Perfect - Yanan

04

- 20 juni 2018 -

Een diepe zucht rolt over Min Jun haar lippen, haar ogen gericht op het papier in haar handen. Ze haalt eens diep adem en kijkt dan op, het meisje klopt op de deur van het kantoor en opent hem vervolgens.
De blond harige man kijkt op van zijn computer scherm, hij trekt zijn wenkbrauwen op als hij het meisje zijn kantoor in ziet lopen. Hij had niet verwacht haar hier te zien. De manier waarop ze het kantoor ingelopen komt doet hem denken aan die ene keer dat ze zijn kamer ingelopen kwam om hem het slechte nieuws te vertellen dat ze die zomer met haar familie een paar weken weg zou gaan en ze niet thuis kon blijven om die auditie te gaan doen waar ze al zo lang van had gedroomd.

- 29 mei 2011 -

Een zacht klopje op de deur laat Yanan op kijken van het televisie scherm dat voor hem aan de muur hangt, hij zet zijn game op pauze en legt de gameconsole aan de kant. Met een vragende blik kijkt hij naar het meisje dat stilletjes zijn kamer ingelopen komt. "Hey Min Jun, wat is er met jou? Waarom zie je er zo verdrietig uit?" de jongen staat op van zijn bed en loopt naar het meisje toe, bezorgd kijkt hij haar aan. "Yanan..." mompelt ze zachtjes het lijkt net of ze op het punt staat te gaan huilen. "Hey, wat is er?" hij legt een hand op Min Jun haar schouder, met zijn andere hand veegt hij een plukje van haar lange donkere haren uit haar gezicht. "Mijn ouders hebben besloten komende zomer twee weken op vakantie te gaan naar Frankrijk, vrienden van ze zijn er laatst geweest en waren helemaal gek van de Eiffeltoren en al die andere toeristische plekken in het land." het meisje kijkt de jongen met een verdrietige blik aan. "Nooit gaan we op vakantie en net dit jaar, nu ik deel wil nemen aan die auditie, gaan we op vakantie naar een of ander stom land waar ze alleen maar stokbrood eten, wijn drinken en een taal spreken waar ik dus geen woord van begrijp!" roept het meisje gefrustreerd uit, ze loopt naar de jongen zijn bed toe en laat zichzelf er op vallen. Een diepe zucht rolt over haar lippen, haar ogen gericht op het witte plafond boven zich. Ze voelt het bed naast zich een beetje indeuken wat aangeeft dat Yanan naast haar is gaan zitten. "Ik wou zo graag die auditie gaan doen, maar mijn ouders laten me nooit alleen thuis. En ze hebben nu al alles gepland dus we kunnen ook niet op een andere dag weg. Niet dat ze dat zouden overwegen als ik ze zou vertellen over die auditie want mijn ouders vinden het toch niet goed. Muziek is een hobby, geen werk, geen verzekering op een goede en risicoloze toekomst, dat is wat ze altijd zeggen als ik er weer eens over begin of gewoon heel even sta te zingen. Alsof je bij andere banen later geen risico meer hebt. Het leven zit vol risico's, daar kan je gewoon niet omheen." het meisje praat zo snel dat Yanan moeite moet doen om alle woorden in logische zinnen aan elkaar te plakken, maar het lukt hem uiteindelijk wel.
Hij weet dat die auditie veel voor haar betekent, ze heeft er het hele jaar naar uitgekeken dus dit moet wel als een zware klap voor haar zijn.
Yanan slaat zijn armen om het meisje heen en trekt haar in een knuffel. Hij aait over haar rug terwijl hij geruststellende woorden in haar oor fluistert. "Rustig maar Min Jun, jouw kans komt nog. Ooit kan je ze laten zien hoeveel talent je hebt, misschien is deze keer gewoon niet jouw kans. Maar raad eens? Je hebt nog zoveel andere kansen voor je klaar staan, nu moet je ze alleen nog met beide handen aanpakken en de wereld laten zien wie Chae Min Jun echt is."

- 20 juni 2018 -

"Wat brengt jou hier?" vragend kijkt Yanan het meisje aan. Ze loopt naar zijn bureau toe en legt het papier op het tafelblad neer. Zijn ogen scannen de woorden die boven op het blad staan.
"Ontslag brief?" hij kijkt het meisje aan. "Maak je nu een grapje?" vraagt hij op een spottende toon. Het meisje schudt haar hoofd. "Nee, ik heb er de laatste dagen veel over zitten denken. Dit lijkt me het beste, we mo-" "Je begrijpt ook wel dat ik hier niet akkoord mee kan gaan toch?" Yanan staat op en komt van achter zijn bureau vandaan. Min Jun slikt even, ze pakt een plukje van haar haren en draait het om haar vinger heen. "Het lijkt me beter om afstand tussen ons te bewaren Yanan." ze kijkt de jongen met een serieuze blik aan. "En wat als ik dat niet wil? Min Jun, ik ben terug gekomen omda-" "Je had in de eerste instantie niet weg moeten gaan. Yanan je hebt mijn hart gebroken toen het bleek dat je weg was gegaan in de tijd dat ik in Frankrijk zat. Je hebt geen berichtje achtergelaten, geen brief, helemaal niks. Ik moest van je oude buren horen dat jullie naar China waren verhuisd. Ik he-" Min Jun bijt op haar lip, nu ze er zo over na denkt lijkt het haar beter dat ze haar zin niet afmaakt.
"Min Jun, je weet niet hoe het zat. Mijn ouders hadden me alles afgenomen, ik kon simpel weg geen contact met je opnemen. En later bleek het dat je je telefoon nummer had veranderd." Yanan wil zijn handen op het meisje haar schouders leggen, maar ze ontwijkt zijn actie.
"Hoe dan ook, het is te laat. Ik ben je vergeten en ben door gegaan met mijn leven. Ik heb nu een vriendje die super aardig voor me is en goed voor me zorgt." Min Jun klemt haar kaken op elkaar, zelfverzekerd kijkt ze de jongen aan.
"Maar je houdt niet van hem, of wel?"

"Darling, just hold my hand
Be my girl, I'll be your man
I see my future in your eyes"