To Adora, The Melting Dreams. (BOOK 1)

#20; sad yet pretty.

Play the music and enjoy reading~

🍑
Come to me
By Lee Jong Suk

--------------

Fruga just sat there infront of me, nakayuko at para bang iniintindi kung ano man ang nararamdaman ko.

I don't exactly know what's there to sympathize here since hindi ko rin alam kung bakit ako umiiyak in the first place!

I'm crying because it hurts here,

Here in my heart.

And that's definitely an absurb thing to do, ano iiyak ako pag trip ko tapos okay na? No explaination nor even a solid reason?

'Oh come on adora! Grow up.' My annoyed thoughts suddenly popped out of my head.

sinulyapan ko ng tingin si Fruga, His head still bowed down and his hands clasped together. He's thinking really deep.

Nakakahiya talaga. To think na mukhang teenager ang kaharap ko at umiiyak ako dito, that's a complete mess.

Kahit na alam ko namang hindi ito basta-bastang teenager, I mean he don't look like one and he definitely don't sound like one!

"Thank you." I said, agad nag-iba ang tingin ko at sumimangot ng kaunti. May pride pa rin naman ako kahit konti lang, I gotta save it while I still can.

And have I mention that it's freaking embarrassing to cry infront of him? Sa tingin ko oo. Pero uulitin ko lang kasi sobra na ang kahihiyan.

"It's okay. Let the tears come out, it'll be okay later." Napatingin ako dito, with a confused look. Anong problema niya at parang naging mala-santo mag salita?

"Anong nakain mo?" I asked, halos hindi na iyon maintindihan dahil sa baradong ilong.

He sighs as he looked at me. "Adora, hindi ko alam kung anong nararamdaman mo ngayon, and all I can do is to just sit here and do nothing," napahawak ito sa kaniyang noo at para bang naguguluhan.

What? Ako ang umiyak pero ngayon ay parang mas bothered pa siya kaysa sa akin.

"Gusto ko lang malaman mong narito lang ako, you can tell me anything." He said in a friendly tone. Para bang matagal na kaming mag kakilala kung makapag-salita ang isang ito. Daig pa ang mga bestfriend role sa tv na nakikita ko, ano bang nangyayari sa kaniya?

Is he being emotional after seeing me crying?

Now that I mention it, hindi ba't madali lamang umiyak ang isang ito? Baka naman naiiyak nanaman siya dahil nakakita ng umiiyak.

Or does he likes me? No way!

Naningkit ang mga mata ko habang tinititigan ito, he noticed it and moved his body away from me, Nilayo rin nito ang mukha niya, Para bang may virus at contaminated ako kaya dapat niyang iwasan kahit may lamesa namang nakaharang sa ing harapan.

"Ano 'yan?" Sabi nito, Para bang may kasama iyong pandidiri sa akin.

"Fruga." I said. Halos paos ang tunog nito dahil na rin siguro sa pag-iyak.

"Ano ba?" Mabilis nitong sagot na may kasamang pag-kairita para sa kakaibang tingin ko sa kaniya. I am suspecting him that's why I literally glare at his whole being.

"Do you like me?" I asked, Straight forwardly.

Mabilis na nag-poker face ang mukha nito at nag-pamaywang pa. "Adora, Eto ha. Pwede mo akong kausapin na parang kaibigan," Nagpipigil na sabi nito, Tinatago ang gigil matapos marinig ang aking tanong.