To Adora, The Melting Dreams. (BOOK 1)

49; Fragments

Play the music and enjoy reading!

🍑
In the illusion -
(Instrumental version) Two W

---------

Matapos akong mawalan ng malay ay ilang segundo akong hindi makahinga. Biglang sumikio ang aking dibdib at para bang may pinatong na kung anong mabigat na bagay sa aking dibdib.

It felt heavy, Heavy inside my heart as I pray to wake up.

Naalala ko bigla si Zoe, Si Fruga at ang aking mga magulang. That's right. Naalala ko na muli ang hitsura ng magulang ko, Maski ang tunog ng kanilang tawa ay muli kong naalala.

Nagsimula akong bumilang ng numero sa loob ng aking isip upang pakalmahin ang sarili para makahinga na muli ng maayos ngunit hindi pa ako natatapos sa pagbibilang ay kusang bumukas ang aking mga mata at nawala ang katakot takot na kung anong bagay na pumipigil sa aking paghinga.

The heavy pressure I felt inside my chest has completely vanished as the bright sun welcomes my vision.

Ilang ulit akong napakurap, sinusubukang masanay sa sikat ng araw sa aking kinatatayuan.

Nang mapagtantong okay na ang lahat ay doon ko lamang napansin ang mga taong naglalakad sa aking harapan.

My eyes opened widely as I once again looked around the familiar place. My jaw drop as I realized that I'm at a famous pier, Maraming tao ang naglalakad at tila namamasya. Ang ilan ay mukhang foreigner na nagbabakasyon lamang sa napakagandang lugar na ito.

Ang dagat ay matiwasay na sumasayaw kasabay ng marahan na ihip ng hangin. The sun brightly shines on the whole pier, Smoothly embracing every person's warm smile.

Narito ako sa isang tourist spot. Yes, I believe it is a tourist spot, The way those people leisurely walks around vertainly means they're here for vacation.

Ang nakakabigla lamang ay kakaiba nilang pananamit sa mga normal na taong aking madalas nakakasalamuha.

QaaThis style--- Looks old. Maski ang buhok at pagmamake up nila'y tila napagiwanan ng panahon.

They still use glossy lipstick and some weird looking colorful eyeshadows. Kakaiba, Para bang nakikita ko ay isang role play para sa mga nagdaang panahon.

Hindi man ganoon ang layo ng pananamit nila sa mga normal na tao ay masasabi ko pa ring hindi ito ang panahong aking ginagalawan.

I tried to look around once more, My hands on my chest as I bresth in and out heavily---- still trying to catch my breath as I sweat.

Nanlalamig ako sa napagtanto, Ang mga tao'y normal na nag uusap-pusap at tila hindi nila nararamdaman ang aking presenya sa gitna ng mga naglalakad. Not even an eye contact works, para bang wala ako rito ngayon.

With a trembling hand, I tried to reach out for the girl walking besides me. Nang dumampi ang daliri ko sa kaniyang braso ay napasinghap ako at tuluyang napaatras.

My fingers barely touched her skin but she immediately vanished like a crumbling pieces of an old paper. It started on her shoulders that I slightly touched, Down to her whole body before she completely became one with the blowing wind.

It was such a bad idea.

Ang pagatras ko ay nagbigay lamang ng mas maraming dahilan upang madikit ako iba pang dumadaan. Ang ilang naatrasan ko ay naglaho rin ng unti unti hanggang sa maubos ang kanilang bakas.

Ang kilabot na gumapang sa aking balat ay hindi na maitatago. My eyes began to produce tears out of fear and confussion.

Natatakot ako sa nakikita ngunit mas nakakatakot na malamang hindi man lang nagbabago ang ngiti sa labi ng mga taong naglaho kahit sila'y unti unting nawawala.