I want you 2

Part 39

• POV Jake •

Met mijn handen over elkaar staar ik naar de meiden voor me. Ze zitten op de bank wat aan hun nagels te friemelen. Ineens gaat de kamerdeur met een zwaai open en komen Emma en Liv binnen. Liv staat te hijgen en ik krijg een grijns op mijn gezicht. Ze heeft nooit echt een goede conditie gehad. Vragend kijkt ze Emma aan. Als Emma naar ons seint draait ze zicht om. Een enkel 'oh' verlaat haar lippen. 'Wat doe jij hier?' Ik haal haar uit haar gedachten en vragend kijkt ze me aan. 'Ik kwam vertellen wie ik had gezien in het centrum maar dat hoeft niet meer.' zegt ze simpel. Meteen verbreekt ze ons oogcontact en kijkt ze vol afgunst naar Claire en Amber. 'Jake serieus. Na al die jaren had ik wel verwacht dat het klaar was tussen jullie.' What the fack. Ik wil antwoord geven maar Liv is me voor. 'Ey barbie. Guess what, dat is het ook!' zegt ze fel. Amber begint vreselijk hard te lachen.
Helaas is het uit. Je wilt niet weten hoevaak de gedachte van ons weer door mijn hoofd gaat. Hoe graag ik wil dat ik haar weer de mijne kan noemen.
Nog steeds ligt ze helemaal dubbel van het lachen. Ik begin ongeduldig met mijn voet te tikken. Hoe graag ik nu haar rot kop van die romp wil slaan is abnormaal.
'Maar nu we hier allemaal zijn. Jullie mogen iedereen duidelijk maken hoe dit in elkaar zit.' zeg ik dan. Meteen is het stil. 'En waarom zonder we dat doen? Iedereen haat je Jake, let ik go!'
That's it. Ik zet een stap naar voren en hef mijn vuist maar Liv is me voor.

'Mag ik?' vragend kijkt ze me aan. Wat? Mt opgetrokken wenkbrauwen kijk ik haar aan. Ze verplaatst zich naar achter de bank. 'Goed.' mompelt ze dan. Voorzichtig legt ze haar hand op Amber haar hoofd maar trekt dan hard aan haar haar.
Ik krijg een lach op mijn gezicht. Ze is niks veranderd. Ik hou ervan. Ik hou van haar.
'Luister Amber. Jij gaat nu uitleggen wat je heb gedaan of jij gaat straks heel veel make up nodig om die blauwe ogen te verbergen.' Amber geeft geen kik. Ze kijkt pijnlijk maar ze zegt niks. De grip in het haar verstevigd. Meteen begint ze hevig te blazen en te kreunen. 'Oké oké.' zegt ze dan. Liv duwt haar hoofd naar voor en laat een trotse glimlach zien. Met een grote glimlach kijk ik haar aan.

'Oké. Dus sinds jullie wat kregen kreeg ik geen aandacht meer van Jake. Het enige waar hij oog voor had was die slet van een vriendin. Iedereen lachte me uit dat Jake me had verlaten voor die bitch van een Liv. Sinds toen heb ik gezworen om wraak te nemen. Claire en ik zijn al heel lang vriendinnen. Ze kwam naar me toe toen Micheal vreemd wad gegaan. Ik vertelde haar toen hoe geweldig wij het hadden maar me verliet voor die bitch. Ik had het plan al jaren in mijn hoofd en ik wist dat Claire jou kende. Dit was mijn kans.'

Terwijl ze het zegt voel ik haar ogen op me branden maar ik heb alleen maar oog voor Liv. Wat moet ik nou? Vragend kijk ik Liv aan. Een kleine grijns komt er op haar gezicht te staan. Ze loopt naar me toe en komt naast me staan. Ze slaat haar armen over elkaar en kijkt naar Amber en Claire. 'Weetje. Hiervoor hebben jullie echt de verkeerde mensen uitgekozen.' Ik grinnik en kijk woest naar Amber. Het was allemaal haar schuld. Ze draait zich naar me toe. Meteen krijg ik een grijns op mijn gezicht. 'Ik denk dat het wel duidelijk is. Maar als we weer last van jullie hebben stuur ik Liv naar je toe.' Ik leg mijn handen op haar schouders en knijp er zacht in. 'En zal ik een geheimpje vertellen?' fluister ik. 'Liv vind het niet erg om mensen pijn te doen.' zeg ik dan met een grijns. Ze begint hard te lachen. Ik laat haar los en steek mijn handen in mijn zakken. 'Maar Claire van jou begrijp ik het niet. Ik heb jou m nooit was misdaan. Ik weet niet maar ik was bijna al deze mensen kwijt.' Ze zucht en vermijd oogcontact. 'Ik weet het niet. Amber vertelde het me, maar had het verhaal blijkbaar erger gemaakt dan dat het is.' zegt ze fel. 'En toen ben ik erin mee gegaan.' zucht ze. Ik knik licht.

