aşkın nefretle dansı

bölüm 21: Karışıklık

Hayat her zaman istediğin gibi gitmez.Hep bir aksilik çıkar karşına.Tuzaklarla ve yalanlarla doludur.İnanamanı beklerler,vazgeçmeni.Bırakıp gitmeni isterler ve korkup kaçmanı.Sen ne yapacağını bilmezken onlar bir adım daha öne geçmek için çaba harcar.Onlara yılmadığımı gösterecektim.Yeliz'in bu oyununa inanmadığımı.

Bugün İstanbula dönecektik.Tedavilerime orada devam etmem gerekiyormuş.Mert valizleri dışarıya çıkarırken ben arabanın yanında Mert'i izliyordum.Belirgin yüz hatları vardı.Gözleri güneş ışığında parlıyordu.Valizleri kaldırırken dayanamayıp güldüm.Ama neye güldüğümü bilmiyordum.

"Hey neye gülüyorsun."

"Sana gülüyorum sorun mu var."

"Evet bana neden gülüyorsun."

"Komiksin."

"Pekala bebeğim şimdilik sana bir şey yapmayacağım ama bunun cezasını çekeceksin."

Ceza , ceza , ceza .. Bu kelimenin bir çok anlamı vardı benim için.Sadece kötü anlamda değil.Bazen iyi birşey yapmak içinde ceza verilir.Ama Mert'in kuduğu cümle tamamen farklıydı.

Yol boyunca müzik dinleyip uyudum.Mert arada beni rahatsız etsede umutsamamıştım.İstanbul'a geldiğimizde kafamı kaldırdım.Dışarıya baktım.İstanbulda olmak güzeldi.Ayrı bir havası vardı.Saat çok erken yola çıktığımız için pek trafik yoktu.Bunun için kısa sürede eve geldik.Merr arabadan valizleri indirirken ben kapıya doğru ilerlemeye başlamıştım bile.Kapıyı çaldıpımda yengem kapıyı açtı.

"Hoşgeldin Derin."

"Hoşbulduk yenge."

Sesindeki soğukluğu hissedebiliyordum.Ondan beni sevmesini bekleyemezdim.Sonuçta amcamın ikinci eşiydi.Ama Mert'in annesiydi.Ben içrye geçtikten bir sire sonra Mert de içeri geldi.Ben odama geçmiştim.Mert de odasındaydı.Yengem dışarı çıkacağını söylemişti.Yatağıma uzanmıştım.Tanrım o kadar çok uykum vardı ki.Göz kapaklarımın ağırlaşmasıyla kaoanmasına izin verdim.Uykuya dalacakken birinin yanıma yattığını far edip arkamı döndüm.Mertti.

"Mert odana git biri görebilir."

"Evde yalnızız."

"Ama gelebilirler."

"Bir şey olmaz."

Ne kadar ısrar etsemde gitmeyeceğini bildiğim için bir şey söylemedim.Ayrıca uykum vardı.Tekrardan gözlerimi kapadım.

********

"Hadi ama kazanmama izin verebilirsin."

"Bu konuda hiç centilmen değilim."

Mertle pes oynuyorduk.Beni yeniyordu daha hiç gol atamamıştım.Ve Mert beni 5-0 yeniyordu.Zaten bitmesine çok az kalmıştı.Artık onu geçmek için çok geçti.Maç bitmişti.Ben moralim bozuk otururken Mert çoktan havalara girmişti bile.

"Bir kızla oynadığını unutma."

"Öylemi çok bilmiş."

"Evet.Ayrıca Alp burda olsaydı eminim ki seni yenerdi."

"O zaman çağırda göstereyim ona kim daha iyiymiş."

"1 saat sonra hastaneye gideceğim biliyorsun değil mi?"

"Bende geliyorum."

"Gelmeni istemiyorum."

"Geliyorum!"bastırarak söylemişti.Peki itiraz etmeyecektim.