Perfect - Yanan

07

- 24 juni 2018 -

Min Jun legt haar vingers voorzichtig op haar lippen die nog altijd tintelen van de kus van gisteren. Toen Yanan haar gisteren zoende realiseerde ze zich opeens iets. Het voelde alsof er een bom van vlinders in haar maag explodeerde, ze had hetzelfde gevoel als toen ze haar aller eerste kus met hem had gedeeld. Die avond op het voetbalveld zou ze nooit meer vergeten.
Ze is nu bijna drie jaar samen met Hongseok, maar als ze eerlijk is heeft ze zich zo de afgelopen jaren niet gevoelt. Vergeleken de kus met Yanan hebben al die zoenen met Hongseok maar weinig met haar gedaan, alsof ze eigenlijk geen betekenis voor haar hebben gehad. Maar ze houdt van Hongseok, toch?
Min Jun haar blik gaat naar de lade van haar bureau, voorzichtig opent ze hem en pakt ze het doosje wat er in ligt. Ze opent het doosje en haalt de ring eruit. De ring bekijkt ze eens goed, binnen in staat de naam van Yanan gegraveerd, samen met de datum van hun eerste ontmoeting, 7 september 2007. Een glimlach vormt zich rond haar lippen. Ze laat het koude metaal om haar rechter ringvinger glijden, ze houdt haar hand een stukje in de lucht en kijkt aandachtig naar de ring. Het voelt meteen vertrouwt, alsof de ring er al die jaren gewoon nog had gezeten.
"Min Junnie? Zullen we zo samen lunchen?"
Het meisje kijkt op van de ring, Hongseok staat naast haar bureau en kijkt haar met een glimlach aan. Dan pas valt zijn blik op de ring om haar vinger. Hongseok pakt het meisje haar hand vast en bekijkt de ring. "Is dit niet die ring die je ook droeg toen we elkaar leerden kennen? Toen zei je dat het een ring was die je deed denken aan iemand die je haatte en liever voor altijd uit je leven zou willen verwijderen." Hongseok trekt vragend een wenkbrauw op, zonder iets te zeggen pakt hij de ring van haar vinger en bekijkt hem iets beter. De naam die erin staat gegraveerd valt hem meteen op.
De blik in zijn ogen veranderd. Een diepe zucht rolt over zijn lippen.
"Ik had het kunnen weten." hij legt de ring met een harde klap op het bureau van het meisje neer.
"Je bent hem nog altijd niet vergeten. Hij was dus de persoon waar je het jaren terug over hebt gehad." de bruin harige draait zich om en wil weg lopen maar Min Jun houdt hem tegen door hem bij zijn arm vast te pakken. "Hongseok, wacht! Okay ja, ik geef het toe, hij heeft veel voor me betekent. Maar dat is allemaal in het verleden, ik heb alles achter me gelaten, echt waar. Jij bent degene waar ik nu van houd." ze kijkt de jongen in zijn ogen aan. "Waarom had je die ring om dan?" Hongseok heeft een kwade blik in zijn ogen, maar toch probeert hij zo beheerst mogelijk over te komen door zijn stem niet te gaan verheffen. Min Jun slikt even, ze bijt op haar lip en denkt na over wat ze het beste kan antwoorden. Waarom had ze die ring eigenlijk omgedaan? Ze had hem zeven jaar geleden al weg moeten gooien, waarom heeft ze zich al die jaren aan een ringetje vast geklampt?

