Perfect - Yanan

09

- 26 juni 2018 -

"Waar gaan we heen?" vraagt Min Jun die aan haar hand mee getrokken wordt naar wie weet waar, een lachje rolt over haar lippen. "Je zult het zo vanzelf wel zien." hoort ze Yanan zeggen, hij trekt het meisje iets naar zich toe zodat ze naast hem komt te lopen. Hij draait zich naar haar om en laat haar stoppen met lopen. "Je moet wel even een blinddoek om." Yanan haalt zijn stropdas rond zijn nek weg en knoopt hem voor Min Jun haar ogen vast. "Moet die blinddoek echt?" vraagt Min Jun die om zich heen voelt, opzoek naar de handen van Yanan. En ondanks dat ze nu niks kan zien weet ze gewoon dat hij een glimlach op zijn gezicht heeft staan. Yanan pakt het meisje haar handen vast en neemt haar mee naar de plek waar hij de hele dag mee bezig geweest was om het klaar te maken.
Voorzichtig helpt hij het meisje naar de plek toe.
Als ze er eindelijk zijn laat hij haar stil staan, voor de zekerheid kijkt hij nog even om zich heen of alles wel echt is zoals hij het wil. Dan bevrijd hij Min Jun eindelijk van haar blinddoek, de stropdas laat hij op de grond neer vallen.
Met open mond kijkt Min Jun om zich heen, ze herkent de plek meteen. Het voetbal veld waar ze Yanan jaren geleden mee naar toe had genomen, ze kwam er altijd als ze even alleen wou zijn en haar hoofd leeg wou maken. Maar sinds zijn vertrek is ze er niet meer geweest omdat het haar steeds weer aan hem liet denken en dat maakte haar toen heel erg verdrietig.
Het veld is bedekt met allemaal brandende kaarsjes die in een cirkel om het koppel heen staan.
"Yanan, di-dit ziet er werkelijk prachtig uit." fluistert het meisje, ze heeft er bijna geen woorden voor. De jongen glimlacht naar haar. "Hoe lang heeft je het wel niet gekost om al dit klaar te maken." Min Jun draait een rondje zodat ze het hele veld nog eens goed in zich op kan nemen. "Het heeft wel even geduurd, maar het was het waard." antwoordt de jongen.
Min Jun trekt haar hakken uit, ze ging er in eerste instantie vanuit dat Yanan haar alleen maar mee uit eten zou nemen. Ze had haar mooiste jurk uit de kast gehaald en was tot de conclusie gekomen dat alleen haar witte pumps er goed bij zouden passen. Maar omdat ze eigenlijk nooit hakken draagt was ze niet gewend zo lang op die schoenen te lopen. Haar voeten begonnen pijn te doen dus was de enige oplossing de hakken uittrekken.
Het koele gras voelt fijn aan haar blote voeten.
Yanan knipt met zijn vingers, vanuit het niks begint er muziek te spelen. Min Jun herkent het liedje meteen, het is perfect van Ed Sheeran, een lied dat ze toen plat heeft gedraaid en nog altijd vind ze het een mooi nummer. Automatisch krullen haar lippen omhoog.
Yanan legt zijn armen rond het meisje haar middel en trekt haar dichter naar zich toe. Min Jun legt haar handen op zijn schouders, samen bewegen ze mee op de muziek.
"Precies zeven jaar geleden stonden we hier, op dit veld. Ik weet nog precies dat je vroeg of ik met je wilde dansen, op dit lied. Een lied dat een speciale betekenis voor je heeft." Yanan kijkt even omhoog, de donkere lucht is versierd met vele sterren. De ene schijnt net iets feller dan de andere, ondanks dat je ze niet allemaal even goed kan zien weet hij dat ze er zijn.
"De voicemails die je me achter hebt gelaten, ik heb ze allemaal gehoord en ik was het helemaal met je eens. Je had gelijk toen je zei dat ik een lafaard was, iemand die niet voor zichzelf durfde op te komen en iedereen maar over me heen liet lopen. Je had gelijk met alles wat je zei." Yanan kijkt het meisje aan. "H-heb je dat allemaal gehoord?" mompelt Min Jun die eerlijk gezegd niet had verwacht dat hij ze ooit beluisterd zou hebben. Yanan knikt. "Het eerste wat ik deed toen mijn ouders me mijn telefoon terug gaven was jou bellen, maar je had al een ander telefoonnummer." legt de blond harige uit.
"Vanaf dat moment had ik besloten dat ik je niet eerder weer onder ogen kon komen als ik niet wat had gedaan aan mezelf, ik heb geleerd voor mezelf op te komen, ik heb een studie gevolgd en eindigde uiteindelijk als een ceo van het grootste bedrijf uit China." vertelt hij verder. "De afgelopen zeven jaar heb ik alleen maar aan je zitten denken Min Jun, ik kreeg je maar niet uit mijn hoofd. Het enige wat ik kon doen was hopen dat onze paden zich ooit weer eens zouden kruisen. Het was een verassing voor me toen ik je in het bedrijf zag dat ik net overgenomen had."

De twee dansen in stilte verder, genietend van het lied. Yanan heeft zijn ogen op het meisje gevestigd.
Min Jun lijkt verrast als ze Yanan met de muziek mee hoort zingen, zijn stem klinkt zuiver en zachtjes. De glimlach rond het meisje haar lippen wordt alleen maar breder.
"I have faith in what I see. Now I know I have met an angel in person and she looks perfect. I don't deserve this, you look perfect tonight."
Yanan pakt de kin van het meisje vast en laat haar hem aankijken. "Ik houd van je Min Jun, met heel mijn hart." langzaam laat hij zijn lippen op de hare neer komen. Min Jun legt haar handen rond zijn nek en trekt hem dichter naar zich toe, ze drukt nog een lange kus op Yanan zijn lippen waarna ze haar hoofd tegen zijn borst aanlegt. Yanan slaat zijn armen om het kleinere meisje heen en drukt een kusje op haar haren.

"Baby, I'm dancing in the dark, with you between my arms
Barefoot on the grass, listening to our favorite song
When I saw you in that dress, looking so beautiful
I don't deserve this, darling, you look perfect tonight"