Ik word uit mijn gedachten gehaald door Liv die in haar handen klapt. 'En nu opzouten!' Zo snel als ze kunnen springen ze van de bank en lopen naar de deur. 'Wacht!' Meteen komt Liv in beweging en gaat tegenover hun staan. Amber staart haar met een verveelde grijns aan en Claire durft haar niet eens aan te kijken. Van het een op het andere moment klinkt er een schel geluid door de kamer. Amber grijpt naar haar wang en Liv staart er trots bij. 'Nu mag je weg.' Ze rennen naar buiten. Liv draait zich om en kijk ons dan aan. 'Wat? Ze had het verdiend!'
———-
Heel de avond zitten we al met elkaar te kloten. Er is aardig veel drank op maar niemand boeit het wat. Ik ben allang blij dat het weer goed is tussen ons allemaal.
Toen Sophie die vraag stelde bij Amber have I ever vreemd gegaan, keek ze meteen Nasr Jason. Iets wat mij opviel. Jason nam een shotje en ik ook. Toen ze het mij zag doen kreeg ik een boze blik naar me toe gestuurd. Meteen schudde ik mijn hoofd en ze liet haar schouders weer ontspannen hangen.
Waarom keek ze naar Jason? Ze nam geen shotje duw ze is niet vreemd gegaan. Jason nam wel een shotje! Is Jason vreemd gegaan?! Dat kan niet. De manier hoe hij naar Sophie kijkt, het is dezelfde blik die ik Liv geef. Gaf. Ik weet het niet.
————
Met barstende koppijn word ik wakker. Ik strompel uit bed en wankel naar de badkamer. Ik gooi 2 paracetamollen achterover en loop weer terug naar de slaapkamer. Ik gris mijn telefoon van het nachtkastje. Ik loop naar de bank en laat mezelf neer vallen.
Ik kijk of ik nog wat heb gemist. Niks. Ik zucht en loop dan weer naar de badkamer. Ik spring onder de douche en ontspan. Ik was mijn haar en kom er weer onder vandaan. Ik droog me af en sla de handdoek dan om mijn middel. In mijn kamer trek ik wat kleren een. Een simpele jeans en een shirt. Ik maak wat ontbijt voor mezelf en pak mijn telefoon.

Emma : 14.00 uur café!

Dan heb ik nog 2 uur
————
Als ik binnen kom is iedereen er al. Iedereen stormt op me af en geeft me een knuffel. Behalve Liv. Als ik naar haar toe wil lopen duwt ze me weg en kijkt me boos aan.
'Wat is er?' 'Gister kwam ik thuis en heb in nog eens na zitten denken. Ik had jou nooit moeten helpen met Amber en Claire. Iedereen haatte je en dat was prima. Dat was je karma omdat je mij 3 jaar geleden heb laten zitten! Je verdiende het, maar ik was weer eens te aardig om je te helpen!' Wat? Waar heeft zij het nou over. Ik heb haar toch nooit gevraagd om me te komen helpen?
'Waar heb je het over?' 'Dat zeg ik toch of ben je doof?' 'Liv het spijt me maar ik was aan het studeren 2524 mijl van je vandaan. Je weet hoe ik erover denk. Ik wil je!' 'Nou ik twijfel want ik heb je zien staan bekken met Claire. En jij nam het voortouw!' 'Hou je bek man! Jij staat Jelle af te lebberen en ik mag Claire niet zoenen? Hypocriet!' Ik zie de schrik in haar ogen. Inderdaad. Ze wist niet dat ik haar heb gezien. 'Jij stond eerst te zoenen met Claire terwijl jij mij een avond eerder zoende!' 'Wat wil je nou bereiken?' 'Ik wil dat je verdwijnt! Dat in je nooit meer zie!'

Jason grijpt naar haar pols in een poging ok haar rustig te krijgen. 'Ach laat me toch met rust stelletje eikels!' Het komt uit haar tenen en ze rent het café uit.
Vragend kijk ik de rest aan die enkel hun schouders ophalen.