11:11

Chapter 5

Lucas' PoV

Habang may nakatutok na baril sa ulo ko, nananatili akong nakayakap kay Phoemela.

❝Don't move, Phoem.❞ I whispered.

In just a second, tumilapon ang baril niya sa ginawa kong paghampas sa kamay niya, agad ko siyang sinuntok. Hinawakan ko ang kamay ni Phoemela at hinila siya palabas ng Restaurant.

❝By this time, I won't let anyone hurt you. But just please, don't do that again to me.❞ hawak ko ang kamay niya at tumungo sa aking kotse.

Sumakay kami at pinaharurot ko agad ito. ❝Lucas... I'm so sorry for lying. I'm sorry for hurting you, I didn't have any intentions to leave you.❞ saad niya habang umiiyak.

Inihinto ko muna ang kotse. ❝Bakit ka umalis? Bakit hindi mo ako hinintay na gumaling? Bakit ka nag-pretend at nagsinungaling sa akin? Bakit? Anong rason!? Sabihin mo sa'kin!❞

❝I-i'm sorry, Lucas. Hindi ko intensyon na iwan at ipagpalit ka, hinding-hindi ko magagawa 'yun sayo. Kaya ko lamang ginawa iyon, dahil ayokong mapahamak ka.❞

D-dahil sa'kin? Dahil ayaw niyang mapahamak ako? Bakit at sa anong rason?

❝Ano ang rason? Please, sabihin mo.❞

❝There's a threat from Elijah, If hindi daw ako nakipagkita noon sa kanya, maaaring pinatay kana nila. At noong sumama ako sa kanya, ganu'n din, pinagbantaan nila ako na papatayin ka kapag hindi ako sumama. Ayoko lang na mapahamak ka ng dahil sa'kin, Lucas. Sorry.❞

❝W-wala ka bang tiwala sa'kin? Sa tingin mo ba ay hindi kita kayang ipaglaban sa kanila? Hindi ka ba naniniwala na kaya kong maging Superhero para sayo? Phoem, sana kung noon mo pa sinabi, sana, sana napatunayan ko sayo na kaya kitang ipaglaban.❞

❦❧❦❧❦❧❦❧❦❧

Phoemela's PoV

Because of what he said, I want to kill myself. For all those years, hindi ako naniwala na kaya naming labanan iyon ng magkasama. Mas pinili 'kong sumama habang siya'y nalulungkot ng mag-isa.

❝Naniniwala ako sa'yo, Lucas. Naniniwala ako pero ayoko lamang na mapahamak ka. Ayokong may mangyaring masama sa'yo. Gusto 'kong sabihin ito pero pinipigilan ako ng sarili ko, hindi ko kayang mawala ka dito. Mas gusto 'kong mabuhay ka na hindi ako kasama kaysa magdusa habang tayo'y magkasama.❞ I really can't take this. I just cry.

He wiped my tears. He smiles. He hug me so tight. And to my ears, he said something that really change my mood.

❝Stop crying, sweetheart. Just don't do that again. Let's just go home and eat and spend every little time together.❞ He said with his big and cute smile. I miss his cute face!

❝I love you, Lucas. Hayaan mong bawiin 'ko ang mga oras na sinayang ko.❞ Saad ko at sabay pinch sa kaniyang cheeks.

❝I love you more, Phoem. Talaga! You can never escape from me, from now on!❞

❝I love you most.❞

❝I love you until the moon and back.❞

He kissed me. I miss his very sweet kiss!  I miss this kilig moments with him!

Now that we're back together, I will choose to be with him no matter what. No matter how hard the threat is.

After, we went back home and eat our favorite foods. And later on, we sleep together.