude geheimschrift dat June en ik ooit hebben ontworpen stond er: Høparm Ke Høeg Iøa Deuwer Erhg Asti. Oftewel: Morgen Om Twaalf Uur Achter Mijn Huis.
Geen idee wat deze stunt van haar nu weer te beteken had, maar wat ik wel wist was dat ze mijn leven gered had. En daar ben ik haar héél dankbaar voor.