"Chae Min Jun." klinkt de stem van Yanan achter het meisje. Min Jun durft zich alleen niet naar hem om te draaien, al helemaal niet nu Hongseok voor haar staat. Maar Yanan pakt haar schouders vast en draait haar naar zich om.
"We moeten het hebben over wat er gisteren is gebe-" Yanan wordt midden in zijn zin onderbroken door Hongseok die hem bij de kraag van zijn overhemd vast pakt. Hongseok balt zijn rechter hand tot een vuist en haalt uit naar de blond harige jongen. Min Jun schrikt van de actie, haar ogen worden groot en haar handen houdt ze voor haar opengevallen mond. Yanan veegt met de rug van zijn hand langs zijn lip, een streep bloed komt op zijn hand tevoorschijn. De blond harige kijkt de jongen tegen over hem woedend aan, hij pakt Hongseok ook bij zijn kraag vast. "Denk je nu werkelijk dat je wat bereikt met deze domme actie?" sist Yanan. "Op deze manier geef je alleen maar toe dat je weet dat ze mij leuker vindt dan jou."
Min Jun wil de jongens stoppen voordat er meer klappen worden uitgedeeld maar ze weet niet hoe. "Net zoals toen." denkt ze bij zichzelf.

- 3 maart 2011 -

"Ik zei toch nee? Hoe vaak wil je het nog horen?" Min Jun kijkt de jongen geërgerd aan. Hij zit een klas hoger dan zij en is dan ook een jaar ouder. Een grijns siert zijn lippen, hij pakt het meisje bij haar pols vast en drukt haar tegen de muur. Min Jun schrikt van zijn actie, enigszins bang kijkt ze om zich heen, opzoek naar hulp maar er is niemand in de buurt.
"Je gaat me toch niet zeggen dat je mij afwijst? Weet je, vele meiden zouden maar al te graag in jouw schoenen willen staan. Wat zeg je er van? Een date en als je er dan nog steeds van overtuigd bent dat je me niet leuk vind laat ik je met rust." de jongen zijn hoofd komt steeds dichter bij, zo dichtbij dat het niet meer comfortabel is voor Min Jun.
"Ik heb heel duidelijk nee gezegd toch? Ik ben niet geïnteresseerd in jou en dat zal ik ook nooit worden."
De jongen zet zijn handen naast haar hoofd tegen de muur, dreigend kijkt hij haar aan. Net op het moment dat ze denkt dat hij zijn lippen op de hare wilt drukken wordt de jongen vast gepakt en ruig bij haar weg getrokken. "Ben je doof of zo? Ze zei toch dat ze niks van je moest hebben, laat haar dan ook met rust." Yanan gaat beschermend voor het meisje staan, de oudere jongen begint te lachen. "Wie denk je dat je bent, mij een beetje staan te vertellen wat ik moet doen." de oudere jongen geeft Yanan een tik op zijn voorhoofd. "Huh? Denk je soms dat je tegen mij op kan?" vraagt hij op een spottende toon, weer geeft hij Yanan een tik op zijn hoofd. Woede begint in de jongere jongen op te borrelen, voordat hij er erg in heeft slaat hij de jongen tegen over hem in zijn gezicht. Maar dat had hij beter niet kunnen doen.
De oudere jongen haalt uit naar Yanan, zijn vuist raakt de wang van de jongere jongen hard. Nog een klap volgt, en nog een, en nog een, er lijkt geen einde aan te komen. Min Jun wil het gevecht wel stoppen, maar ze heeft geen idee hoe...

- 24 juni 2018 -

"Hongseok stop met deze onzin!" roept Min Jun uit, ze haalt de twee jongens uit elkaar. Kwaad kijkt ze haar vriendje aan. "Dit is niet hoe ik je ken Hongseok."
Hongseok bijt op zijn lip, een diepe zucht rolt over zijn lippen waarna hij zich omdraait en boos de ruimte uit loopt.
Min Jun heeft de keuze om hem achter na te gaan of hier te blijven en zich tot Yanan te richten. Haar hoofd zegt haar dat ze het eerste moet kiezen maar haar benen lijken een eigen leven te zijn gaan lijden. Ze draait zich om naar Yanan en kijkt hem bezorgd aan. "Gaat het?" ze legt voorzichtig een hand op zijn wang en kijkt hem in zijn ogen aan. 

''But darling, just kiss me slow, your heart is all I own
And in your eyes you're holding mine"