aşkın nefretle dansı

Bölüm 36: İhanet

Oy sayımız hala aynı.Hikaye okunmuyor bunun için 4 bölüm sonra final yapacağım.Böyle boşuna yazdığımı düşünmeye başladım.Bir kaç kişi finali merak ettiğini söylemişti sadece.Bu hikayemi bitiriyorum ama 'Kötü Şans' devam edecek.Okursanız sevinirim.Kurgusu bu hikayeden çok daha farklı....

......................

Müzik sesiyle birlikte biramı içiyordum.Kaçıncı olduğunu saymamıştım.Düşüncelerim aklımı yiyordu resmen.Mert'ten ayrılmam gerekti.Evet onu çok seviyordum.Ama şuan olanlara bir bakarsak kendimi suçlu hissediyordum.

"Bitanem iyi misin?"

Kafamı çevirip Mert'e baktığımda gözlerimin dolduğunu hissettim.

"Mert ben eve geçsem iyi olacak kendimi iyi hissetmiyorum."

"Tamam canım ben seni bırakayım."

"Hayır.Yani sen kal ben giderim."

Mert'in yanından kalkıp Melis ve Jorden 'ın yanına gittim.

"Ben eve geçiyorum siz takılın."

Jorden bana baktıktan sonra bir şey düşünür gibiydi.Ama şuan anlamıyordum.

"Derin ben bırakayım istersen sonra geri dönerim."

"Evet canım Jo bıraksın."

Ben bir şey söylemeden çıkışa yöneldi.Bende Melis'e sarılıp peşinden gittim.

Arabaya bindiğimizde Jo birden arabayı durdurdu.

"Neden durduk."

"Derin benim sana bir şey söylemem gerek."

"Bir şey mi oldu?"

Jorden kafasını yola çevirdi.Hiç bir şey anlamıyordum.Yüzüne vuran ışıkta gözleri dolmuş gözüküyordu.

"Jorden iyi misin?"

"Derin ben nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama söylemem gerek."

"Jo söyle hadi."

Zaten yeterince üzgündüm söyleyeceklerinin ne kadar üzücü olacağını bilmiyordum.Ama şuan pek bir şey değişmeyecekti.

Kafasını bana çevirdiğinde gözleri kızarmıştı.Sadece hüzün vardı gözlerinde.Anlayamıyordum.

"Melis ve Mert birlikteler."

Duyduğum şeyle birden sarsıldım.Hayır bu olamazdı.En yakın arkadaşım ve sevdiğim adam.Eğer şakaysa kameraları görmek istiyorum.Gözlerimden göz yaşlarımın aktığını hissedebiliyordum.Kalbim delice çarpıyordu.Aşk,ihanet,dostluk......

Düşünemiyordum birşey.Ben onu üzmek istemezken nasıl? Peki bana karşı kullandığı sevgi sözcükleri.İnanamıyordum.

"Derin?"

Ağlamam hıçkırıklarıma karışmıştı artık.Kalbimin atışını hissedebiliyordum.

Arabadan indim.Bacaklarım uyuşmuştu artık Hiç bir şey hissetmiyordum.Hissetmek de istemiyordum.Bunu bana nasıl yaptılar? Jorden'a nasıl yaptılar?

Dizlerimin üstüne oturdum.Jorden arabadan inip yanıma geldi ve bana sarıldı.Onun da üzgün olduğunu biliyordum ama hala bana destek olmaya çalışıyordu.

"Sakin ol prenses lütfen."

Kokumdan tutup beni ayağa kaldırmıştı.Yavaşça arabaya ilerliyorduk.